รอยเชื่อมต่อทางการศึกษา จากระดับประถมศึกษาสู่ระดับมัธยมศึกษา

Main Article Content

โชติกา กังสนันท์

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายความสำคัญของรอยเชื่อมต่อจากระดับประถมศึกษาสู่ระดับมัธยมศึกษา และเสนอแนวทางในการจัดการเรียนการสอนสำหรับครูเพื่อส่งเสริมความพร้อมให้แก่นักเรียนในช่วงรอยเชื่อมต่อดังกล่าว เพราะเมื่อนักเรียนเข้าศึกษาในระบบโรงเรียน การเปลี่ยนแปลงย่อมเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเสมอ โดยเฉพาะเมื่อเปลี่ยนระดับการศึกษา ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่นักเรียนจะต้องประสบและปรับตัว โดยการปรับตัวของนักเรียนในช่วงรอยเชื่อมต่อนี้มีผลต่อการเรียนรู้ของนักเรียน หากนักเรียนสามารถปรับตัวได้ จะสามารถเรียนรู้และได้รับการพัฒนาเต็มตามศักยภาพ แต่หากนักเรียนขาดความพร้อม ย่อมส่งกระทบต่อการเรียน และสภาพจิตใจของนักเรียน โดยเฉพาะรอยเชื่อมต่อจากระดับประถมศึกษาสู่ระดับมัธยมศึกษา ซึ่งเป็นช่วงที่นักเรียนจะต้องประสบกับการเปลี่ยนแปลงในหลายด้าน ด้วยการจัดการเรียนการสอนของระดับประถมศึกษา และมัธยมศึกษามีความแตกต่างกัน ทั้งวิธีการในการจัดการเรียนการสอน จุดเน้น และเป้าหมายของการจัดการศึกษา อีกทั้งยังเป็นการเปลี่ยนช่วงวัยจากวัยเด็กเข้าสู่วัยรุ่นอีกด้วย ซึ่งถือเป็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญครั้งหนึ่งในชีวิต เพราะสองวัยนี้มีความแตกต่างกันค่อนข้างมากโดยเฉพาะด้านสังคม อารมณ์และจิตใจ การเปลี่ยนแปลงจากวัยประถมศึกษาสู่วัยมัธยมศึกษาจึงเป็นรอยเชื่อมต่อที่นักเรียนจะต้องเผชิญกับปัญหาที่เกิดขึ้นจากความแตกต่าง ทั้งการเรียนการสอน บทบาทของตนเองในห้องเรียน รวมทั้ง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจากภายในของตนเองอีกด้วย ดังนั้นการส่งเสริมความพร้อมในให้แก่นักเรียนในช่วงรอยเชื่อมต่อจากระดับประถมศึกษาสู่ระดับมัธยมศึกษาจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ควรจัดให้มีขึ้นเพื่อสร้างความพร้อมและลดปัญหาที่เกิดขึ้นกับนักเรียนในช่วงรอยเชื่อมต่อทางการศึกษานี้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
กังสนันท์ โ. . (2021). รอยเชื่อมต่อทางการศึกษา จากระดับประถมศึกษาสู่ระดับมัธยมศึกษา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(9), 34–46. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/254987
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ชัยฤทธิ์ ศิลาเดช. (2544). คู่มือการเขียนแผนการสอน ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: จูนพับลิชชิ่ง.

ณัฐชนา มณีพฤกษ์. (2560). แนวทางการจัดการเรียนการสอนศิลปะที่ส่งเสริมการเห็นคุณค่าในพหุวัฒนธรรมระดับประถมศึกษาในโรงเรียนนานาชาติ. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดารณี อุทัยรัตนกิจ. (2559). ครูแนะปรับวิธีสอน 3 ช่วงวัย “อนุบาล-ประถม-มัธยม. เรียกใช้เมื่อ 29 มกราคม 2564 จาก https://mgronline.com/qol/detail /9590000003478

ยศวีร์ สายฟ้า. (2557). รอยเชื่อมต่อการเรียนรู้ระหว่างชั้นเรียนอนุบาลและ ประถมศึกษา: ก้าวย่างที่สำคัญของเด็ก ประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์, 42(3), 143-145.

วิทยา มานะวาณิชเจริญ. (2558). จิตวิทยาวัยรุ่น ตอนที่ 72 ความสัมพันธ์กับพ่อ แม่. เรียกใช้เมื่อ 2 มกราคม 2564 จาก http://haamor.com

Dunlop, A. (2002). Perspectives on Children as learners in the transition to school. London: Paper presented at the Transitions in the Early Years: debating continuity and progression for children in early education.

Jeanette, V. (2019). Promoting Academic Readiness for African American Males with Dyslexia: Implications for Preschool to Elementary School Teaching. Retrieved February 4, 2564, from https://wd.dsa-design.ru/books/

Morrison, K. (1998). Management Theories for Educational Change. London: SAGE Publications.

Piaget, J. (1998). Equilibration of Cognitive Structures. New York: Vinking Press, 1997.