ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหาร โดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน ของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 12
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลสมการโครงสร้างปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต12 กับข้อมูลเชิงประจักษ์ 2) เพื่อศึกษาอิทธิพลทางตรงของปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต12 การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรประกอบด้วยผู้บริหารโรงเรียน ครูผู้สอน และประธานคณะกรรมการสถานศึกษา จำนวน 4,938 คน กลุ่มตัวอย่างใช้การสุ่มแบบหลายขั้นตอนแบบแบ่งชั้นภูมิ (Multi- State Stratified Random Sampling) จำนวน 440 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า (Rating scale) ผู้วิจัยเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยตนเอง ใช้การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง ผลการวิจัย พบว่า 1) โมเดลสมการโครงสร้างปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 12 สอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 2) ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่า 2.1) ลักษณะของบุคลากรไม่มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน 2.2) แรงจูงใจในการทำงานมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน 2.3) ลักษณะบรรยากาศในการทำงานไม่มีอิทธิพลทางเชิงบวกต่อการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน 2.4) ภาวะผู้นำของผู้บริหารไม่มีอิทธิพลทางเชิงบวกต่อการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน 2.5) ลักษณะขององค์การไม่มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน 2.6) นโยบายการบริหารและการปฏิบัติไม่มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชูชาติ รักอู่. (2555). ปัจจัยส่งเสริมและปัจจัยที่เป็นอุปสรรคต่อการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. ใน ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา ภาควิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2546). สถิติชวนใช้. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรรณราย ทรัพยะประภา. (2552). จิตวิทยาสำหรับนักบริหาร. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: วีชั่นอาร์ตคอปอเรชั่น.
มนตรี แก้วด้วง. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในงาน ความผูกพันต่อองค์การ และคุณภาพชีวิตการทำงาน: กรณีศึกษาบริษัทนำเข้าและจัดจำหน่ายเสื้อผ้าแบรนด์. ใน งานวิจัยส่วนบุคคลปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมศักดิ์ ทองเนียม. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารกับการดำเนินงานประกันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนสังกัดกรมสามัญศึกษาจังหวัดชลบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 12. (2562). วารสารประชาสัมพันธ์ สพม.12. นครศรีธรรมราช: โสภณการพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). แนวคิดและประสบการณ์การบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.
สุจินต์ นิ่มอนงค์. (2553). องค์ประกอบศักยภาพของสถานศึกษาที่มีอิทธิพลต่อการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานระดับมัธยมศึกษา ในเขตการศึกษา 1. นครปฐม: กลุ่มวิจัยและพัฒนาสำนักพัฒนาการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม เขตการศึกษา 1.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สามลดา.
อรพินทร์ ชูชม. (2557). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงเหตุและผลของความยึดมั่นผูกพันในงานของครู. ใน รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Braun, J. B. (1991). An analysis of principal leadership vision and its relationship to school climate. Dissertation Abstracts International, 52 (4): 1139-A.
Herzberg, H. G. (1972). The Management of Organization: A Systems and Human Resources Approach. (12th ed.). New York: Appleton-Century-Crofts.
Steers, M., Porter, W. . (1987). Motivation and Work Behavior. New York: McGraw- Hill, c1987.
Youngs and King. (2002). Principal leadership for professional development to build school capacity. Educational administration quarterly, 38(5), 643-670.
