โลกธรรมกับการธำรงรักษาบุคลากรตามหลักพระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

การดำรงชีวิตของคนไทยในทุกภาค เป็นสังคมที่ผสมผสานคติความเชื่อพื้นเมือง เช่น การนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ นับถือธรรมชาติ เข้ากับคติความเชื่อทางศาสนา คนไทยมีลักษณะเด่น คือเป็นสังคมที่มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือเกื้อกูล การดำเนินชีวิตแบบสมัยใหม่ที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตในปัจจัยด้านเทคโนโลยีและเศรษฐกิจหลายประการเอื้อให้ผู้คนปรับเปลี่ยนวิถีการดำรงชีวิต พระพุทธศาสนามีหลักธรรมและคำอธิบายเกี่ยวกับปัญหาทางโลกที่เป็นปกติวิสัย หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาจึงได้สอนให้มนุษย์ต้องยอมรับสภาพ และเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากโลกธรรมทั้งหลายกับตนเองให้ได้ โลกธรรมทั้ง 8 ประการนี้ ฝ่ายหนึ่ง จะทำให้เกิดความอยากได้ ความพยายามที่จะให้มีให้เกิดขึ้นโดยไม่มีขอบเขตจำกัด และเมื่อได้มาแล้วก็มักจะหลงมัวเมา ลืมตัวเกิดความประมาทในสิ่งต่าง ๆ ด้านโลกธรรมตรงกันข้ามนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีบุคคลใดปรารถนาที่จะให้เกิดขึ้นกับตน การธำรงรักษาบุคลากรเป็นกระบวนการที่มีความสำคัญ ทำให้องค์การมีบุคลากรที่ดีมีความสามารถและความชำนาญลดอัตราการเข้าออกงาน และคิดริเริ่มสร้างสรรค์งานใหม่ๆ อันจะเป็นผลให้งานสามารถดำเนินไปได้อย่างต่อเนื่องทำให้เกิดภาพลักษณ์ที่ดีแสดงให้เห็นว่าองค์การให้ความเป็นอยู่ที่ดีมีความอบอุ่นมั่นคง ในทางพระพุทธศาสนามีหลักธรรมเกี่ยวกับบุคคลให้อยู่กับสังคม คือ ธรรมประจำโลก ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา สุข ทุกข์ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงในหมู่มนุษย์ ไม่ยั่งยืน มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา นับว่าเป็นหลักธรรมที่ผู้บริหารและบุคลากรต้องให้ความสำคัญการธำรงรักษาบุคลากรตามหลักพระพุทธศาสนา