กลยุทธ์การบริหารกิจการคณะสงฆ์เพื่อเสริมสร้างความมั่นคง ของพระพุทธศาสนา

Main Article Content

ปัณณธร เธียรชัยพฤกษ์
พระครูสมุทรวชิรานุวัตร
ทองอินทร์ มนตรี

บทคัดย่อ

          ประเทศไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติมาตั้งแต่ครั้งสมัยโบราณ พระมหากษัตริย์ไทยทุกพระองค์ทรงเป็นพุทธมามกะและองค์อัครศาสนูปถัมภก ในขณะที่สถาบันชาติสร้างความเป็นเอกราชมีอธิปไตย สร้างความเป็นปึกแผ่นมั่นคงแก่ชาติไทย พระพุทธศาสนาเป็นสถาบันที่มีเอกลักษณ์ สร้างค่านิยม บุคลิกลักษณะ ระบบความเชื่อ และเป็นรากฐานแห่งขนบธรรมเนียมประเพณี ศิลปะและวัฒนธรรมจึงเป็นสถาบันที่มีความสำคัญยิ่งและจำเป็นต่อสังคมไทย มีอิทธิพลต่อการดำรงชีวิตของคนไทยมาแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน และเป็นหลักพัฒนาจิตใจ เสริมสร้างคุณธรรม จริยธรรมและศีลธรรมแก่คนไทยในชาติ รวมทั้งชำระจิตใจของคนให้สะอาดผ่องแผ้ว ปราศจากอกุศลมูล ทำให้ผู้ปฏิบัติมีความชื่อสัตย์สุจริต มีความรับผิดชอบมีระเบียบวินัย เห็นแก่ประโยชน์สุขของส่วนรวมมากกว่าส่วนตน ส่งผลให้สังคมส่วนรวมมีแต่ความสงบสุขร่มเย็น ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน กลยุทธ์การเสริมสร้างความมั่นคงของพระพุทธศาสนาจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยอาศัยความร่วมมือระหว่างพุทธบริษัททั้ง 4 เริ่มจากการกำหนดวิสัยทัศน์ ภารกิจ เป้าหมาย และวัตถุประสงค์อย่างเป็นระบบให้ชัดเจนเพื่อให้สามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น นำแนวทางการทำงานที่สร้างสรรค์มาประยุกต์ใช้เพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ตรงกัน และจัดสรรทรัพยากรให้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งส่งเสริมให้มีการศึกษาทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ จึงควรพัฒนาทักษะพระสังฆาธิการให้มีความรู้ความชำนาญตามศาสตร์และศิลป์การบริหารจัดการสมัยใหม่ ปฏิรูปการบริหารกิจการคณะสงฆ์ให้ทันกับกระแสโลกาภิวัตน์เพื่อให้บุคลากรสามารถพัฒนาตนเองได้อย่างเหมาะสม และยกระดับองค์ความรู้ตามพันธกิจคณะสงฆ์ให้สอดคล้องกับนวัตกรรมที่เปลี่ยนแปลงเพื่อสร้างสังคมพุทธธรรมที่มีความเข้มแข็งให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางทางพระพุทธศาสนาโลก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เธียรชัยพฤกษ์ ป., พระครูสมุทรวชิรานุวัตร, & มนตรี ท. (2021). กลยุทธ์การบริหารกิจการคณะสงฆ์เพื่อเสริมสร้างความมั่นคง ของพระพุทธศาสนา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(5), 378–392. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/252243
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิกา. (2538). คู่มือการบริหารศึกษาคณะสงฆ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมศาสนา.

กองแผนงาน กรมการศาสนา. (2542). คู่มือพระสังฆาธิการและพระวินยาธิการ. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

ณัฐฐาพร จินดาสวัสดิ์. (2558). การปกครองคณะสงฆ์ในประเทศไทย กรณีศึกษา: มหาเถรสมาคม. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการสาธารณะ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระครูใบฎีกาอภิชาติ ธมฺมสุทฺโธ (พรสุทธิชัยพงศ์). (2559). “แนวโน้มการบริหารกิจการคณะสงฆ์ในทศวรรษหน้า”. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยา.

พระครูวิสุทธานันทคุณ (สุรศักดิ์ วิสุทฺธาจาโร). (2550). “การบริหารจัดการวัดเพื่อความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา”. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเทพปริยัติเมธี, รศ.ดร. (2561). กลยุทธ์การบริหารจัดการองค์กรคณะสงฆ์ในเชิงกระบวนการและผลสัมฤทธิ์. เรียกใช้เมื่อ 10 เมษายน 2564 จาก https://www.mcu.ac.th/article/detail/180

พระเทพปริยัติสุธี (วรวิทย์ คงฺคปญฺโญ). (2546). การคณะสงฆ์และการศาสนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปริยัติโสภณ. (2548). การบริหารกิจการคณะสงฆ์แนวพุทธ. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2541). การศึกษาเครื่องมือพัฒนาที่ยังต้องพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 2) กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.

พระพรหมบัณฑิต, ศ.ดร.(ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2560). มอบนโยบบายแผนยุทธศาสตร์การปฏิรูปกิจการพระพุทธศาสนาสู่การปฏิบัติ. เรียกใช้เมื่อ 1 เมษายน 2564 จาก http://buddhism4.com/web/index.php/

พระมหาสมทรง สิรินธโร. (2548). บทบาทของวัดและพระสงฆ์ไทยในอนาคต. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พระมหาสหัส ตสาโร. (2551). “การบริหารองค์กรคณะสงฆ์”. ใน รายงานการวิจัย. คณะครุศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสุริยา หอมวัน. (2544). “บุคลิกภาพของเจ้าอาวาสที่พึงประสงค์: กรณีศึกษาพระภิกษุ - สามเณร วัดสระกำแพงใหญ่ อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ”. ใน สารนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารองค์การ. มหาวิทยาลัยเกริก.

พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2539). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 2). (2535). ราชกิจานุเบกษา. เล่ม 109 ตอนที่ 16. หน้า 8. 4 มีนาคม 2535.

พระราชบัญญัติคณะสงฆ์. (2505). ราชกิจานุเบกษา. เล่ม 109 ตอนที่ 79. หน้า 115. 30 ธันวาคม 2505.

พระศรีปริยัติโมลี (สมชัย กุสลจิตฺโต). (2546). พระสงฆ์กับการเมือง. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสมุห์ปิยะพงษ์ วงศ์ตาผา. (2563). “ประสิทธิผลการบริหารกิจการคณะสงฆ์ในจังหวัดนครพนม”. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุลงกรณราชวิทยาลัย.

สถาบันพระสังฆาธิการ สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2558). คู่มือพระสังฆาธิการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2546). วัดพัฒนา 46. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงาน พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

. (2564). พันธกิจ (MISSION). เรียกใช้เมื่อ 10 เมษายน 2564 จาก https://www.onab.go.th/th/content/page/index/id/2.