หลักพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างการทำงานให้สำเร็จและมีความสุข
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความสุขในการทำงานเริ่มต้นจากการทำงานที่ใจรัก ทุกครั้งที่ทำงานจะทำอย่างเต็มที่และทำอย่างดีที่สุดทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต โปร่งใส การได้ทำงานในสถานที่ทำงานที่มั่นคง มีความก้าวหน้า มีโอกาสในการพัฒนาตนเอง มีผู้บังคับบัญชาที่มีความเมตตากรุณามีเพื่อนร่วมงานที่จริงใจ ได้รับสวัสดิการที่พอเพียงและได้รับความปลอดภัยจากการทำงาน ตลอดถึงมีสุขภาพดี ร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บป่วย เป็นอยู่สุขสบาย มีทรัพย์สินเงินทองพึ่งพาตนเองได้ มีสถานะในสังคม ตำแหน่ง ฐานะ ความมีเกียรติ มีชื่อเสียง ได้รับการยกย่องหรือเป็นที่ยอมรับในสังคม และมีครอบครัวดีมีความสุข การนำหลักพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างการทำงานให้สำเร็จและมีความสุขนั้นประกอบด้วย “อิทธิบาท 4” ที่เป็นฐานนำไปสู่ความสำเร็จ ดังนี้ 1) ฉันทะ คือ ความรัก ความสนใจในสิ่งที่กระทำ และความรับผิดชอบต่องานต่อหน้าที่ของตน คือ ต้องมาทำงานให้ตรงต่อเวลาอย่างสม่ำเสมอ ความต้องการที่จะทำใฝ่ใจรักทำสิ่งนั้นอยู่เสมอ และปรารถนาที่จะทำให้ได้ผลดียิ่ง ๆ ขึ้นไป 2) วิริยะ คือ ความเพียร ขยันหมั่นประกอบสิ่งนั้นด้วยความพยายามเข้มแข็ง อดทน ไม่ท้อถอย พัฒนาตนเองให้มีศักยภาพในการทำงานที่มีประสิทธิภาพสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป 3) จิตตะคือ ความคิดมุ่งไป ตั้งจิตรับรู้ในสิ่งที่ทำ และทำสิ่งนั้นด้วยความคิดเอาจิตฝักใฝ่ไม่ปล่อยใจให้ฟุ้งซ่าน อุทิศตัวอุทิศใจให้แก่สิ่งที่ทำอย่างมั่นคง 4) วิมังสาคือ ความไตร่ตรอง หมั่นใช้ปัญญาพิจารณาใคร่ครวญ ตรวจหาสาเหตุ ตรวจสอบข้อบกพร่องในสิ่งที่ทำนั้น มีการวางแผน วัดผล คิดค้นวิธีแก้ไขปรับปรุงตนเองอยู่เสมอ เพื่อที่จะสามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทองพันชั่ง พงษ์วารินทร์. (2564). การทำงานอย่างมีประสิทธิภาพและมีความสุข. เรียกใช้เมื่อ 3 เมษายน 2564 จาก http://www.bt-training.com
พระจันทะมูน นารทปญฺโญ (แสงสุริจันทร์). (2552). ศึกษาพุทธวิธีในการวางแผนการบริหารองค์กร. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตโต). (2552). วิธีรักษาสุขภาพอนามัยทางจิตที่ดี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์พุทธศาสนาประกาศ.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พุทธธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 6) ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
. (2540). พระพุทธศาสนาพัฒนาคนและสังคม. กรุงเทพมหานคร: กรมการปกครอง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2553). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. นนทบุรี : โรงพิมพ์เพิ่มทรัพย์การพิมพ์.
พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี (ว.วชิรเมธี). (2553). ชีวิต งาน ประสานชีวิตคน. นิตยสาร SECRET, 3(56),100-101.
พุทธทาสภิกขุ. (2537). การงานที่เป็นสุข. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
. (2542). ความสุขสามระดับ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.
วรรณสิริ สุจริต. (2553). บุคลิกภาพห้าองค์ประกอบ อิทธิบาท 4 การสนับสนุนทางสังคมและพฤติกรรมความสุขในการทางาน. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. มหาวิทยารามคำแหง.
วิทยากร เชียงกูล. (2548). เรียนลึก รู้ไว ใช้สมองอย่างมีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: อมรินทรพริ้นแอนด์ พับลิสซิ่ง.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต และคณะ. (2555). คู่มือการวัดความสุขด้วยตนเอง HAPPINOMETER. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมดาเพรส จำกัด.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อภิชัย มงคล และคณะ. (2544). การพัฒนาและทดสอบดัชนีชี้วัดสุขภาพจิตคนไทยฉบับใหม่. ใน รายงานการวิจัย. กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
Brülde, B. (2010). How important is it to be happy ?: about happiness, meaning and morality. Stockholm: Bonnier existence.
Gavin, J. H. & Mason, R. O. (2004). The Virtuous Organization: The Value of Happiness in the Workplace. Organization Dynamics, 33(1), 379-392.
Lopper, J. (2008). A Path to Happiness Through Meaningful Work. Retrieved January 4, 2021, from http://personaldevelopment.suit101.com/article_ path_to_happiness_through_meanningful_work.