ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการนำนโยบายท่องเที่ยววิถีชุมชนไปปฏิบัติ: กรณีศึกษา การท่องเที่ยววิถีชุมชนจังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการนำนโยบายท่องเที่ยววิถีชุมชนไปปฏิบัติ 2) เพื่อเปรียบเทียบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการนำนโยบายท่องเที่ยววิถีชุมชนไปปฏิบัติ 3) เพื่อศึกษาแนวทางในการพัฒนากระบวนการนำนโยบายท่องเที่ยววิถีชุมชนไปปฏิบัติ เป็นการวิจัยแบบผสม ประกอบด้วย การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ เจ้าหน้าที่ที่ดูแลในสถานที่ท่องเที่ยวชุมชน จำนวน 244 คน โดยการสุ่มแบบเจาะจง ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัยและเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้สถิติเชิงพรรณนา และการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ ผู้อำนวยการสำนักงานท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดสุราษฎร์ธานี หัวหน้ากลุ่มงานยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดสุราษฎร์ธานี กลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านเขาเทพพิทักษ์ ประธานชุมชนท่องเที่ยวบ้านสิงขรและกำนันตำบลบ้านทำเนียบ จำนวน 5 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง ใช้แบบสัมภาษณ์เป็นเครื่องมือในการวิจัยและเก็บรวบรวมข้อมูล ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการนำนโยบายท่องเที่ยววิถีชุมชนไปปฏิบัติ โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยเรียงลำดับ ดังนี้ ด้านทัศนคติของผู้ปฏิบัติงาน ด้านการสื่อข้อความ ด้านทรัพยากรขององค์การและด้านโครงสร้างของระบบราชการ 2) เปรียบเทียบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการนำนโยบายท่องเที่ยววิถีชุมชนไปปฏิบัติ จำแนกตามเพศและรายได้ พบว่า โดยภาพรวมไม่แตกต่างกัน จำแนกตามอายุ อาชีพ และพื้นที่แหล่งท่องเที่ยว โดยภาพรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3) แนวทางในการพัฒนากระบวนการการนำนโยบายท่องเที่ยววิถีชุมชนไปปฏิบัติ ควรมีการสื่อสารประชาสัมพันธ์ผ่านการจัดทำเป็นระบบฐานข้อมูลออนไลน์ และหน่วยงานภาครัฐควรสนับสนุนงบประมาณเพื่อพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวให้เกิดความยั่งยืนต่อไป