การส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองด้วยเทคโนโลยีสื่อดิจิทัล

Main Article Content

สถาพร เกียรติพิริยะ
ศราวุฒิ บุษหมั่น
กมล เพชรอ้อน
อัญชัญ ไชยวงศ์

บทคัดย่อ

ประเทศไทยเป็นจุดหมายในการท่องเที่ยวอันดับต้น ๆ สำหรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ตามการท่องเที่ยวไทยได้จำแนกจังหวัดที่สร้างรายได้หลักจากท่องเที่ยว แบ่งออกเป็นเมืองหลัก 22 จังหวัด และเมืองรอง 55 จังหวัด ซึ่งเมืองรองเป็นเมืองที่มีเอกลักษณ์ประจำถิ่น เป็นสิ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติให้เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวเมืองรองเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง การเติบโตของการท่องเที่ยวส่วนหนึ่ง ถูกขับเคลื่อนด้วยความก้าวหน้าอินเตอร์เน็ตในทุกสิ่ง (IoT) ที่เอื้อให้นักท่องเที่ยว สามารถสืบหาข้อมูล จองตั๋วเครื่องบิน จองห้องพัก และชำระเงินได้สะดวกมากขึ้น สำหรับผู้ประกอบการ ต้องสร้างสรรค์สื่อดิจิทัลในลักษณะที่ทำให้ผู้ประกอบการในเมืองรองมารวมตัวกันในกลุ่มผู้ประกอบการมีลักษณะเดียวกัน บริการในพื้นที่เดียวกัน หรือมีความเชี่ยวชาญเฉพาะในเรื่องเดียวกันเป็นชุมชนออนไลน์ ต้องสร้างการดึงดูดใจที่ใช้เป็นองค์ประกอบในการตัดสินใจในการท่องเที่ยว การบรรยายถึงสรรพคุณ ความงามความน่าสนใจของแหล่งท่องเที่ยว ยังต้องเพิ่มการสื่อสารในเชิงของการสร้างแรงบันดาลใจ จะเป็นการกระตุ้นให้นักท่งเที่ยวตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวต้องพัฒนาอินเตอร์เน็ตในทุกสิ่ง (IoT) จนเป็นส่วนหนึ่งของนักท่องเที่ยว เพื่อเป็นสื่อกลางระหว่างความต้องการหลักของนักท่องเที่ยวกับความลงตัวกันกับสถานที่ท่องเที่ยว ส่งผลทำให้นักท่องเที่ยวความเชื่อมั่นกล้าที่จะท่องเที่ยว เกิดความประทับใจ ความสะดวกสบาย สภาพแวดล้อมที่ดี การแบ่งปันข้อมูล แบ่งปันประสบการณ์ต่าง ๆ ระหว่างกัน ภาพครั้งที่มาท่องเที่ยวกับความรู้สึกดี ๆ กับบรรยากาศ ทิวทัศน์ที่สวยงาม ในครั้งก่อน ตลอดจนทำให้เกิดการพัฒนาการท่องเที่ยวมีประโยชน์ต่อการตัดสินใจมีความรู้สึกเชิงบวกต่อการใช้เทคโนโลยีสื่อดิจิทัล ก่อให้เกิดพฤติกรรมการใช้เทคโนโลยีสื่อดิจิทัลเพื่อการจัดการการท่องเที่ยวมากขึ้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เกียรติพิริยะ ส. ., บุษหมั่น ศ. ., เพชรอ้อน ก. ., & ไชยวงศ์ อ. . (2020). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองด้วยเทคโนโลยีสื่อดิจิทัล. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(12), 436–450. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/249124
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

เกริก บุณยโยธิน. (2558). Product Centric VS Customer Centric. เรียกใช้เมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2563 จาก http://www.propholic.com/branding-etc/product-centric-vs-customercentric/

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2558 - 2560. เรียกใช้เมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2563 จาก http://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php? nid=7114

กรุงเทพธุรกิจ. (2560). แพลตฟอร์มดิจิทัลเชื่อมโยงความสัมพันธ์’แบรนด์ - สังคม’. เรียกใช้เมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/detail /742372

กลุ่มสารสนเทศด้านเศรษฐกิจ. (2561). ดิจิทัลไทยแลนด์. เรียกใช้เมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2563 จาก http://service.nic.go.th/strategy.php?file strategy/policy-39

กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). แผนพัฒนาเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. เรียกใช้เมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://secretary.mots.go.th/ewtadmin/ ewt/policy/group2.php

ซี หลี่ และธรรญธร ปัญญโสภณ. (2562). การใช้สื่อดิจิทัลของนักท่องเที่ยวชาวจีนกลุ่มมิลเลนเนียลที่ ตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวประเทศไทยในรูปแบบการท่องเที่ยวแบบอิสระ (Free Independent Traveler, FIT). รายงานการประชุม Graduate School Conference, 1(1), 249-258.

ณัฐกมล ถุงสุวรรณ. (2561). การใช้สื่อดิจิทัลคอนเทนต์กับการส่งเสริมการประสบการณ์เพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการท่องเที่ยว. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม, 5(2), 189-200.

นจรี นิมิตกมลชัย และชลิสา กัลป์ยาณมิต. (2561). การท่องเที่ยวยุคดิจิทัลและนัยต่อรายรับภาคการท่องเที่ยวไทย. เรียกใช้เมื่อ 14 กมภาพันธ์ 2563 จาก https://www.bot. or.th/Thai/ResearchAndPublications/articles/Pages/Article_16Apr2019.aspx

ยุคลวัชร์ ภักดีจักริวุฒิ์ และเทิดชาย ช่วยบำรุง. (2562). ศักยภาพชุมชนด้านการส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวแก่แหล่งท่องเที่ยว โดยชุมชนในพื้นที่พิเศษเมืองพัทยาและพื้นที่เชื่อมโยง. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(2), 254-264.

ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2562). ทิศทางท่องเที่ยวไทยในปี 2562. เรียกใช้เมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2563 จาก http://www.tatreviewmagazine.com/article/tourism-thailand-2562/

. (2563). การนำเสนอทิศทาง การส่งเสริมการท่องเที่ยว ของ ททท. ปี 2563. เรียกใช้เมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2563 จาก http://www.tatreviewmagazine.com/ article/tourism-direction-2020/

วลัยลักษณ์ อมรสิริพงศ์. (2562). การวิเคราะห์สถานการณ์ความ เหลื่อมล้ำทางดิจิทัล: ข้อเสนอเชิงนโยบาย เพื่อการบริหารจัดการของห้องสมุดประชาชน. วารสารวิชาการการตลาดและการจัดการ, 6(2), 97-113.

ศิริมา มิลอน. (2562). การนําเสนอสื่อสังคมออนไลน์ที่มีอิทธิพลต่อกลุ่มนักท่องเที่ยวที่เดินทางท่องเที่ยวญี่ปุ่นด้วยตัวเอง. ใน สารนิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารการตลาดดิจิทัล. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). การท่องเที่ยวไทยในยุคดิจิทัล. เรียกใช้เมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://library2.parliament.go.th/ejournal/content_af /2561/sep2561-4.pdf

สุปัญญดา สุนทรนนธ์. (2562). อิทธิพลของการรับรู้ถึงผลกระทบของนโยบาย การพัฒนาการท่องเที่ยวที่มีต่อผลการดำเนินงานของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในกลุ่มธุรกิจบริการที่พัก จังหวัดน่าน ประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 16(74), 1-10.

สุภาวรรณ์ นวลนิล. (2557). ประเภทของ Social Media. เรียกใช้เมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://supawannuannil.wordpress.com/author/supawannuannil /page/2/

อาภาภัทร บุญรอด. (2560). ใช้สื่ออย่างไรให้ถูกใจแต่ละ “เจน”. เรียกใช้เมื่อ 2 มีนาคม 2563 จาก http://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/643085

BTL BANGKOK. (2562). เมืองรองฮิต ติดเทรนด์เที่ยวปี 2020 ดันรายได้กระจายทั่วประเทศ. เรียกใช้เมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://www.bltbangkok.com/news/ 5294/

JS100. (2018). เทรนด์เที่ยว “เมืองรอง” มาแรง ปีใหม่นี้ให้เมืองรองเป็นตัวเลือกกัน. เรียกใช้เมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://today.line.me/th/pc/article/เทรนด์เที่ยว+‘เมืองรอง’+มาแรง+ปีใหม่นี้ให้เมืองรองเป็นตัวเลือกกัน-8wBe7n

PPTV Online. (2562). เทรนด์การท่องเที่ยวปี 2020 "เมืองรองมาแรง เที่ยวแบบสโลว์ไลฟ์ยังฮิต”. เรียกใช้เมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://today.line.me/th/pc/article/เทรนด์การท่องเที่ยวปี+2020+เมืองรองมาแรง+เที่ยวแบบสโลว์ไลฟ์ยังฮิต-YYLjjN

TCIJ. (2560). คนไทยรู้ยัง: ปี 2559 นักท่องเที่ยวจีนยังมาเที่ยวไทยมากที่สุด. เรียกใช้เมื่อ 6 มกราคม 2563 จาก https://www.tcijthai.com/news/2017/31/scoop/6874