มาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญา และคดีคุ้มครองผู้บริโภคของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญาและคดีคุ้มครองผู้บริโภคของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ 2) ศึกษามาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญาและคดีคุ้มครองผู้บริโภคของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ 3) วิเคราะห์กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญาและคดีคุ้มครองผู้บริโภคของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ และ 4) เสนอแนะแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญาและคดีคุ้มครองผู้บริโภค ของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ เป็นวิธีวิจัยเชิงคุณภาพจากการศึกษาเอกสาร และตำราทางกฎหมาย ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัญหามาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดี ได้แก่ 1.1) วัยวุฒิและระยะเวลาของใบอนุญาตของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ 1.2) การพิจารณาคดีแพ่งแก่ผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ และ 1.3) การพิจารณาคดีอาญาแก่ผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ 2) มาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีคือ 2.1) พระราชบัญญัติวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ. 2525 2.2) พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 2.3) ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง และ 2.4) ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา 3) มาตรการทางกฎหมายต่างประเทศและประเทศไทยคือ 3.1) มาตรการทางกฎหมายผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ 3.2) การพิจารณาคดีแพ่งของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ และ 3.3) การพิจารณาคดีอาญาของ ผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์ และ 4) เสนอแนะแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีคือ พระราชบัญญัติวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ.2525 มาตรา 11(1) มาตรา 33/1 และมาตรา 33/2 ควรแก้ไขเพิ่มเติมในด้านคุณสมบัติที่เหมาะสมกับวุฒิภาวะของแพทย์ และกระบวนการยุติธรรมในการพิจารณาคดี และข้อบังคับแพทย์สภาฯ หมวด 5 ข้อ 14 (3) ระยะเวลาของใบอนุญาตผู้ประกอบวิชาชีพให้มีมาตรฐานสอดคล้องกับการปฏิบัติงาน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ณัฐ รัฐอมริต. (2534). แพทยสภา: ศึกษากฎหมายเกี่ยวกับการจัดองค์กรและการควบคุมการประกอบวิชาชีพเวชกรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ธนโรจน์ หล่อธนะไพศาล. (2562). ปัญญหากฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิผู้เสียหายจากบริการทางการแพทย์: กรณีศึกษาเปรียบเทียบในอาเซียน. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ, 10(1), 25-39.
นภัส คำนวณ. (2558). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับหน้าที่และจริยธรรมของแพทย์ เมื่อผู้ป่วยใช้สิทธิปฏิเสธการรักษาในวาระสุดท้าย. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายเอกชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นิรมัย พิศแข มั่นจิตร. (2562). ปัญหาในทางกฎหมายว่าด้วยสถานะและผลการออกคำสั่งของแพทยสภาในประเทศไทย. ใน รายงานวิจัย คณะกรรมการส่งเสริมงานวิจัย. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บรรหาร กำลา. (2551). กฎหมายกับการปฏิบัติงานของแพทย์และผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพ. จุลนิติฯ, 15(6), 59-66.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ผู้ทรงคนวุฒิคนที่ 1. (24 พฤษภาคม 2563). มาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญาและคดีคุ้มครองผู้บริโภคของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์. (สุเทพ กาวิละ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ทรงคนวุฒิคนที่ 2. (24 พฤษภาคม 2563). มาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญาและคดีคุ้มครองผู้บริโภคของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์. (สุเทพ กาวิละ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ทรงคนวุฒิคนที่ 3. (24 พฤษภาคม 2563). มาตรการทางกฎหมายในการพิจารณาคดีแพ่งคดีอาญาและคดีคุ้มครองผู้บริโภคของผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์. (สุเทพ กาวิละ, ผู้สัมภาษณ์)
ภูมิ โชคเหมาะ และคณะ. (2559). แนวทางการพิจารณาคดีความผิดทางแพ่งและทางอาญาของผู้ประกอบวิชาชีพเฉพาะ: ศึกษากรณีวิชาชีพทนายความและวิชาชีพแพทย์. วารสารรามคำแหง, 5(2), 79-102.
เริงฤดี ปธานวนิช. (2560). องค์ประกอบของทุรเวชปฏิบัติ.ภาควิชาเวชศาสตร์ชุมชน คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล. วารสารกฎหมายสุขภาพและสาธารณสุข, 3(2), 202-204.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins.
