การศึกษาปัญหาการเพิ่มช่องทางในการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น ‘มีดพร้า’: กรณีศึกษา หมู่บ้านขามแดง อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาปัญหาการเพิ่มช่องทางในการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น มีดพร้า: กรณีศึกษา หมู่บ้านขามแดง อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาช่องทางในการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นมีดพร้าของ หมู่บ้านขามแดง อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง และเพื่อเสนอแนะแนวทางการจัดหาช่องทางการจัดจำหน่ายที่เหมาะสมกับผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นมีดพร้าของ หมู่บ้านขามแดง อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง เป็นการวิจัยแบบ Mixed Methods ผสมผสานรูปแบบ ของการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ วิธีการดำเนินงานวิจัย เก็บข้อมูลการสัมภาษณ์ผู้ประกอบการ 10 คน และใช้แบบสอบถาม จำนวน 400 คน ปัญหาช่องทางในการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นมีดพร้า ผู้ประกอบการจำหน่ายสินค้าผ่านทางพ่อค้าคนกลางเพียงทางเดียว จึงทำให้ขาดการสื่อสารโดยตรงกับลูกค้าและช่องทางการจัดจำหน่ายไม่หลากหลาย ผลการวิจัยพบว่า ระดับความคิดเห็นของพฤติกรรมผู้บริโภคที่มีผล ต่อการเลือกซื้อมีดพร้า โดยภาพรวม อยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.56) เมื่อพิจารณารายด้าน ดังนี้ ด้านบุคคล (
= 4.86) รองลงมาด้านราคา (
= 4.80) ด้านการส่งเสริมการตลาด (
= 4.66) ด้านผลิตภัณฑ์ (
= 4.50) และ ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย (
= 3.99) แนวทางการเพิ่มช่องทางการจัดจำหน่าย ผู้ประกอบการควรจำหน่ายทั้งปลีกและส่ง มีการขยายตลาดเป็นการเพิ่มโอกาสในการเพิ่มยอดขาย ให้หน่วยงานภาครัฐหรือสถาบันการศึกษาเป็นศูนย์กลางในการสร้างเว็ปไซต์หรือแอพลิเคชั่นซื้อขายสินค้าออนไลน์ สร้างเครือข่ายผู้ประกอบการ นำเทคโนโลยีมาใช้เพิ่ม มีการขยายกลุ่มลูกค้าใหม่ ๆ ตลอดจนการเพิ่มช่องทางการจัดจำหน่ายที่หลากหลาย ทันสมัย การเพิ่มช่องทางการจัดจำหน่ายจะสามารถเพิ่มโอกาสในด้านการผลิต การจัดการทรัพยากร การตลาด รวมไปถึงสร้างเครือข่ายในอุตสาหกรรมทำมีด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชนาธิป จันทร์เรือง และคณะ. (2560). การสร้างมูลค่าเพิ่มและช่องทางการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์น้ำตาลโตนดผง กรณีศึกษา น้ำตาลโตนดผง เสน่ห์เมืองเพชร อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 2. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
นิศานาถ บุญโญ. (2548). การศึกษาปัญหาการเพิ่มช่องทางในการจัดหน่ายข้าวสารกรณีศึกษา บริษัท โรงสีข้าวสวนดุสิต จำกัด. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมอาหาร. มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2535). การอ้างอิงประชากรเมื่อใช้เครื่องมือแบบมาตราส่วน ประมาณค่ากับกลุ่มตัวอย่าง การวัดผลการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุญตัน สิทธิไพศาล. (2561). ภูมิปัญญาด้านการตีดาบ. เรียกใช้เมื่อ 1 สิงหาคม 2562 จาก https://www.m-culture.go.th/lampang/article_attach/article_fileattach _20180322150458.pdf
ประสิทธิ์ รัตนพันธ์ และคณะ. (2561). การพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่ายและการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับผลิตภัณฑ์ชุมชนประเภทอาหารในจังหวัดสงขลา. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ปวีณนันท์ มนตะเสวี. (2559). การพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่ายโรงสีข้าวชุมชนมะเกลือใหม่ ตำบลมะเกลือใหม่ อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
ภีรกาญจน์ ไค่นุ่นนา และสุวนาถ มองสองยอด. (2561). แนวทางการพัฒนาช่องทางการตลาดของผลิตภัณฑ์เกลือตำบลบ้านนา จังหวัดปัตตานี. วารสาร Journal of Business, Economics and Communications, 13(1), 14-28.
รัฐพล สังคะสุข และคณะ. (2560). การพัฒนาช่องทางจัดจำหน่ายสินค้าเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนผ่านระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
ศชากานท์ แก้วแพร่. (2559). สล่าบุญตัน สืบสาย 7 รุ่น ตำนานดาบ บ้านขามแดง. เรียกใช้เมื่อ 1 สิงหาคม 2562 จาก http://www.lannapost.net/2016/01/7.html
ศรีสุดา ลีลาสุวัฒน์. (2558). แนวทางการพัฒนาการตลาดสินค้า OTOP สู่สากล อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ธรรมสาร จำกัด.
สำนักงานสถิติจังหวัดลำปาง. (2562). สถิติประชากรลำปาง. เรียกใช้เมื่อ 5 กรกฎาคม 2562 จาก https://www.lampang.nso.go.th
Taro Yamane. (1967). Statistics: An Introductory Analysis. (2nd Ed.). New York: Harper and Row.
