ปัจจัยสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานกิจการนักเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3 ใน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยการเสริมแรง ปัจจัยการบริหารสถานศึกษาและปัจจัยแนวทางการปฏิบัติ ที่สัมพันธ์กับงานกิจการนักเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 3 ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา และ 2) ศึกษาประสิทธิผลการบริหารงานกิจการนักเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 3 ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ดำเนินการวิจัยเชิงสำรวจรวบรวมข้อมูลที่ได้รับจากแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ รองผู้อำนวยการ ครูและบุคลากรฝ่ายกิจการนักเรียน จำนวน 210 คน สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ การแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า T - test วิเคราะห์สถิติเชิงปริมาณหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณ (Multiple Regression) เลือกตัวแปรโดยวิธีนำตัวแปรเข้าทั้งหมด (Enter) ประมวลผลข้อมูลด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูปทางสถิติ ผลวิจัยพบว่า 1) ผู้ตอบแบบสอบถามเป็นเพศหญิงมากกว่าเพศชาย อายุ 23 – 30 ปี มีตำแหน่งเป็นครูผู้สอน ประสบการณ์การทำงาน จำนวน 1 – 5 ปี มีวุฒิทางการศึกษาระดับปริญญาตรี 2) ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการดำเนินงานกิจการนักเรียนอยู่ในระดับมาก สูงสุดคือ ด้านปัจจัยแนวทางการปฏิบัติ และ 3) ระดับประสิทธิผลการบริหารงานกิจการนักเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3 ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยภาพรวมอยู่ใน ระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ ด้านระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน เมื่อนำมาทดสอบตามสมมุติฐานพบว่า ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการดำเนินงานกิจการนักเรียนมีอิทธิพลเชิงบวกต่อประสิทธิผลงานกิจการนักเรียนโดยด้านปัจจัยแนวทางการปฏิบัติ มีผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานกิจการนักเรียน สูงสุด รองลงมา ด้านปัจจัยส่วนบุคคล และด้านปัจจัยการบริหารสถานศึกษามีผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานกิจการนักเรียน คิดเป็นร้อยละ 78.30%
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพุทธศักราช 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่2) พุทธศักราช 2545. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กฤษณ์ จันทะวงค์. (2553). แนวปฏิบัติในการแก้ปัญหาการบริหารงานกิจการนักเรียนโรงเรียนวชิรวิทย์ ฝ่ายมัธยม จังหวัดเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นาวี กรีธาทรัพย์. (2553). การศึกษาสภาพและปัญหาการบริหารงานกิจการนักเรียนโรงเรียนเทศบาลเมืองพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ. ใน สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2526). การจัดการโรงเรียนมัธยมศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดโรงพิมพ์ยูไนเต็ดโปรดักชั่น.
รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2553). การบริหารงานวิชาการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. (พิมพ์ครั้งที่4). สงขลา: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
วณิชย์ เอน้อมจิตต์กุล. (2556). การบริหารกิจการนักเรียนของโรงเรียนงิ้วรายบุญมีรังสฤษฏ์. ใน สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรจิตร หนองแก. (2540). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติงานสาธารณสุขมูลฐานตามบทบาทของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในจังหวัดขอนแก่น. ใน วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมวิทยาการพัฒนา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2542). การประกันคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
อภิชาติ สวัสดิ์มงคล. (2553). สภาพและปัญหาการบริหารกิจการนักเรียนของผู้บริหารและครู โรงเรียนระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 3. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Journal Education and Psychology Measurement, 3(30), 607-610.
