การเคลื่อนไหวทางสังคมในยุคดิจิทัล
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้จะกล่าวถึงแนวคิดของการเคลื่อนไหวทางสังคมกับสังคมดิจิทัล เป็นเครื่องมือที่บุคคลนำสื่อมาเป็นตัวกลางในการออกมาเรียกร้องเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคมไปในทิศทางที่กลุ่มคนต้องการ ซึ่งการเกิดขึ้นของสังคมดิจิทัลโดยเฉพาะสื่อเครือข่ายสังคมออนไลน์เอื้อประโยชน์อย่างยิ่งต่อการเคลื่อนไหวทางสังคม เนื่องจากการสื่อสารผ่านสังคมดิจิทัลนั้นเป็นการสื่อสารแบบสองทาง (Two - way Communication) ทำให้ผู้รับสารสามารถเปลี่ยนสถานะไปเป็นผู้ส่งสารได้ จึงเป็นการกระจายอำนาจของการสื่อสารในวงกว้าง โดยมีลักษณะการส่งเสริมการรวมกลุ่มกันทางสังคมและการร่วมมือกันใน การกระทำกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่งเป็นกาลเฉพาะในโลกเสมือนจริง การเคลื่อนไหวทางสังคมในมิติต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นมิติทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม จึงเป็นการเคลื่อนไหวที่สามารถเกิดได้ง่ายกว่าการเคลื่อนไหวทางสังคมในยุคสื่อสารมวลชนในอดีต การเคลื่อนไหวทางสังคมในยุคดิจิทัลต้องพิจารณาถึงค่านิยม ความเชื่อ และอุดมการณ์ ของบุคคลสำคัญในสถาบันทางสังคมและขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมถึงพฤติกรรมของสมาชิกในสังคม เพื่อสนองความต้องการร่วมกันในด้านต่าง ๆ และเพื่อการคงอยู่ของสังคมโดยรวม แบบแผนพฤติกรรมต่าง ๆ เป็นไปตามบรรทัดฐานทางสังคมที่มีความชัดเจนแน่นอน และเป็นไปตามวัฒนธรรมของสังคม ในฐานะพลเมืองที่ดำเนินชีวิตอยู่ในสังคม การเรียนรู้และเข้าใจถึงสิทธิและความรับผิดชอบในสังคมออนไลน์ย่อมเป็นพื้นฐานสำคัญสำหรับการเป็นพลเมืองดิจิทัลที่ดี การเรียนรู้ในโลกดิจิทัล ไม่ว่าจะเป็นโอกาสทางเศรษฐกิจ สังคม การเมือง และวัฒนธรรมเกิดเสียงสาธารณะที่สามารถเปิดพื้นที่ให้เสียงท้องถิ่นพูดในเรื่องราวของตนมากยิ่งขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2542). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์และความเป็นอื่น. กรุงเทพมหานคร: วิภาษา.
ประภาส ปิ่นตบแต่ง. (2552). กรอบการวิเคราะห์การเมืองแบบทฤษฎีขบวนการทางสังคม. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิไฮน์ริค เบิลล์ สำนักงานภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.
พุธิตา ชัยอนันต์. (2563). อินเทอร์เน็ตกับการเคลื่อนไหวทางการเมือง. เรียกใช้เมื่อ 25 พฤษภาคม 2563 จาก https: //natchapblog.wordpress.com/
ภาณุภัทร จิตเที่ยง. (2563). เหรียญสองด้านของขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคม เจาะลึก Social. เรียกใช้เมื่อ 25 พฤษภาคม 2563 จาก https: //thematter.co/social/two-side-of-social-movement/41000.
Aberle, David F. (1966). The Peyote Religion among the Navaho. Chicago: Aldine.
Blumer, Herbert. (1969). Collective Behavior. Principles of Sociology. New York: Barnes and Noble.
Charles Tilly. (1978). From Mobilization to Revolution. New York: Routledge.
Cheangsan, U. (2013). History of Kanmuang Phak Prachachon (people's politics): the ideasand practices of political activists in the present. Bangkok: Thammasat University.
Gail Omvedt. (1993). Reinventing Revolution: New Social Movements in South Asia. New York: Routledge.
Geoffrey Pleyers & Marlies Glasius. (2011). Post - 2011 Movements: Democracy, Social Justice, Dignity. Development and Change, 44(3), 547-567.
Gunder, Frank A. & Fuentes, M. (1989). Ten Theses on Social Movements. World Development, 17(2),179-191.
Habermas, J. (1981). New Social Movement. Telos, 49(2), 33-37.
Kornhauser, W. (1959). The Politics of Mass Society. New York: The Free Press.
Lyman, Ford M. (1995). Social Movement: Critics, Concepts, Case Studies. London: Macmillan.
Michael Hardt & Antonio Negri. (2000). Empire. Cambridge, MA, USA: Harvard University Press.
Turner, Ralph H. & Killian, Lewis M. (1957). Collective Behavior. Englewood Cliffs, NJ.: PrenticeHall.