การนำ SATIR MODEL สู่การปฏิบัติในการดูแลสุขภาพจิต ของนักศึกษาพยาบาล
Main Article Content
บทคัดย่อ
Satir Model เป็นแนวทางการบำบัดทางจิตที่ช่วยให้เกิดการพัฒนาตนเอง เข้าใจความจริงของการเป็นมนุษย์อย่างลึกซึ้ง โดย Satir Model มีแนวคิดหลักที่เชื่อว่าปัญหาทางจิตของบุคคลเกิดจากความไม่เข้าใจธรรมชาติของความเป็นคนของตนเอง และการเรียนรู้ที่ไม่ถูกต้องในอดีต ดังนั้น Satir Model จึงมุ่งเน้นการพัฒนาความเป็นคนให้เต็มที่ โดยช่วยให้เขาเกิดการเรียนรู้ใหม่เกี่ยวกับศักยภาพของตนเองและพัฒนาให้เต็มศักยภาพนั้น ความเชื่อในการบำบัด มีสามส่วน คือ ความเชื่อเกี่ยวกับคน การปรับตัว และการเปลี่ยนแปลง กลุ่มบำบัดจะผสานแนวคิดของ Satir model เข้าไป กระบวนการกลุ่มจะช่วยให้เกิดสัมพันธภาพที่เชื่อมโยงกันระหว่างสมาชิกภายในกลุ่ม ซึ่งปัจจัยแห่งการบำบัด จะเกิดขึ้นเร็วกว่าการบำบัดรายบุคคล กลุ่มมี 3 ขั้นตอนคือ การเปิดกลุ่ม การดำเนินกลุ่ม การยุติกลุ่ม โดยการเปิดกลุ่มจะดำเนินการหลังจากผู้บำบัดเตรียมความพร้อมทุกด้านแล้ว โดยเฉพาะการเตรียมตนเองให้มีความสอดคล้องกลมกลืนซึ่งในการเปิดกลุ่มมีประเด็นหลักคือการสร้างสัมพันธภาพและตกลงบริการ เมื่อเข้าสู่การดำเนินการกลุ่มจะเน้นให้นักศึกษาพยาบาลสำรวจปัญหา ผลกระทบต่อตนเอง การตั้งเป้าหมาย การสร้างความตั้งใจจริงและการเปลี่ยนแปลง เมื่อนักศึกษาเกิดการตระหนักรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงในตนเองแล้วจะเข้าสู่การยุติบริการ ซึ่งจะเน้นที่การตอกย้ำการเปลี่ยนแปลง การให้การบ้าน Satir model ทำงานภายในจิตใจของบุคคล ใช้กระบวนการกลุ่มเป็นสื่อเพื่อให้นักศึกษาวิเคราะห์และพัฒนาตนเอง ทักษะที่เกิดขณะทำกลุ่ม นักศึกษาจะสามารถนำไปใช้ต่อ เพื่อให้เกิดการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องและเกิดกลไกการปรับตัว ที่มีความกลมกลืน ได้อย่างถาวรต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทีมงานความสุขประเทศไทย. (2560). ซาเทียร์: ขุมพลังอันยิ่งใหญ่ในตัวเรา. เรียกใช้เมื่อ 23 มีนาคม 2563 จาก http://www.happinessisthailland.com
นงพงา ลิ้มสุวรรณ และคณะ. (2550). Satir Model. วารสารสมาคมจิตแพทย์ประเทศไทย, 52(1), 1-6.
นงพงา ลิ้มสุวรรณและนิดา ลิ้มสุวรรณ. (2561). ซาเทียร์ จิตบำบัดและการพัฒนาตนเอง. (พิมพ์ครั้งที่4). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันท์ชัตสัณห์ สกุลพงศ์ และคณะ. (2558). ผลของการปรึกษาทางจิตวิทยาแบบกลุ่มบรูณาการเน้นแนวคิดซาเทียร์ ต่อพลังสุขภาพจิตของผู้ติดแอมเฟตามีนหญิงที่อยู่ในระยะฟื้นฟูสมรรถภาพ: การวิจัยแบบผสานวิธี. วารสารสวนปรุง, 31(3), 16-31.
วารีรัตน์ ถาน้อยและคณะ. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อภาวะสุขภาพจิตของนักศึกษา คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. วารสารสภาการพยาบาล, 27(ฉบับพิเศษ), 60-76.
สดใส คุ้มทรัพย์อนันต์. (2561). กลุ่มครอบครัวบำบัดแนวแซทเทียร์. (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สรรกมล กรนุ่ม และพรทิพย์ วชิรดิลก. (2559). การเปลี่ยนแปลงของครอบครัวที่รับบริการครอบครัวบำบัดตามแนวคิดแซทเทียร์: กรณีบุตรวัยรุ่นมีพฤติกรรมต่อต้าน. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 2(1), 109-121.
สีนวล รัตนวิจิตร และมาลินี จำเนียร. (2560). ผลของการประยุกต์ใช้satir model ต่อความมั่นใจในการหลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรในนักเรียนหญิงระดับมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 1 ใน เขตชุมชนเมืองจังหวัดนครปฐม. วารสารเกื้อการุณย์, 24(1),102-117.
สุปราณี หมื่นยา และคณะ. (2557). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติทักษะทางการพยาบาลตามการรับรู้ของนักศึกษาพยาบาลที่ฝึกภาคปฏิบัติวิชาปฏิบัติหลักการและเทคนิคการพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี อุตรดิตถ์. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 8(3) (ฉบับพิเศษ), 200-211.
อรนลิน สิงขรณ์ และคณะ. (2559). ผลของโปรแกรมกลุ่มสุขภาพจิตศึกษาโดยใช้ ซาเทียร์ โมเดล เป็นฐานต่ออาการซึมเศร้าในผู้หญิงไทย โรคซึมเศร้า. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 30(3), 21-35.