การประยุกต์ใช้หลักสัมมาอาชีวะในการเสริมสร้างครอบครัวไทย ให้เกิดความมั่นคงในสังคมยุคดิจิทัล

Main Article Content

พระชีพ รกฺขิตธมฺโม (แก้วนิล)
สิทธิโชค ปาณะศรี
พระครูวิจิตรศีลาจาร .

บทคัดย่อ

          บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาของครอบครัวไทยในสังคมยุคดิจิทัล 2) เพื่อศึกษาหลักสัมมาอาชีวะในพระพุทธศาสนาเถรวาทที่นำมาใช้เพื่อเสริมสร้างครอบครัวให้เกิดความมั่นคง 3) เพื่อประยุกต์ใช้หลักสัมมาอาชีวะในการเสริมสร้างครอบครัวให้เกิดความมั่นคงในสังคมยุคดิจิทัล เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เน้นการศึกษาเอกสาร และการสัมภาษณ์แบบเชิงลึก จากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 15 รูป/คน (ครอบครัว 10, อบต. 1, วัด 2, โรงเรียน 2,) เครื่องมือการวิจัย เป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลแบบพรรณนาความ


          ผลการวิจัยพบว่า: 1) สภาพปัญหาของครอบครัวไทยในสังคมยุคดิจิทัล พบว่า สังคมยุคดิจิทัล เป็นที่มาของพัฒนาการด้านเทคโนโลยีสารสนเทศก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงทางระบบโครงสร้าง และหน้าที่ที่เป็นมิตรต่อกันอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะบทบาทของสถาบันครอบครัวไทยได้เปลี่ยนไปอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ พ่อแม่ผู้ปกครองตลอดทั้งเครือญาติต้องปรับเพื่อสร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ใหญ่ และเด็กซึ่งเป็นบุคคลร่วมสมัยเดียวกัน เพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข 2) หลักสัมมาอาชีวะในพระพุทธศาสนาเถรวาทที่นำมาใช้เพื่อเสริมสร้างครอบครัวให้เกิดความมั่นคง พบว่า พระพุทธศาสนาได้วางหลักปฏิบัติเพื่อมุ่งประโยชน์และคุณค่าอย่างสูงสุด 3 ประการ คือ 1) ทิฏฐธัมมิกัตถะ ได้แก่ ประโยชน์ในปัจจุบันทันตาเห็น 2) สัมปรายิกัตถะ ได้แก่ ประโยชน์ในอนาคต และ 3) ปรมัตถะ ได้แก่ ประโยชน์อย่างยิ่ง โดยจะส่งเสริมในการประกอบสัมมาชีพของฆราวาสวิสัยได้อย่างดียิ่ง เพื่อมุ่งสู่คุณค่าและประโยชน์ต่อการดำรงชีพ 3) การประยุกต์ใช้หลักสัมมาอาชีวะในการเสริมสร้างครอบครัวให้เกิดความมั่นคงในสังคมยุคดิจิทัล พบว่า สามารถนำหลักสัมมาอาชีวะมาประยุกต์ใช้แก้ปัญหา 4 ได้แก่ 1) แก้ปัญหาการไม่รู้เท่าทันสื่อดิจิทัล 2) แก้ปัญหาการสร้างพฤติกรรมเลียนแบบของผู้บริโภคสื่อในกลุ่มวัยรุ่น 3) แก้ปัญหาผู้ผลิตสื่อและผู้บริโภคสื่อขาดศีลธรรมจริยธรรม 4) แก้ปัญหาการเสพสื่อลามกอนาจาร

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
รกฺขิตธมฺโม (แก้วนิล) พ., ปาณะศรี ส., & . พ. (2020). การประยุกต์ใช้หลักสัมมาอาชีวะในการเสริมสร้างครอบครัวไทย ให้เกิดความมั่นคงในสังคมยุคดิจิทัล. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(5), 148–157. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/243393
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

พระครูนิวิฐปัญญากร (ตุลพงศารักษ์). (2555). วิเคราะห์หลักพุทธธรรมในการเสริมสร้างการพึ่งพาตนเอง. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูวิจิตรธรรมานนท์ (ฮงทอง). (2554). พฤติกรรมการดำเนินชีวิตในสังคมตามหลักสัมมาอาชีวะของชุมชนในเขตตำบลบก อำเภอโนนคูณ จังหวัดศรีสะเกษ. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธานี เขมธมฺโม (จำปา). (2550). สัมมาอาชีวะในพระพุทธศาสนา. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วิชาญ ทรายอ่อน. (2563). Academic focus ประเทศไทย 4.0. เรียกใช้เมื่อ 29 ธันวาคม 2562 จาก https://library2.parliament.go.th/ejournal/content_af/
2559/jul2559-5.pdf.

สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2563). Thailand 4.0: สร้างความเข้มแข็งจากภายในเชื่อมโยงเศรษฐกิจไทยสู่โลก. เรียกใช้เมื่อ 6 ธันวาคม 2562 จาก https://www.facebook.com/
drsuvitpage/posts/ 1396306724009387.