วิเคราะห์และประเมินคุณค่าเชิงสัญวิทยาในปรัชญาหลังนวยุค มองผ่านการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ ประเทศไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาความเป็นมาและลักษณะการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ 2) เพื่อศึกษาคุณค่าเชิงสัญวิทยาในปรัชญาหลังนวยุค 3) เพื่อวิเคราะห์และประเมินคุณค่าเชิงสัญวิทยาในปรัชญาหลังนวยุคในการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้          4) เพื่อสร้างองค์ความรู้ใหม่และรูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เกิดจากการมองคุณค่าเชิงสัญวิทยาของมโนราห์โรงครูภาคใต้ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ประกอบด้วยขั้นตอนการดำเนินการ 2 วิธี ได้แก่ การศึกษาเอกสาร (Document study) และการศึกษาภาคสนาม (Field study) นำเสนองานวิจัยแบบพรรณนาวิเคราะห์ (Analytical Description) ภายใต้กระบวนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน เพื่อนำไปสู่การสร้างองค์ความรู้ใหม่ทางปรัชญา

          ผลการวิจัยพบว่า

1. 1. ความเป็นมาและลักษณะการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ พบว่า ความเป็นมาและลักษณะการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ เป็นการแสดงศิลปะรำฟ้อนที่มีความเกี่ยวข้องกับความเชื่อต่อบรรพบุรุษซึ่งเชื่อมโยงกับวิถีชีวิตของชาวภาคใต้ ประเทศไทย มีหลากหลายที่มา และมีการอนุรักษ์สืบทอดกันมาอย่างยาวนานจากรุ่นสู่รุ่น


2. 2. คุณค่าเชิงสัญวิทยาในปรัชญาหลังนวยุค พบว่า ในแต่ละกระบวนทรรศน์ในปรัชญาหลังนวยุคนั้น มนุษย์มีการนำสัญญะมาใช้ และทุกสัญญะมีคุณค่าแฝงอยู่เบื้องหลัง


3. 3. คุณค่าเชิงสัญวิทยาในปรัชญาหลังนวยุคในการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ พบได้ใน 6 ประเด็น คือ 1) คุณค่าเชิงสัญวิทยามองผ่านการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ 2) คุณค่าเชิงสัญญะมองผ่านพิธีกรรมการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ 3) คุณค่าเชิงสัญวิทยามองผ่านบทกลอนมโนราห์โรงครูภาคใต้ 4) คุณค่าเชิงสัญวิทยามองผ่านเครื่องแต่งกายมโนราห์โรงครูภาคใต้ 5) คุณค่าเชิงสัญวิทยามองผ่านเครื่องดนตรีการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้ 6) คุณค่าเชิงสัญวิทยามองผ่านท่ารำการแสดงมโนราห์โรงครูภาคใต้


4. 4. องค์ความรู้ใหม่และรูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เกิดจากการมองคุณค่าเชิงสัญวิทยาของมโนราห์โรงครูภาคใต้ ประเทศไทย พบว่า เกิดองค์ความรู้ใหม่ ที่เรียกว่า โมเดลการพัฒนาคุณภาพชีวิต “B-P-S-D & 3Es” คือ ความสวยงามของการแสดงมโนราห์โรงครู ความแปลกหูแปลกตา ความน่าทึ่งและความสูงส่งทางคุณธรรมจริยธรรม พร้อมทั้งความสนุกสนานเพลิดเพลินบันเทิงใจ สาระอันเป็นแก่นแท้ และการส่งเสริมคุณภาพชีวิต ทุกองค์ประกอบมีความสัมพันธ์กันอย่างลงตัวอันนำไปสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของทุกคนในสังคม