การจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรม ของคณะสงฆ์ภาค 17
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
เม.ย. 9, 2019
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนรู้ ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง สังคมพหุวัฒนธรรม คณะสงฆ์ภาค 17
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาการจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรมของคณะสงฆ์ภาค 17 2) เพื่อพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรมของคณะสงฆ์ภาค 17 และ 3) เพื่อเสนอกระบวนการจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรมของคณะสงฆ์ภาค 17 เป็นงานวิจัยแบบผสมผสาน
ผลการวิจัยพบว่า
- การจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรมของคณะสงฆ์ภาค 17 ในภาพรวม มีระดับการการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านจากด้าน พบว่า การนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาปฏิบัติ และการให้ความรู้เกี่ยวกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง มีระดับการปฏิบัติอยู่ในระดับมากที่สุด ส่วนการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง มีระดับการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก
- กระบวนการจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรมของคณะสงฆ์ภาค 17 เป็นการจัดการเรียนรู้ที่ดีซึ่งเป็นการจัดการเรียนรู้ทั้งที่โรงเรียน บ้าน และชุมชน เพื่อให้พระสังฆาธิการและประชาชนทั่วไปมีส่วนร่วมในการส่งเสริมการจัดการการเรียนรู้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง มีความตระหนักรู้ในวัฒนธรรม ความภาคภูมิใจในวัฒนธรรม ความรอบรู้ในการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรม การยอมรับความหลากหลายวัฒนธรรม และการรับรู้บรรยากาศความเป็นพหุวัฒนธรรม
3. กระบวนการจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรมของคณะสงฆ์ภาค 17 มีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้ โดยสามารถนำมาบูรณาการกับหลักอริยมรรค 8 เป็นหลักทางสายกลางที่มีความสำคัญกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อการพัฒนาที่สมดุลและยั่งยืนพร้อมรับต่อการเปลี่ยนแปลงและเป็นประโยชน์ในสังคมพหุวัฒนธรรม
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
. พ., ฐิตวฑฺฒโน พ., ศรีวิชัย ส., & สติมั่น อ. (2019). การจัดการเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสังคมพหุวัฒนธรรม ของคณะสงฆ์ภาค 17. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(1), 470–485. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/156979
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. 2540). เศรษฐกิจหมู่บ้านไทยในอดีต (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: ต้นไทรการพิมพ์.
ชูชาติ สุทธะ. 2561). กระบวนการพัฒนาชีวิตเชิงพุทธบูรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 61), 319 -331.
ทัศนีย์ ลักขณาภิชนชัช. 2549). ในหลวงกับเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร: นกเช้าสำนักพิมพ์.
บุญศรี พานะจิตต์ และศรีนวล ลภกิตโร. 2545). ความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจของวัด: ศึกษาเฉพาะ กรณีวัดชลประทานรังสฤษฎิ์ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. รายงานการวิจัย : สำนักงานการศึกษาแห่งชาติ.
พระครูสุนทรเขมาภินันท์ (เขมธมฺโม). 2560). พุทธปณิธาน:โครงการปณิธานสู่ความดี. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 23), 43-56.
พระไพศาล วิสาโล. 2546). พุทธศาสนาไทยในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤต. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์.
พระมหาเรืองเดช ถาวรธมฺโม. 2554). การบริหารจัดการกิจการคณะสงฆ์ให้เป็นศูนย์การเรียนรู้ของชุมชนวัดไผ่ล้อม ตำบลจันทนิมิต อำเภอเมืองจันทบุรี จังหวัดจันทบุรี. รายงานการวิจัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัชนีวรรณ จีนธรรม,ปัณณ์รภัส ถกลภักดี และ อรวรรณ ภัสสรศิริ. 2560). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สิ่งแวดล้อมตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติ. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 32), 237-250.
สรายุทธ เสงี่ยม. 2561). ความสำเร็จของกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิตกับความเข้มแข็งของชุมชนและสังคมตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในจังหวัดลพบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 63), 897-907.
สามารถ บุญรัตน์ และ พระครูโกวิทอรรถวาที. 2561). การพัฒนาประเทศตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 32), 197-206.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. 2548). รูปแบบการจัดการศึกษาและการเผยแผ่ศาสนธรรม: ศึกษาเฉพาะกรณีวัดใหญ่ชัยมงคล. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
สุภัฐวิทย์ ธารชัย. 2560). การบูรณาการหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเพื่อการพัฒนาชุมชน. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 42), 86-97.
เสน่ห์ สีกาวี. 2560). พัฒนากระบวนการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 53), 278 - 289.
เสริบศักดิ์ แสงสุข. 2560). การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยหลักพุทธธรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 53), 91-105.
Fullinwinder, R. 1993). Multiculturalism: Themes and Variations. Paper presented at the Council for Basic Education. Washington: D.C. Spring.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. 1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 303), 607 - 610.
ชูชาติ สุทธะ. 2561). กระบวนการพัฒนาชีวิตเชิงพุทธบูรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 61), 319 -331.
ทัศนีย์ ลักขณาภิชนชัช. 2549). ในหลวงกับเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร: นกเช้าสำนักพิมพ์.
บุญศรี พานะจิตต์ และศรีนวล ลภกิตโร. 2545). ความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจของวัด: ศึกษาเฉพาะ กรณีวัดชลประทานรังสฤษฎิ์ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. รายงานการวิจัย : สำนักงานการศึกษาแห่งชาติ.
พระครูสุนทรเขมาภินันท์ (เขมธมฺโม). 2560). พุทธปณิธาน:โครงการปณิธานสู่ความดี. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 23), 43-56.
พระไพศาล วิสาโล. 2546). พุทธศาสนาไทยในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤต. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์.
พระมหาเรืองเดช ถาวรธมฺโม. 2554). การบริหารจัดการกิจการคณะสงฆ์ให้เป็นศูนย์การเรียนรู้ของชุมชนวัดไผ่ล้อม ตำบลจันทนิมิต อำเภอเมืองจันทบุรี จังหวัดจันทบุรี. รายงานการวิจัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัชนีวรรณ จีนธรรม,ปัณณ์รภัส ถกลภักดี และ อรวรรณ ภัสสรศิริ. 2560). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สิ่งแวดล้อมตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของเครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติ. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 32), 237-250.
สรายุทธ เสงี่ยม. 2561). ความสำเร็จของกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิตกับความเข้มแข็งของชุมชนและสังคมตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในจังหวัดลพบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 63), 897-907.
สามารถ บุญรัตน์ และ พระครูโกวิทอรรถวาที. 2561). การพัฒนาประเทศตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 32), 197-206.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. 2548). รูปแบบการจัดการศึกษาและการเผยแผ่ศาสนธรรม: ศึกษาเฉพาะกรณีวัดใหญ่ชัยมงคล. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
สุภัฐวิทย์ ธารชัย. 2560). การบูรณาการหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเพื่อการพัฒนาชุมชน. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 42), 86-97.
เสน่ห์ สีกาวี. 2560). พัฒนากระบวนการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 53), 278 - 289.
เสริบศักดิ์ แสงสุข. 2560). การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยหลักพุทธธรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 53), 91-105.
Fullinwinder, R. 1993). Multiculturalism: Themes and Variations. Paper presented at the Council for Basic Education. Washington: D.C. Spring.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. 1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 303), 607 - 610.
