ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยนำ ปัจจัยเอื้อ ปัจจัยเสริมและการจัดการขยะมูลฝอย ในครัวเรือนของประชาชน เขตตำบลไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดตาก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยนำ ปัจจัยเอื้อ ปัจจัยเสริมที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนของประชาชน เขตตำบลไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดตาก โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงพรรณนา ประชากร คือ จำนวนหลังคาเรือนที่มีหมายเลขทะเบียนบ้านในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลไม้งาม อำเภอเมืองตาก จังหวัดตาก ปีงบประมาณ 2565 จำนวน 1,364 หลังคาเรือน คำนวณกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตร Daniel, J. กำหนดระดับความเชื่อมั่นที่ 95% ได้กลุ่มตัวอย่าง 310 คน ใช้การสุ่มตัวอย่าง โดยใช้วิธีการสุ่มแบบมีระบบ เครื่องมือที่ใช้เก็บข้อมูล คือ แบบสอบถาม ประกอบด้วย 6 ส่วน ได้แก่ คุณลักษณะส่วนบุคคล ความรู้การลดปริมาณขยะมูลฝอย ทัศนคติต่อการลดปริมาณขยะมูลฝอยปัจจัยเอื้อ ปัจจัยเสริม และพฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนของประชาชน การตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน และนำไปทดลองใช้เพื่อวิเคราะห์ค่าความเชื่อมั่นโดยใช้สูตรสัมประสิทธิ์แอลฟ่าครอนบาค ได้ค่าเท่ากับ 0.815 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนของประชาชน เขตตำบลไม้งาม อำเภอเมือง จังหวัดตาก ประกอบด้วย การลดการใช้ การใช้ซ้ำ การนำขยะมูลฝอยกลับมาใช้ใหม่ มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสูง (99%) ( = 4.03, S.D. = 0.143) ผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ โดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน พบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนของประชาชน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ประกอบด้วย ปัจจัยนำ (r = 0.134, P-value = 0.032) ปัจจัยเอื้อ (r = 0.125, P-value = 0.034) ปัจจัยเสริม (r = 0.133, P-value = 0.023) ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมมลพิษ. (2555). คู่มือแนวทางการลด คัดแยกและใช้ประโยชน์ขยะมูลฝอยชุมชน สำหรับอาสาสมัครพิทักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมหมู่บ้าน. กรุงเทพมหานคร: กรมควบคุมมลพิษ.
กรมควบคุมมลพิษ. (2564). ระบบสารสนเทศด้านการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนระดับจังหวัด พ.ศ. 2564. เรียกใช้เมื่อ 1 พฤศจิกายน 2566 จาก https://shorturl.asia/nGFK8
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2561). กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. รายงานสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย ปี 2559. กรุงเทพมหานคร: บริษัท หัวใหญ่ จำกัด.
กริชวา ระดาพิทักษ์กุล และคณะ. (2564). ความรู้ ทัศนคติและการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน เขตตำบลป่าแฝก อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย. วารสารสาธารณสุขและวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 4(1), 77-86.
สกุลรัตน์ โทนมี และคณะ. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนของประชาชน ตำบลตะเบาะ อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ, 13(2), 32-44.
Best, J. W. (1977). Research is Evaluation. (3rd ed.). Englewod cliffs: N.J. Prentice Hall.
Bloom, B. S. (1997). Taxonomt of Education. New York: David McKay Company Inc.
Cronbach, L. J. (1949). Essentials of Psychological Testing. New York: Harper & Brothers.
Daniel, J. (2010). Biostatistics : Basic Concepts and Methodology for the Health Sciences. (9th ed.). New York: John Wiley & Sons.
Green, L. W. & Kreuter, M. W. (1999). Health promotion planning: and environmental approach. Toronto: Mayfied Publishing
