แนวทางการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีโปฮะมอดบ้างสู่การยกระดับเศรษฐกิจชุมชนบนฐาน ทุนทางวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของกลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี

Main Article Content

มะรอแซะ เล๊าะและ
วีระวัฒน์ อุดมทรัพย์
นพรัตน์ ไชยชนะ
สุภพงษ์ สุขชาวนา
พจนีย์ สุขชาวนา
วีระ ยุคุณธร
วิยะดา พลชัย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประวัติความเป็นมา ความหมาย และองค์ประกอบพิธีกรรมของวิถีโปฮะมอดบ้างของกลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ 2) สังเคราะห์กระบวนการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีโปฮะมอดบ้างผ่านการมีส่วนร่วมของกลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ และ 3) ค้นหาแนวทางการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีโปฮะมอดบ้างสู่การยกระดับเศรษฐกิจชุมชนบนฐานทุนวัฒนธรรม ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพร่วมกับการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 30 คน ประกอบด้วย ผู้นำชุมชน ปราชญ์ท้องถิ่น กรรมการวัด โรงเรียน กลุ่มสตรี เยาวชน ผู้ประกอบการ และตัวแทนหน่วยงานทั้งภายในและนอกชุมชน รวบรวมข้อมูลผ่านการสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่มย่อย การสังเกตแบบมีส่วนร่วม และการศึกษาเอกสารผลการวิจัยพบว่า 1) วิถีโปฮะมอดบ้างมีรากฐานจากตำนานพระเจ้าธรรมเจดีย์แห่งหงสาวดี พิธีลอยเรือมีความหมายเป็นการสะเดาะเคราะห์และสืบทอดพุทธศาสนา องค์ประกอบพิธีกรรม ประกอบด้วย การสวดมนต์ บอกบุญ ทำบุญถวายอาหาร ตักบาตรน้ำผึ้งน้ำมันงา เผาธูปเทียน และลอยเรือไม้ไผ่ลงแม่น้ำสามประสบ 2) กระบวนการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีโปฮะมอดบ้างผ่านการมีส่วนร่วมของชุมชน วัด โรงเรียน ภาคีเครือข่าย และมหาวิทยาลัย มีกิจกรรมบูรณาการ เช่น การแสดงศิลปวัฒนธรรมมอญ สร้างพื้นที่เรียนรู้ข้ามรุ่นก่อเกิดพลังทางสังคม 3) แนวทางการอนุรักษ์และฟื้นฟูควรเชื่อมโยงการจัดการความรู้ การศึกษา และการใช้เทคโนโลยี ต่อยอดทุนวัฒนธรรมสู่การยกระดับเศรษฐกิจชุมชนผ่านการท่องเที่ยวชาติพันธุ์ และการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์มีชีวิต โดยเสนอแนะควรส่งเสริมศูนย์เรียนรู้วัฒนธรรมมอญ เพื่อถ่ายทอดภูมิปัญญา เชื่อมโยงการศึกษา และพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนด้วยการท่องเที่ยวชาติพันธุ์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เล๊าะและ ม. ., อุดมทรัพย์ ว. ., ไชยชนะ น. ., สุขชาวนา ส. ., สุขชาวนา พ. ., ยุคุณธร ว. ., & พลชัย ว. . (2025). แนวทางการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีโปฮะมอดบ้างสู่การยกระดับเศรษฐกิจชุมชนบนฐาน ทุนทางวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของกลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 12(7), 222–235. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/291324
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงวัฒนธรรม. (2560). ประเพณีตักบาตรดอกไม้ชาวไทยเชื้อสายรามัญ (มอญ). เรียกใช้เมื่อ 11 กรกฎาคม 2567 จาก https://calendar.m-culture.go.th/events/103254

กฤตยา โชคสมศิลปะ. (2562). การศึกษาประเด็นความร่วมมือในการสร้างชุมชนเข้มแข็ง: กรณีศึกษาบ้านวังนกไข อำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กาญจนรัตน์ ดีเลิศ. (2554). บทบาทของผู้นำชุมชนที่มีต่อการสืบสานวัฒนธรรมประเพณีมอญในตำบลนครชุมน์ อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการประกอบการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

จารุวรรณ พฤกษ์ภิรมย์. (2558). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านเพื่อการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ณัฐชยา ชัยพงษ์. (2562). การบูรณาการภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ทองคำ ดวงขันเพ็ชร พระเดชขจร ขนติธโร (ภูทิพย์). (2563). ศึกษาการจัดการมรดกทางวัฒนธรรมอย่างสร้างสรรค์โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนลุ่มน้ำโขง. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตหนองคาย.

นางไอ นามสมมุติ. (15 ก.ย. 2567). องค์ประกอบของพิธีกรรมประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ หรือวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

นายเจ นามสมมุติ. (16 ก.ย. 2567). ประวัติความเป็นมาของประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ หรือวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

นายซี นามสมมุติ. (15 พ.ค. 2567). ความหมายของประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ หรือวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

นายดี นามสมมุติ. (16 พ.ค. 2567). กิจกรรมการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

นายบี นามสมมุติ. (12 มิ.ย. 2567). องค์ประกอบของพิธีกรรมประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ หรือวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

นายอี นามสมมุติ. (18 ก.ย. 2567). ความหมายของประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ หรือวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

นายเอ นามสมมุติ. (22 มี.ค. 2567). ความหมายของประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ หรือวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

นายเอฟ นามสมมุติ. (3 เม.ย. 2567). กิจกรรมการอนุรักษ์และฟื้นฟูวิถีโปฮะมอดบ้าง. (มะรอแซะ เล๊าะและ, ผู้สัมภาษณ์)

เนตรนภา วรวงษ์. (2565). อัตลักษณ์ความเป็นมอญกับประเพณีพิธีกรรมของชาวมอญที่บ้านวังกะ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญชัย ปรีชาพิสิฐ. (2556). การอนุรักษ์และพัฒนาการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญบางกระดี่ เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปศาสตร์. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

บุญทัน ดอกไธสง. (2560). การพัฒนาชุมชน: แนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปราณี บุญหล้า. (2561). รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้วัฒนธรรมท้องถิ่นเป็นฐาน เพื่อเสริมสร้างอัตลักษณ์ของผู้เรียน. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยบูรพา.

ผ่องศรี วีระวิวัฒน์. (2554). การจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นเพื่อการเรียนรู้และอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชน. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชามานุษยวิทยา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พรรณี บูรณพงศ์. (2558). การถ่ายทอดวัฒนธรรมผ่านกิจกรรมข้ามรุ่นในชุมชนชาติพันธุ์. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชุมชน มหาวิทยาลัยมหิดล.

พระไพบูลย์ โดดลิบ. (2566). แนวทางการอนุรักษ์ประเพณีท้องถิ่นทางพระพุทธศาสนาของชุมชนชาวมอญ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 5(6), 1403-1416.

สุธาสินี วิยาภรณ์ และคณะ. (2566). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา ชุมชนชาวมอญ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 9(2), 61-73.

สุวิทย์ ชัยเกียรติยศ. (2557). การศึกษาประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ของชาวมอญในจังหวัดกาญจนบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชามานุษยวิทยา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อัญธิชา มั่นคง. (2560). บทบาททุนทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน กรณีศึกษาชุมชนในตำบลบ้านตุ่น อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 12(39), 90-100.