สิทธิและเสรีภาพสื่อออนไลน์ในรัฐบาลสมัยของ คณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.)

Main Article Content

กฤษฎาพันธ์ ภูปัญญา
ศิวัช ศรีโภคางกุล

บทคัดย่อ

หลังการรัฐประหาร คณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) ได้ออกมาตรการและกระทำการหลายกรณีเพื่อกดดันการปฏิบัติงานของสื่อออนไลน์ การวิจัยครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์           1) เพื่อศึกษาสถานการณ์การละเมิดสิทธิและเสรีภาพของสื่อออนไลน์หลังการรัฐประหารของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) 2) เพื่อศึกษากลไกในการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของสื่อออนไลน์หลังการรัฐประหารของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) และ 3) เพื่อศึกษาขอบเขตของสิทธิและเสรีภาพของสื่อออนไลน์หลังการรัฐประหารของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) โดยมุ่งที่จะศึกษาเกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพของสื่อออนไลน์ในประเทศไทย ในห้วงระยะเวลา 4 ปีหลังเหตุการณ์การรัฐประหาร โดยใช้การวิจัยเชิงบรรยาย ด้วยการรวบรวมข้อมูลตามระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้รูปแบบกรณีศึกษา กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยคือ สื่อสารมวลชนในประเทศไทย ที่ใช้ช่องทางอินเทอร์เน็ตเพียงช่องทางเดียว ในการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารหรือดำเนินการต่าง ๆ


          ผลการวิจัยพบว่า


          สถานการณ์หลังการรัฐประหาร เนื้อหาของสื่อออนไลน์ที่ถูกละเมิดสิทธิและเสรีภาพมากที่สุด แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ เนื้อหาที่เกี่ยวกับความผิดฐานหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ และเนื้อหาที่เกี่ยวกับการวิจารณ์การปฏิบัติงานของ คสช. หรือการไม่ปฏิบัติตามมาตรการที่ คสช. กำหนด


          ในการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของสื่อออนไลน์ ทั้งหมดมาจากกลไกของ คสช. ที่ต้องการจะจำกัดและสกัดกั้นข้อมูลข่าวสาร ที่มีความละเอียดอ่อนต่อสถาบันพระมหากษัตริย์และภาพลักษณ์ของ คสช. ขอบเขตของสื่อออนไลน์ภายหลังการรัฐประหาร ยังคงมีอยู่ตามกรอบของกฎหมายและจรรยาบรรณของสื่อสารมวลชน แต่ต้องพิจารณาถึงข้อจำกัดตามกรอบของมาตรการที่ คสช. กำหนดไว้


          ผู้วิจัยเห็นว่า รัฐควรยกเลิกมาตรการเชิงบังคับต่าง ๆ ที่กระทำต่อสื่อออนไลน์ และควรรับฟังความคิดเห็นของสังคมตามหลักการมีส่วนร่วม ในด้านของสื่อออนไลน์ควรวางตัวเป็นกลางตามกรอบของกฎหมายและจริยธรรมแห่งวิชาชีพ และในด้านของประชาชนควรรับข้อมูลข่าวสารอย่างรอบด้าน และแสดงความคิดเห็นด้วยความระมัดระวัง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ภูปัญญา ก., & ศรีโภคางกุล ศ. (2020). สิทธิและเสรีภาพสื่อออนไลน์ในรัฐบาลสมัยของ คณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.). วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 4987–5000. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/227791
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จักร์กฤษ เพิ่มพูล. (2561). จริยธรรมสื่อ จรรยาบรรณสื่อสารมวลชน. เรียกใช้เมื่อ 18 มิถุนายน 2562 จาก https://www.thaiall.com/ethics/ethics_reporter.htm

ไทยรัฐ. (2561). ในวันเสรีภาพสื่อโลก. เรียกใช้เมื่อ 12 ตุลาคม 2561 จาก https://www. thairath.co.th/content/1274937

พัชราภา เอื้ออมรวนิช. (2560). สื่อมวลชน: เสรีภาพและความรับผิดชอบ Mass Media: Freedom and Responsibility. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 11(4), 9-18.

พิจิตรา สึคาโมโต. (2560). ข่าวลือบนทวิตเตอร์ : การไหลเวียนของข้อมูลข่าวสาร ในห้วงของการเปลี่ยนผ่านทางสังคมการเมืองในประเทศไทย. วารสารสังคมวิทยามานุษยวิทยา, 36(2), 41-63.

BBCThai. (2559). บทวิเคราะห์: เสรีภาพสื่อไทยปี 2560 รัฐจะคุมหนักกว่าเดิม. เรียกใช้เมื่อ 12 ตุลาคม 2561 จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-38476474

Lasswell, H. D. (1948). The structure and function of communication in society. New York: Harper & Bros.

Leeson, P. T. (2008). Media Freedom Political Knowledge and Participation. Journal of Economic Perspectives, 22(2), 155-170.

Mcquail, D. (1994). Mass Communication Theory. London: SAGE Publications.

Pressfreedom. (2560). แถลงการณ์องค์กรวิชาชีพสื่อสารมวลชน เรื่อง การจำกัดเสรีภาพสื่อสารมวลชนโดยประกาศหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ. เรียกใช้เมื่อ 12 ตุลาคม 2561 จาก https://www.thaibja.org/?p=3165

ThaiNetizen Network. (2558). หลังรัฐประหาร 57 คสช. คุมเน็ตด้วยวิธีใด? เรียกใช้เมื่อ 14 ตุลาคม 2561 จาก https://thainetizen.org/2015/12/cyber-regulation-seminar/