DEVELOPING INTEGRATED APPROACHES FOR LOCAL EDUCATION ENHANCEMENT TOWARD COMMUNITY-BASED SUSTAINABILITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The development of local education in contemporary Thai society necessitates the integration of knowledge from multiple disciplines, as well as collaboration among all community sectors, to promote quality learning and achieve sustainable development. This article aims to synthesize concepts, theories, and research pertaining to local education development, and to design an integrated approach aligned with the Local Education Development Plan (2023 - 2027) and the 13th National Economic and Social Development Plan. The focus is placed on enhancing learner quality, establishing educational collaborative networks, and promoting meaningful community engagement in driving educational development. The article utilizes documentary analysis, synthesis, and comparative examination of national and local policies to construct an integrated development framework encompassing four dimensions: 1) School-based educational management, 2) Enhancement of learners' academic quality, 3) Promotion of desirable characteristics, and 4) Development of educational networks. Furthermore, this article proposes a four-stage integration process comprising planning, implementation, monitoring, and evaluation to ensure systematic and transparent implementation. The synthesis reveals that integrating knowledge with community contexts strengthens educational capacity, expands learning opportunities, and generates momentum toward long-term sustainability. This article therefore proposes policy guidelines to serve as a framework for local education development and to produce outcomes that effectively respond to community development needs. This article reflects that local education not only improves learners' quality but also strengthens communities, leading to stable and sustainable local development.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2563). การคิดเชิงวิเคราะห์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: ซัคเซส.
กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาท้องถิ่น พ.ศ. 2566 - 2570. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น.
กัญญารัตน์ แก้วกมล และคณะ. (2564). การใช้ทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 75-91.
กิริญณภา หนูอินทร์. (2562). การบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน School-Based Management. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 1(4), 33-39.
จงรักษ์ แสนแอ่น และคณะ. (2563). ระบบการจัดการศึกษาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของประเทศไทย: กรณีศึกษาเทศบาลเมืองแก่งคอย จังหวัดสระบุรี และเทศบาลนครนครปฐม จังหวัดนครปฐม. Journal of Administrative and Management Innovation, 8(3), 78-93.
ชาญวิทย์ หมุนอุดม. (2565). การพัฒนาแนวทางการเสริมสร้างคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักเรียนโรงเรียนเมืองกลางประชานุกูล สำานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 28. วารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์, 7(1), 103-114.
ธีรศักดิ์ สุขสันติกมล และพีชาณิกา เพชรสังข์. (2568). ผลของการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชาสังคมศึกษาและความตระหนักในการอนุรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่น ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 16(1), 223-237.
นพรัตน์ ชัยเรือง. (2565). องค์ประกอบระบบติดตามและประเมินการนำผลการประเมินคุณภาพไปในการพัฒนาคุณภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สำหรับหน่วยงานต้นสังกัด. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 14(1), 207-217.
นิคม นาคอ้าย. (2565). การศึกษาสภาพการบริหารตามแผนพัฒนาการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นระดับเทศบาลตำบล จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิจยวิชาการ, 5(4), 59-70.
บุญเพิ่ม สอนภักดี. (2559). รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อพัฒนาการจัดการศึกษา ของโรงเรียนในสังกัดเทศบาล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(4), 99-113.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2562). การพัฒนาคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจารณ์ พานิช. (2564). ชุมชนแห่งการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสยามกัมมาจล.
ศศิญามล เจริญผล และอภิชาติ สังข์ทอง. (2563). ผลการใช้สื่อดิจิทัลประกอบการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานในรายวิชาฟิสิกส์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วารสารวิทยาศาสตร์และวิทยาศาสตร์ศึกษา, 3(1), 19-29.
สมพงษ์ จิตระดับ. (2563). การพัฒนารูปแบบ กลไก และแนวโน้มผลกระทบ ของนโยบายพื้นที่นวัตกรรมการศึกษาในจังหวัดสตูล. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
สวัสดิ์ วันภูงา. (2564). การพัฒนารูปแบบการใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสำหรับสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 พ.ศ. 2566 - 2570. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2563). การวิจัยการออกแบบทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Aburizaizah, S. J. (2021). Data-Informed Educational Decision Making to Improve Teaching and Learning Outcomes of EFL. Journal of Education and Learning, 10(5), 17. https://doi.org/10.5539/jel.v10n5p17
Bandura, A. (2020). Social Cognitive Theory: An Agentic Perspective. Psychology the Journal of the Hellenic Psychological Society, 12(3), 313. https://doi.org/10.12681/psy_hps.23964
Caldwell, B. J. & Harris, J. (2021). School-based management and educational outcomes. London: Routledge.
Darling-Hammond, L. (2020). The right to learn: A blueprint for creating schools that work. San Francisco, California: Jossey-Bass.
Epstein, J. (2020). School, family, and community partnerships: Preparing educators and improving schools. New York: Westview Press.
Fullan, M. (2021). The new meaning of educational change. (6th ed.). New York: Teachers College Press.
OECD. (2020). Education 2030: The future of education and skills. Paris: OECD Publishing.
UNESCO. (2020). Education for sustainable development: A roadmap. Paris: UNESCO Publishing.
UNESCO. (2022). Reimagining our futures together: A new social contract for education. Paris: UNESCO.
