LEGAL PROBLEMS REGARDING THE REOPENING OF CASES FOR RECONSIDERATION IN THAILAND
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aimed to 1) Study the fundamental information, concepts, and theories related to the law concerning the retrial of cases in Thailand; 2) Compare the legal measures regarding the retrial of cases between foreign countries and Thailand; 3) Analyze the content concerning the retrial of cases in Thailand; and 4) Propose appropriate recommendations for improving Thailand's legal framework on this issue. The study was qualitative in nature and involved examining relevant concepts, theories, journal articles, textbooks, and electronic data from both foreign and Thai sources. Additionally, in-depth interviews were conducted with 30 experts, including 10 judges, prosecutors, and lawyers; 10 legal scholars; and 10 members of the public. The findings revealed that: 1) The concepts and theories related to the retrial of cases in Thailand were based on the rule of law and the principle of the sanctity of judgments; 2) The legal measures in France and the Federal Republic of Germany allowed for retrials in both civil and criminal cases, whereas in Thailand, the retrial process existed only for criminal cases; 3) The analysis of the Act on the Retrial of Criminal Cases B.E. 2526 (1983) showed that only the defendant had the right to request a retrial, while the injured party did not; and 4) It was recommended that a new "Act on the Retrial of Cases B.E. …" be enacted to establish clear criteria, procedures, and conditions for retrials in both civil and criminal cases in order to improve and strengthen the Thai justice system.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คมสันต์ ศรีทอง. (2556). ปัญหากฎหมายตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 : ศึกษากรณีการจับ และการตรวจสอบการจับ. วารสารการวิจัยกาสะลองคำ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 7(2), 61-75.
ชาญชัย แสวงศักดิ์. (2554). คำอธิบายกฎหมายปกครอง. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
ชุติกาญจน์ สายอุตส่าห์. (2566). มาตรการเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำความผิดทางอาญา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(2), 357-370.
ชูพล ประทุมทาน. (2548). การรื้อฟื้นคดีแพ่งขึ้นพิจารณาใหม่. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เชาวลิต สมพงษ์เจริญ. (2564). มาตรการทางกฎหมายในการรื้อฟื้นคดีอาญาสำหรับนักโทษประหารชีวิต. วารสารปัญญา, 28(1), 100-114.
น้ำแท้ มีบุญสล้าง. (2554). กระบวนการยุติธรรมทางอาญาเปรียบเทียบ. กรุงเทพมหานคร: สูตรไพศาล.
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง. (2478). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 52 หน้า 723 (20 มิถุนายน 2478).
พระราชบัญญัติการรื้อฟื้นคดีอาญาขึ้นพิจารณาใหม่ พ.ศ. 2526. (2526). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 100 ตอนที่ 55ฉบับพิเศษ หน้า 1 (7 เมษายน 2526).
รวีภัทร์ ฉัตรไชยเดช. (2562). การรื้อฟื้นคดีอาญาขึ้นพิจารณาใหม่: ศึกษากรณีเงื่อนไข ในการยื่นคำร้องและผู้มีสิทธิร้องขอให้รื้อฟื้นคดี. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต กลุ่มวิชากฎหมายอาญาและกระบวนการยุติธรรมทางอาญา. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
อวิการัตน์ นิยมไทย. (2560). หลักการรื้อฟื้นคดีอาญาขึ้นพิจารณาใหม่ตามกฎหมายต่างประเทศ. วารสารจุลนิติ, 14(4), 139-147.
Dammer, H. R. & Albanese, J. S. (2014). Comparative criminal justice systems. (5th ed.). Belmont: Cengage Learning.
European Court of Human Rights. (2025). KRAMNÝ v. THE CZECH REPUBLIC. Retrieved October 25, 2025, from https://hudoc.echr.coe.int/?i=001-244882
