EDUCATIONAL EQUITY IN THE DEVELOPMENT OF INCLUSIVE SCHOOLS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This qualitative research aimed to 1) Investigate the current conditions of strategies for developing inclusive schools, and 2) Explore the desired conditions of such strategies to promote educational equity. The study employed document analysis using theses, research articles, policy reports, and academic papers on inclusive education published in Thailand between 2018 and 2024. Documents were purposively selected based on relevance, reliability, and timeliness. The research instrument was a document analysis record form, developed from the conceptual framework of inclusive education management, and validated for content accuracy by three experts. The findings revealed that 1) The current condition of inclusive school development strategies is in the “emerging and expanding stage,” characterized by four systemic gaps: policy and administration, teacher competency development, learning management and learning environment, and stakeholder participation. These gaps result in many schools being unable to effectively address learners’ diverse needs. 2) The desired condition aims toward “systemic integration” through the establishment of specific strategic plans, continuous teacher professional development, the application of Universal Design for Learning (UDL), the creation of accessible learning environments, and the promotion of sustainable partnerships among families, communities, and relevant sectors. The findings emphasize the necessity to strengthen strategic mechanisms consistent with Sustainable Development Goal 4 (SDG4) to ensure inclusive and equitable quality education for all learners. The proposed model derived from this synthesis can serve as an evidence-based framework for policy formulation and practical guidelines for developing inclusive schools in Thailand. Moreover, it can serve as a reference for other developing countries seeking to enhance educational equity through inclusive school development strategies.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จิตราพร แก้วพรม และศันสนีย์ จะสุวรรณ์. (2564ก). ความต้องการจำเป็นและแนวทางการพัฒนาการบริหาร จัดการเรียนร่วม. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
จิตราพร แก้วพรม และศันสนีย์ จะสุวรรณ์. (2564ข). แนวปฏิบัติที่ดีในการบริหารจัดการเรียนร่วมโรงเรียน. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 8(2), 210-224.
พระราชบัญญัติกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา พ.ศ. 2561. (2561). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 135 ตอนที่ 46 ก หน้า 1-17 (10 พฤษภาคม 2561).
พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. (2551). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 125 ตอนที่ 39 ก หน้า 1-7 (5 มีนาคม 2551).
ภาวณี เทมียโก และธรินธร นามวรรณ. (2563). การพัฒนาแนวทางการจัดการศึกษาเรียนรวมสำหรับสถานศึกษาในจังหวัดเลย เขต 1. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(8), 219-233.
ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการเรียนร่วมของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
แววตา ไชยขันธ์ และคณะ. (2565). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาแบบเรียนรวมของโรงเรียนในสังกัดศึกษาธิการภาค 12. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 2(6), 645-670.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สุนิสา สกุลเกื้อกุล และคณะ. (2563). รูปแบบการจัดการศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับสถานศึกษาในจังหวัด น่าน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(8), 364-373.
อรัญญา แสนสีแก้ว. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการจัดการศึกษาแบบเรียนรวมของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
Agbenyega, J. S. & Klibthong, S. (2022). Teachers’ perspectives on evidence-based practice for inclusive early childhood education in Thailand. International Journal of Inclusive Education, 26(9), 935-950.
Booth, T. & Ainscow, M. (2011). Index for inclusion: Developing learning and participation in schools (Rev. ed.). Bristol: Centre for Studies on Inclusive Education (CSIE).
Florian, L. & Black-Hawkins, K. (2011). Exploring inclusive pedagogy. British Educational Research Journal, 37(5), 813-828.
Krippendorff, K. (2004). Content analysis: An introduction to its methodology. (2nd ed.). Thousand Oaks, California: Sage.
Lincoln, Y. S. & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. Beverly Hills, California: Sage.
Norwich, B. (2014). Addressing tensions and dilemmas in inclusive education: Living with uncertainty. London: Routledge.
OECD. (2024). Education at a glance 2024: OECD indicators. Paris: OECD Publishing. https://doi.org/10.1787/c00cad36-en
Scott, J. (1990). A matter of record: Documentary sources in social research. Cambridge: Polity Press.
UNESCO. (2005). Guidelines for inclusion: Ensuring access to education for all. Paris: UNESCO.
UNESCO. (2017). A guide for ensuring inclusion and equity in education. Paris: UNESCO.
UNESCO. (2023). Global Report on Disability-Inclusive Education Environments. Paris: UNESCO.
UNESCO-UNICEF. (2023). Joint Framework on Family Engagement in Inclusive Education. New York: United Nations.
UNICEF. (2024). Inclusive Education Progress Report: Asia and the Pacific 2024. Bangkok: UNICEF.
Vorapanya, S. (2008). A model for inclusive schools in Thailand. In Ph.D. Dissertation. University of Oregon.
World Bank. (2020). Learning for all: Towards inclusive and equitable education in East Asia. Washington, D.C.: World Bank.
