INTEGRATED MARKETING COMMUNICATION MODEL THROUGH DIGITAL MEDIA THAT INFLUENCES CONSUMERS' DECISION TO USE BEAUTY CLINIC SERVICES IN SURAT THANI PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were: 1) Study the level of exposure to integrated marketing communication via digital media influencing consumers' decision to use beauty clinics in Surat Thani Province. 2) Compare the exposure to integrated marketing communication via digital media classified by individual factors. and 3) Study the influence of integrated marketing communication via digital media on the decision to use beauty clinics. This quantitative research selected 400 purposive samples of consumers who had used beauty clinics in Surat Thani Province within the past year. The research instrument used a questionnaire. Data were analyzed using descriptive statistics including percentage, mean, and standard deviation. Inferential statistics included t-test, ANOVA, and Multiple Regression Analysis. The results showed that 1) The overall exposure to integrated marketing communication via digital media was at the highest level ( = 4.32). 2) Consumers with different ages, education levels, and average monthly incomes showed different exposure to integrated marketing communication via digital media. and 3) Digital public relations was the most influential form of integrated marketing communication via digital media, followed by digital sales. Digital media promotion and digital media advertising, but direct marketing through digital media, did not significantly influence consumers' decision to use beauty clinic services in Surat Thani Province at the 0.05 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ฐิตาภรณ์ สุนทรสถิต. (2565). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการผ่านสื่อดิจิทัลที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นในช่วงโควิด 19. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ณิชชา ปะณะรักษ์. (2566). ความสัมพันธ์ของเครื่องมือการสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการผ่านสื่อดิจิทัลกับการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดภูเก็ต. ใน วิทยานิพนธ์มหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาดดิจิทัล. มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์.
ธนิตพงศ์ มัลลิจารุพงศ์ และภัครดา เกิดประทุม. (2567). การพัฒนารูปแบบการสื่อสารการตลาดออนไลน์เพื่อความสำเร็จอย่างยั่งยืนของคลินิกเสริมความงามด้านผิวพรรณและศัลยกรรมความงามในกรุงเทพมหานครวารสาร. มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 9(6), 220-230.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพมหานคร: บิสซิเนส อาร์แอนด์ดี.
นลินรัตน์ สุวรรณนิกขะ. (2567). กลยุทธ์ทาง Social Media เพื่อการตัดสินใจใช้บริการคลินิกเสริมความงาม. ใน วิทยานิพนธ์มหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
พระมหาอำพล ธนปญฺโญ (ชัยสารี) และคณะ. (2567). ความเหลื่อมล้ำทางดิจิทัลในสังคมไทย. วารสารสหศาสตร์การพัฒนาสังคม, 2(5), 19-29.
พิเชษฐ์ พรหมใหม่. (2566). ประสิทธิผลการสื่อสารการตลาดออนไลน์ของธุรกิจขนาดเล็กตามมุมมองของผู้บริโภค. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 10(2), 115-133.
พิริยะ เงินศรีสุข และเสรี วงศ์มณฑา. (2563). แนวทางการพัฒนาการสื่อสารการตลาดแบบดิจิทัลสาหรับนักท่องเที่ยว 4.0. วารสารรัชต์ภาคย์, 14(34), 313-321.
ภูริณัฐ ยมกนิษฐ์ และคณะ. (2567). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าในยุควิถีชีวิตใหม่. วารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น, 6(1), 32-52.
ศรีสุดา แก้วอำรัตน์ และคณะ. (2565). สมการโครงสร้างของการสื่อสารการตลาดดิจิทัลเชิงบูรณาการภาพลักษณ์และการตัดสินใจใช้บริการศูนย์ออกกำลังกายในเขตภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุุรี, 11(1), 66-78.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2568). แนวโน้มธุรกิจศัลยกรรมและเสริมความงามของไทย. เรียกใช้เมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://shorturl.asia/8fTe2
สุรีย์พร ทีวะสุเวทย์. (2567). ตลาดการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ของประเทศไทยในปี 2567-2573. เรียกใช้เมื่อ 30 มกราคม 2568 จาก https://shorturl.asia/85UIT
อาภากร เขจรรักษ์. (2564). การโฆษณาทางสื่อสังคมออนไลน์ที่ฝ่าฝืนกฎหมายของคลินิกเวชกรรมที่ให้บริการเสริมความงามในจังหวัดมหาสารคาม. วารสารเภสัชกรรมไทย, 14(3), 541-555.
Alanmi, M. & Alharthi, S. (2023). The Impact of Digital Marketing on Consumer Buying Behavior in Saudi Arabia: Brand Popularity as A Mediator. Journal of Business and Management Review, 4(6), 412-438.
Barbara Antczak. (2024). The influence of digital marketing and social media marketing on consumer buying behavior. Journal of Modern Science, 56(2), 310-335.
Belch, G. & Belch, M. (2012). Advertising and promotion: an integrated marketing communications perspective. New York: McGraw-Hill.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques. (3rd ed.). New York: John Wiley, Sons.
Cronbach, L. J. (1984). Cronbach’s Alpha Coefficient: Essential of psychology and education. New York: Mc-Graw Hill.
Ellen Theodora & Margaretha Pink Berlianto. (2022). Antecedent and Consequences of a Brand Equity Beauty Clinic in Indonesia. Daengku Journal of Humanities and Social Sciences Innovation, 3(1), 17-28.
Hendy K. et al. (2019). Social network for the choice of tourist destination: attitude and behavioral intentio. Management Science Letters, 9(13), 2415-2420.
Hussein G. M. et al. (2024). Marketing research trends using technology acceptance model (TAM): a comprehensive review of researches (2002 - 2022). Cogent Business & Management, 11(1), 1-17.
Kotler, P. & Keller, K. L. (2016). Marketing management. London: Education, Inc.
Likert, Rensis. (1967). New Pattern of Management. New York: McGraw-Hill.
Manas T. (2020). Medical Aesthetics in Southeast Asia. Retrieved January 18, 2025, from https://shorturl.asia/LYGNS
Navarro. et al. (2009). Integrated marketing communications: Effects of advertising strategic sponsorship consistency. Euro Med Journal of Business, 4(3), 223-236.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory. New York: McGraw-Hill.
Rehman, A. et al. (2022). Sustainable Development and Pollution: The Effects of CO2 Emission on Population Growth, Food Production, Economic Development, and Energy Consumption in Pakistan. Environmental Science and Pollution Research, 29(1), 17319-17330.
