POLITICAL COMMUNICATION OF THE MOVE FORWARD PARTY’S DECENTRALIZATION POLICY IN THE 2023 THAI GENERAL ELECTION
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aims to analyze the decentralization policy of the Move Forward Party (MFP), examine the communication methods and media employed, assess public awareness, and propose strategies for enhancing policy communication. A mixed-methods approach was applied, combining survey data with in-depth interviews with MFP executives and academic experts. Findings indicate that the MFP’s decentralization policy seeks to dismantle centralized bureaucracy by empowering local administrations to provide public services based on four core components: responsibilities, finance, personnel, and the direct election of provincial governors. Guided by the “Negative List” approach, the policy promotes greater local decision-making autonomy. The party communicated the policy through multiple channels, including traditional media (billboards, television), social media (Facebook, YouTube, Twitter), event-based platforms (campaign rallies, debates), and interpersonal interactions. Public awareness was moderate (mean = 2.91), with the highest recognition for the policy on gubernatorial elections (mean = 3.29). Citizens expressed strong agreement regarding the importance of local transparency (mean = 3.83). Demographic factors such as age, education, and occupation significantly affected awareness, while gender and income did not. Communication channels were also found to influence awareness levels. Policy recommendations emphasize reforming bureaucratic and legal frameworks to facilitate decentralization and elevating the status of local officials to be equivalent to civil servants. Practical recommendations include designing concise and accessible content, tailoring communication to target groups, and establishing continuous evaluation mechanisms. The study contributes to political communication scholarship and provides practical insights for enhancing the effectiveness of policy communication and future public policy development.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ธนัตณ์พัทธ์ อิทธิพัทธ์อเนก. (2563). การศึกษาเปรียบเทียบแนวทางการหาเสียงของพรรคพลังประชารัฐและพรรคอนาคตใหม่ในการเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ. 2562 เขตเลือกตั้งที่ 3 จังหวัดจันทบุรี. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปริญญา เจริญถ่องแท้ และผกาวดี สุพรรณจิตวนา. (2567). การสื่อสารกับการตัดสินใจเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในจังหวัดจันทบุรี. เรียกใช้เมื่อ 13 ตุลาคม 2567 จาก https://url.in.th/MYPBG
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2563). ทฤษฎีการสื่อสาร: แนวคิดและพัฒนาการทางความคิดทางด้านการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Berlo, D. K. (1960). The process of communication: An introduction to theory and practice. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Castells, M. (2000). The rise of the network society. Oxford, United Kingdom: Wiley-Blackwell.
McGuire, W. J. (1985). Attitudes and attitude change. In G. Lindzey & E. Aronson. New York: Random House.
McNair, B. (1995). An introduction to political communication. London: Routledge.
Ndavula, J. O. & Mueni, J. (2014). New media and political marketing in Kenya: The case of 2013 general elections. International Journal of Arts and Commerce, 3(6), 69-84.
Oates, W. E. (1972). Fiscal federalism. New York: Harcourt Brace Jovanovich.
Ostrom, E. (1990). Governing the commons: The evolution of institutions for collective action. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. New York: Harper & Row.
