THE SUSTAINABLE MANAGEMENT MODEL OF PRIVATE HIGHER EDUCATION INSTITUTIONS BASED ON ESG CONCEPT AND 7P’S MARKETING MIX
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the concepts of sustainability (ESG) and the marketing mix (7P’s). The objectives are: 1) To study the management model of private higher education institutions. 2) To validate the management model of private higher education institutions. The sample group was selected from the top five ranked universities, as determined by two ranking websites: Webometrics Ranking of World Universities and UniRank University Ranking. The selected institutions include Assumption University, Rangsit University, Bangkok University, Sripatum University, and the University of the Thai Chamber of Commerce. A mixed-methods research design was employed and divided into two phases. Phase 1 was qualitative research using an in-depth interview form with 10 questions. The participants included 5 senior executives and 5 experts, totaling 10 informants. Phase 2 was quantitative research using a checklist containing 30 items. The sample group consisted of 7 experts. The instrument quality was examined for content validity by 5 experts, resulting in an Index of Item-Objective Congruence (IOC) of 1.00. Reliability testing showed a coefficient range of 0.852–0.933, with an overall reliability of 0.925. Data analysis included content analysis and descriptive statistics, are frequency and percentage. The findings from 1) Phase 1 revealed that the marketing mix (7P’s): Product, Price, Place, Promotion, People, Process, and Physical Evidence-combined with the principles of sustainable development (ESG): Environment, Social, and Governance, can be applied to enhance the efficiency and long-term stability of private higher education institutions. 2) Phase 2 confirmed that the checklist accurately reflected the elements of sustainable management, with a full frequency score of 7 and 100 percent agreement. Some private universities that fully applied both theories (7P’s and ESG) demonstrated tangible and practical results in sustainable management development.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). กฎกระทรวง: มาตรฐานการจัดการศึกษาระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. เรียกใช้เมื่อ 7 เมษายน 2568 จาก https://shorturl.asia/Y02nX
กันตรัตน์ สุจิตวนิช และวัลลภา เฉลิมวงศาเวช. (2564). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกโรงเรียนสองภาษาเอกชน A ของผู้ปกครองสำหรับบุตรหลานในจังหวัดปทุมธานี. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 17(2), 1-16.
กานต์ธิดา เนตรวิภาดา. (2561). การศึกษาปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดและพฤติกรรมการใช้สมาร์ทโฟนในเชิงเปรียบเทียบตามลักษณะประชากรศาสตร์. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาพาณิชยศาสตร์และการบัญชี. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จำเนียร จวงตระกูล. (2562). โลกป่วน คนเปลี่ยน งานแปลก วิธีการทำงานแบบใหม่: ฝ่ายทรัพยากรมนุษย์จะปรับตัวอย่างไรให้อยู่รอด. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 6(3), 331-345.
ชัยวัฒน์ ขัตติวงค์ และพุฒิธร จิรายุส. (2561). ปัจจัยด้านการตลาดที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรีของนักศึกษา ในสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(3), 382-396.
นงนภัส คู่วรัญญู เที่ยงกมล. (2553). สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงนภัส คู่วรัญญู เที่ยงกมล. (2554). การวิจัยเชิงบูรณาการแบบองค์รวม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
น้ำทิพย์ เนียมหอม. (2560). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่ออาชีวศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีวิบูลย์บริหารธุรกิจ รามอินทรา. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเกริก.
ประยูร ตระการ. (2565). วิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศ. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 3(1), 23-40.
พรรณี ลีกิจวัฒนะ. (2558). วิธีการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ยืน ภู่วรวรรณ. (2562). เทคโนโลยีที่สร้างความพลิกผัน (Disruptive Technology). เรียกใช้เมื่อ 7 เมษายน 2568 จาก https://www.thailibrary.in.th/2019/03/01/disruptive-tech-2/
วิจิตร ศรีสะอ้าน. (2518). หลักการอุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ศรุดา ชัยสุวรรณ และคณะ. (2563). ความอยู่รอดปลอดภัยในภาวะชะลอตัวของมหาวิทยาลัยเอกชนไทย. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 15(2), 686-702.
ศิริพงศ์ รักใหม่ และคณะ. (2562). แนวโน้มสถาบันอุดมศึกษาเอกชน : ทางเลือกแห่งอนาคต. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(1), 250-269.
สมศักดิ์ มิตะถา. (2562). การอุดมศึกษาในยุคของความเปลี่ยนแปลง. ใน โครงการสัมมนาความร่วมมือระหว่างห้องสมุดสถาบันอุดมศึกษา ครั้งที่ 34 (6 - 7 มิถุนายน พ.ศ. 2562). มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สรรพสิทธิ์ แก้วเฮ้า. (2563). การจัดการสิ่งแวดล้อมเพื่อความยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.
อาทิตย์ พวงนาค. (2560). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกใช้บริการ. โฮสเทลในเขตพระนคร กรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการโรงแรมและภัตตาคาร. วิทยาลัยดุสิตธานี.
อุราเพ็ญ ยิ้มประเสริฐ และณตา ทับทิมจรูญ. (2558). พัฒนากลยุทธ์การตลาดของสถาบันการศึกษาที่มีความเชื่อมโยงกับธุรกิจด้วยวิธีการเทียบรอยคุณภาพ. WMS Journal of Management Walailak University, 4(2), 31-40.
Alenezi, M. & Alanazi, F. K. (2024). Integrating environmental, social, and governance values Into the higher education curriculum. International Journal of Evaluation and Research in Education (IJERE), 13(5), 3493-3503.
Creswell, J. W. (2014). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approache. (4th ed.). Thousand Oaks: Sage.
Cronbach, J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297-334.
Doppelt, B. (2017). Leading Change toward Sustainability: A Change-Management Guide for Business, Government and Civil Society. London: Routledge.
Emekci, S. (2019). "Green consumption behaviors of consumers within the scope of TPB.". Simge, Journal of Consumer Marketing, 36(3), 410-417.
Hair, J. et al. (2010). Multivariate Data Analysis. (10th ed). New Jersey: Prentice Hall.
Houfen, W. (2006). Green Marketing. Beijing: Higher Education Press.
Igbomora, E. (2024). The effect of green packaging on consumers' buying behavior. Journal of Economics and Social Research, 24(1), 111-123.
Saini, P. et al. (2022). Students' Perception about 7P’s of Higher Education Marketing Mix in Private Universities in Uttarakhand. Business Studies Journal, 14(5), 1-13.
