การศึกษาสาเหตุและแนวทางการแก้ปัญหาความขัดแย้ง ของบุคลากรในสถานศึกษา เครือข่ายเจ้าหมื่นด้ง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสาเหตุความขัดแย้งของบุคลากรในสถานศึกษา เครือข่ายเจ้าหมื่นด้ง 2) ศึกษาแนวทางการแก้ปัญหาความขัดแย้ง เป็นการวิจัยเชิงพรรณ โดยใช้กลุ่มตัวอย่างจริง จำนวน 9 แห่ง ซึ่งใช้แบบสอบถามมาตราประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เลือกประเด็นสาเหตุความขัดแย้งด้านที่มีค่าเฉลี่ยมาก และรายข้อที่มีสาเหตุความขัดแย้งที่สูงสุดในระดับมากขึ้นไปมาเป็นประเด็นในการสัมภาษณ์ กลุ่มผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้ทรงคุณวุฒิที่มีความรู้ความสามารถทางด้านการบริหารสถานศึกษา บริหารการศึกษา และบริหารความขัดแย้งในสถานศึกษา จำนวน 11 คน ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือ คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง ใช้การวิเคราะห์เนื้อหาตามแต่ละประเด็น แล้วสรุปผลที่ได้เป็นแนวทาง การแก้ปัญหาความขัดแย้ง ผลการวิจัยพบว่า 1) สาเหตุความขัดแย้งของบุคลากรในสถานศึกษา เครือข่ายเจ้าหมื่นด้ง โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (μ = 3.14, σ = 1.08) เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านองค์ประกอบส่วนบุคคล มีจำนวน 5 ข้อ ที่อยู่ในระดับมาก ได้แก่ บุคลากรในสถานศึกษามีความเชื่อ ค่านิยมที่แตกต่างกัน, บุคลากรในสถานศึกษามีบุคลิกภาพที่แตกต่างกัน, บุคลากรในสถานศึกษามีเป้าหมายของความสำเร็จในการทำงานที่แตกต่างกัน, บุคลากรในสถานศึกษามีประสบการณ์ในการทำงานด้านต่าง ๆ ที่แตกต่างกัน และบุคลากรในสถานศึกษามีความรู้ความสามารถที่แตกต่างกัน 2) แนวทางการแก้ปัญหาความขัดแย้งของบุคลากรในสถานศึกษา คือ มอบหมายงานตรงกับความถนัด ปรับทัศนคติ มีส่วนร่วมในการกำหนดเป้าหมายและการปฏิบัติงานขององค์กร ปฏิบัติด้วยความเท่าเทียม เสริมประสบการณ์ในการทำงาน รวมไปถึงเสริมสร้างการทำงานเป็นทีมเพื่อลดปัญหาความขัดแย้ง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชุติพนธ์ ไชยเวช และณิรดา เวชญาลักษณ์. (2564). การศึกษาสาเหตุและพฤติกรรมการบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก อุตรดิตถ์. วารสารร้อยแก่นสาร, 7(5), 68-77.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ปรารถนา หลีกภัย. (2564). การจัดการความขัดแย้งจากการทำงานของข้าราชการครูในจังหวัดตรัง. วารสารสถาบัน พระปกเกล้า, 19(1), 2-145.
พัชรินทร์ อักษรผอม และสุนทรี วรรณไพเราะ. (2567). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในศตวรรษที่ 21. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 5(1), 401-408.
ภูมิพัฒน์ รักพรมงคล. (2564). หลักการทฤษฎีและปฏิบัติทางการบริหารการศึกษา. กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ศรีประภา ประเมินชัย และคณะ. (2565). แนวทางการบริหารจัดการความขัดแย้งของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(2), 1510-1520.
สกลกริต วรรณสวาท. (2563). การศึกษาสาเหตุและแนวทางการบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
สมชาย เทศปลื้ม และคณะ. (2566). การบริหารเครือข่ายสถานศึกษาไทยโดยใช้แนวคิดการบริหารแบบคล่องตัว. วารสารวิชาการเซาธ์อีสท์บางกอก, 9(2), 122-136.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุโขทัย เขต 2. (2567). แผนปฏิบัติการประจำปี. เรียกใช้เมื่อ 27 มกราคม 2567 จาก https://sukhothai2.go.th/2020/?page_id=42789
สุภาพร หลีจ๊ะ. (2565). การศึกษาการบริหารสถานศึกษาโดยใช้หลักธรรมาภิบาลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง เขต 3. ใน สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยพะเยา.
อริสรา หิรัญตีรพล. (2566). ได้ศึกษาการบริหารความขัดแย้งในการทำงานของพนักงานรัฐวิสาหกิจ. ใน สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
Ghaffar. et al. (2012). A Comparative Study of Conflict Management Styles of Public & Private Secondary Schools' Principals. Bulletin of Education and Research, 34(2), 59-70.
