การสร้างนักสื่อสารชุมชนเพื่อการสื่อสารองค์กรของเทศบาลเมืองทุ่งสง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) แนวความคิดการสร้างนักสื่อสารชุมชน 2) กระบวนการสร้างนักสื่อสารชุมชน และ 3) วิธีการปฏิบัติงานของนักสื่อสารชุมชน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี โดยการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้บริหาร ผู้ปฏิบัติงาน นักวิชาการ และนักสื่อสารชุมชน 24 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสร้างข้อสรุป ส่วนการวิจัยเชิงปริมาณด้วยวิธีการสำรวจ เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถาม สุ่มตัวอย่างจากประชาชนในชุมชนเขตเทศบาล 133 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจง ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน โดยผลการศึกษา พบว่า แนวความคิดในการสร้างนักสื่อสารชุมชน ประกอบด้วย แนวคิดการส่งเสริมให้นักสื่อสารชุมชนเป็นเจ้าของในการพัฒนาท้องถิ่น การมีส่วนร่วมในการสื่อสารต่อสาธารณะ โดยนักสื่อสารชุมชนต้องมีความรู้ ทักษะการสื่อสาร จิตสาธารณะ และมีความกล้าหาญในการคิดและทำเพื่อการพัฒนา ส่วนกระบวนการสร้างนักสื่อสารชุมชน ประกอบด้วยการกำหนดคุณสมบัติ สรรหาผู้ที่มีใจรัก พัฒนาทักษะในการสื่อสารด้านหลักการและปฏิบัติ การจูงใจให้เข้าร่วมทำงานเพื่อประโยชน์สาธารณะ การมอบหมายหน้าที่จากเทศบาล สร้างแรงจูงใจผ่านการประกวดผลงานและการประกาศยกย่อง ส่วนวิธีการปฏิบัติงานเน้นการรับและส่งข้อมูลข่าวสารที่รวดเร็ว ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูล ผลิตสารที่สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ เผยแพร่ข่าวสารให้ตรงกลุ่มเป้าหมาย แก้ไขปัญหาเมื่อเกิดข้อขัดแย้งจากการสื่อสาร รับเรื่องร้องเรียนเพื่อส่งต่อไปยังเทศบาล การชี้แจงข้อมูลให้กับชุมชน และการรายงานผลการดำเนินงานผ่านการประชุมและไลน์กลุ่ม ทั้งนี้ นักสื่อสารชุมชนยังได้รับการสนับสนุนให้สรุปผลการเรียนรู้ด้วยตนเองเพื่อพัฒนาตน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ปาริชาต สถาปิตานนท์ และคณะ. (2549). การสื่อสารแบบมีส่วนร่วมและการพัฒนาชุมชน: จากแนวคิดสู่ปฏิบัติการวิจัยในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
รัฐ รุ่งเรืองศิลป์ และธรรมนิตย์ ใจเย็น. (2558). การพัฒนาการสื่อสารขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิทยาธร ท่อแก้ว. (2563). นักสื่อสารชุมชนกับงานพัฒนาท้องถิ่นขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่น. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.
Bass, B. M. & Riggio, R. E. (2006). Transformational leadership. (2nd ed.). New York: Psychology Press.
Branch, R. M. . (2009). Instructional design: The ADDIE approach. New York: Springer.
Daft, R. L. & Lengel, R. H. (1986). Organizational information requirements, media richness and structural design. Management Science, 32(5), 554-571.
Dumlao, R. (2023). A guide to collaborative communication for service-learning and community engagement partners. New York: Taylor & Francis.
Etzioni, A. (1996). The new golden rule: Community and morality in a democratic society. New York: Basic Books.
Freire, P. (1970). Pedagogy of the oppressed. New York: Herder and Herder.
Gharibi, F. et al. (2020). Effectiveness of health communicators program in promoting of community knowledge, attitude and practice in Iran through educational interventions: A systematic review. Koomesh, 22(4), 563-573.
Grunig, J. E. & Hunt, T. (1984). Managing Public Relations. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Heath, R. L. & Johansen, W. (2018). The International Encyclopedia of Strategic Communication. New York: Wiley.
Herzberg, F. (1959). The motivation to work. New York: Wiley.
Jenkins, H. (2006). Convergence Culture: Where Old and New Media Collide. New York: NYU Press.
McQuail, D. (2010). McQuail’s mass communication theory. (6th ed.). London: SAGE Publications.
Nah, S. et al. (2022). Community storytelling network, expressive digital media use, and civic engagement. Communication Research, 49(3), 327-352.
Rubin, R. B. & Rubin, A. M. (2015). Communication research: Strategies and sources. (8th ed.). Printed in Canada: Cengage Learning.
Servaes, J. (2008). Communication for development and social change. Washington New York: SAGE Publications.
Ye, X. et al. (2023). Developing human-centered urban digital twins for community infrastructure resilience: A research agenda. Journal of Planning Literature, 38(2), 187-199.
