ความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณด้วยการจัดการเรียนรู้ โดยวิธีสอนแบบ SQ5R กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 สังกัดมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยวิธีสอนแบบ SQ5R
2) ศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 สังกัดมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ที่มีต่อการสอนแบบ SQ5R กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ที่เรียนวิชา GT 105 ภาษาไทยเพื่ออาชีพ ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 55 คน ซึ่งได้จากวิธีการเปิดตารางของกลุมตัวอย่างของเครซี่และมอรแกน โดยใช้วิธีวิจัยแบบเชิงทดลอง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แผนการสอนการอ่านอย่างมีวิจารณญาณโดยวิธีสอนแบบ SQ5R 2) แบบทดสอบวัดความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณ 3) แบบสอบถามความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยวิธีสอนแบบ SQ5R การวิเคราะห์ข้อมูลค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีแบบไม่เป็นอิสระต่อกัน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาหลังการสอนแบบ SQ5R สูงกว่าก่อนการสอนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) ความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อการสอนแบบ SQ5R ในภาพรวมอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด โดยมีคะแนนเฉลี่ย 4.70 พบว่า ด้านกิจกรรมการเรียนรู้ และด้านบรรยากาศในชั้นเรียนอยู่ในระดับมากที่สุดทุกรายการ และด้านประโยชน์ที่ได้รับอยู่ในระดับมากที่สุด ยกเว้นเรื่องนักศึกษาได้ฝึกทักษะการคิดอย่างเป็นระบบและได้รับความรู้ใหม่ ๆ ดังนั้น การสอนแบบ SQ5R ควรเพิ่มการตั้งคำถามเพื่อเป็นองค์ประกอบใหญ่และนำมาเป็นข้อมูลย่อย ๆ