Guidelines for the Sustainable Development of Community-Based Tourism at Amphawa Floating Market and Damnoen Saduak Floating Market
Abstract
This academic article aims to study the sustainable community-based tourism development guidelines for Amphawa Floating Market and Damnoen Saduak Floating Market. By studying the method of reviewing relevant documents, it was found that both floating markets are important to the community's economy, society and the nation, reflecting the way of life and culture of riverside communities worth preserving. It starts with people in the community participating in thinking, planning, being responsible and sharing the benefits. The guidelines for development are as follows: 1) Management of tourism in the floating market By emphasizing on the participation of all parties in planning and developing tourism activities that are consistent with the context of the area. 2) Management of economy, society and good quality of life. The community should distribute income and benefits to members thoroughly and can be examined. 3) Conservation and promotion of cultural heritage of the floating market. 4) Systematic and sustainable management of natural resources and the environment of the floating market. By creating cooperation and creating public awareness for local people to love tourist attractions and take care of the floating market and 5) Services and safety of the floating market There should be a clear and comprehensive division of community safety divisions.
Downloads
Article Details
How to Cite
Section
Academic Articles
Copyright & License
Copyright (c) 2023 Journal of Local Governance and Innovation
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรกนก เกิดสังข์. (2560). การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเชิงกลยุทธ์: กรณีศึกษาตำบลบางใบไม้อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
กุลธิดา สุริยะวรรณากูล. (2557). แนวทางการบริหารจัดการพื้นที่สาธารณะของตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรม. คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เขวิกา สุขเอี่ยม และอธิป จันทร์สุรีย์. (2563). การศึกษาการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตตลาดน้ำดำเนินสะดวก. วารสารศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 7(1) : 104-111.
จิตราภรณ์ สุทธิวรเศษฐ์, พัชนี เชยจรรยา, บุหงา ชัยสุวรรณ, พรพรรณ ประจักษ์เนตร, กุลฤดี นุ่มทอง, และขวัญชนก มั่นหมาย. (2557). การสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวตลาดน้ำในลุ่มน้ำภาคกลางอย่างยั่งยืน. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมนิด้า. 1(1) : 99-130.
จิราภรณ์ แก้วมณี. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงชุมชนบ้านหัวเขาจีน อำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชลลดา มงคลวนิช. (2556). ภาพลักษณ์ตลาดน้ำในสายตาของเยาวชนไทย. วารสารกระแสวัฒนธรรม คณะศิลปะศาสตร์มหาวิทยาลัยสยาม. 25(14) : 44-57.
ชัยวิชญ์ ม่วงหมี. (2562).กลยุทธ์การพัฒนาตลาดน้ำประเทศไทย 4.0 เพื่อการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย. 24(2) : 61-74.
เถกิงศักดิ์ ชัยชาญ. (2556). การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. นครราชสีมา : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
ณัฎฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. 13(2) : 25-46.
ณิชมน ภมร และพัชรี ตันติวิภาวิน. (2564). การจัดการแหล่งชุมชนเพื่อให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสถึงวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม: กรณีศึกษาชุมชนท้องถิ่นตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์. 7(2) : 106-118.
ธีราพร ทองปัญญา. (2561). การพัฒนาการท่องเที่ยวตลาดน้ำอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานของอัตลักษณ์และการมีส่วนร่วมของชุมชน จังหวัดราชบุรี กรณีศึกษาตลาดน้ำดำเนินสะดวก. วารสารสังคมศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 48(2) : 1-23.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ : บริษัทเพรส แอนด์ ดีไซน์ จำกัด.
ปรียาภรณ์ เนียมนก และวศิน เหลี่ยมปรีชา. (2555). การรวมกลุ่มของชุมชนนักปฏิบัติเพื่อสร้างรูปแบบทางตลาดที่ยั่งยื่นผ่านทฤษฎีกิจกรรม: กรณีศึกษาตลาดน้ำอัมพวา. วารสารวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 7(1) : 29-38.
พิชญา เทียนภู่ และวัชระ เวชประสิทธิ์. (2564). กลยุทธ์การสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของผู้ประกอบการตลาดน้ำชุมชนในเขตภาคกลางของประเทศไทย. วารสารวลัยอลงกรณ์ปริทัศน์. 12(1) : 162-177.
พิมพ์พะงา เพ็งนาเรนทร์. (2564). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวของตลาดน้ำภาคกลางสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี. 4(1) : 85-99.
ภคมน ปาลสุวรรณ. (2562). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์แหล่งน้ำ กรณีศึกษาชุมชนตลาดน้ำดำเนินสะดวก ตำบลดำเนินสะดวก อำเภอดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี. วารสารสหศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 19(2) : 42-54.
ฤดี เสริมชยุต. (2563). กลยุทธ์การส่งเสริมการตลาดสำหรับการท่องเที่ยวชุมชน. วารสารสังคมวิจัยและพัฒนา. 2(4) : 51-61.
ศศิกาญ พลายกุมพล, อธิธัช สิรวริศรา, ฐิติมา โห้ลำยอง และอำนวย บุญรัตนไมตรี. (2564). การจัดการการท่องเที่ยวตลาดน้ำในพื้นที่ภาคกลางอย่างยั่งยืน. วารสารสหศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 22(1) : 117-193.
ศุภโชค สนธิไชย และลัดนา อนงค์ไชย. (2564). อัตลักษณ์สถาปัยกรรมพื้นถิ่นเรือนแถวย่านตลาดน้ำภาคกลาง. วารสารวิชาการพลังงานและสิ่งแวดล้อมอาคาร คณะสถาปัยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 4(2) : 1-22.
อมรศิริ ดวงดี. (2555). ความตระหนักของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการอนุรักษ์หิ่งห้อยในแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์สังคมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสิ่งแวดล้อม. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
อริสรา เสยานนท์. (2552). การเสริมสร้างเครือข่ายด้านการท่องเที่ยวเพื่อชุมชนสันติสุข:กรณีศึกษาตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 3(1) : 115-129.
อุดม เชยกีวงศ์. (2552). ตลาดน้ำ: วิถีชีวิตของชุมชนที่อาศัยอยู่ริมแม่น้ำ. กรุงเทพฯ : พิมพลักษณ์.
Dickman, S. (1996). Tourism: An Introductory Text. 2nd ed. Sydney : Hodder Education.
Richards, G. (2020). Sustainable Travel Report 2020. [Online]. Available : https://www.gstcouncil.org/booking-com-sustainable-travel-report-2020/. Retrieved January 25, 2023.