ผลการใช้โปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มเพื่อลดสภาวะ ของภาระทางปัญญาของนักศึกษา: การวิจัยแบบผสานวิธี

บทคัดย่อ

         การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มเพื่อลดสภาวะของภาระทางปัญญาและ 2) ศึกษาประสบการณ์ทางจิตใจภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน (Mix Method) กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 3 จำนวน 8 คน ที่มีค่าเฉลี่ยการมีสภาวะของภาระทางปัญญาสูงกว่า               เปอร์เซนไทล์ที่ 25 และมีความสมัครใจในการเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม รูปแบบกระบวนการวิจัย ให้กลุ่มตัวอย่างทำแบบวัดสภาวะของภาระทางปัญญาก่อน(Pretest) และหลัง (Posttest) เข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มจำนวน 8 ครั้ง และมีการสัมภาษณ์เชิงลึกเพื่อตรวจประสบการณ์ทางจิตใจภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยแบบวัดสภาวะของภาระทางปัญญา และโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม โดยใช้สถิติวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ และการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยการวิเคราะห์ข้อมูล องค์ประกอบด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content analysis) ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม  

          ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มเพื่อลดสภาวะของภาระทางปัญญา ประกอบด้วย 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นเริ่มต้น ขั้นดำเนินการ และขั้นสรุป โดยการตรวจสอบคุณภาพ ผ่านผู้เชี่ยวชาญ 3 คน ได้ดัชนีค่าความสอดคล้อง IOC ระหว่าง 0.66-1.00 และผลการทดลองการใช้โปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม พบว่ากลุ่มเป้าหมายมีคะแนนสภาวะของภาระทางปัญญาหลังการทดลองต่ำกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.1 2) การศึกษาประสบการณ์ทางจิตใจหลังเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม พบว่า เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และสามารถรับฟังปัญหาได้ เพื่อนำไปสู่การเติมเต็มองค์ความรู้ใปสู่การพัฒนาทางด้านการเรียน