การศึกษารูปแบบการแสดงหมอลำคณะบัวริมบึง รุ่งลำเพลิน ตำบลแพง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม เพื่อบูรณาการด้านงานวิจัยกับการเรียนการสอนและส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมสัญจร สู่การสร้างนวัตกรรมทางด้านนาฏศิลป์พื้นบ้านอีสานสร้างสรรค์ ชุด ลำเพลินระเริงรมย์ ผ่านระบบออนไลน์

ผู้แต่ง

  • สุนิศา โพธิแสนสุข คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0005-5247-9441
  • อำพร แสงไชยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0008-7171-7187
  • ศศิธร อ่อนเหลา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0000-0003-4197-2458
  • สกุณา พันธุระ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0003-6287-9516
  • พิมพ์วลัญช์ พลหงส์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0005-9784-4131

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.289987

คำสำคัญ:

บัวริมบึงรุ่งลำเพลิน, นวัตกรรม, นาฏศิลป์พื้นบ้าน, ลำเพลินระเริงรมย์

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: หมอลำเป็นศิลปะการแสดงพื้นบ้านที่สะท้อนอัตลักษณ์วัฒนธรรมของชาวอีสาน ซึ่งได้มีการพัฒนาและปรับเปลี่ยนตามยุคสมัย โดยเฉพาะ “หมอลำประยุกต์” ที่ผสมผสานดนตรีพื้นบ้านและสมัยใหม่เพื่อตอบสนองความบันเทิงของผู้ชมในปัจจุบัน คณะหมอลำ “บัวริมบึงรุ่งลำเพลิน” จึงเป็นกรณีศึกษาที่สำคัญในการเชื่อมโยงภูมิปัญญาท้องถิ่นเข้ากับการสร้างนวัตกรรมทางนาฏศิลป์ร่วมสมัย เพื่อศึกษารูปแบบการแสดงของคณะหมอลำบัวริมบึงรุ่งลำเพลิน ตำบลแพง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม และนำไปบูรณาการกับการเรียนการสอนและการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมสัญจร สู่การสร้างนวัตกรรมนาฏศิลป์พื้นบ้านอีสานสร้างสรรค์ในชุด “ลำเพลินระเริงรมย์” ผ่านระบบออนไลน์

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บข้อมูลจากเอกสาร ตำรา วิจัยที่เกี่ยวข้อง การสังเกตภาคสนาม และการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกจากผู้เชี่ยวชาญในชุมชน ศิลปิน และผู้บริหารคณะหมอลำ รวมถึงการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาเพื่อนำข้อมูลมาสังเคราะห์และสร้างนวัตกรรมการแสดง

ผลการวิจัย: รูปแบบของการแสดงและดนตรีบรรเลงประกอบการแสดง หมอลำที่มีการพัฒนาและเปลี่ยนแปลงของหมอลำเรียกว่า "หมอลำประยุกต์" ซึ่งสืบเนื่องการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมในปัจจุบัน ผู้ชมหมอลำที่เน้นความรวดเร็ว ความสนุกสนาน ความบันเทิง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือนำรูปแบบการแสดงของวงดนตรีลูกทุ่งมาประกอบการแสดงแบบผสมผสาน เช่น มีนักร้องมาร้องเพลงลูกทุ่งหรือนำเพลงสตริงที่กำลังฮิตมารวบขับร้อง มีหางเครื่องหรือแดนเซอร์เต้นประกอบ รวมถึงเครื่องดนตรีที่ใช้ในประพันธ์บทเพลงประกอบด้วยเครื่องดนตรีพื้นบ้านอีสานผสมผสานกับเครื่องดนตรีตะวันตก แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มหลัก ๆ คือ กลุ่มของเครื่องดนตรีที่ทำหน้าที่ประกอบจังหวะและกลุ่มเครื่องดนตรีที่นำหน้าที่เป็นทำนอง ดังนั้น ผู้วิจัยจึงเล็งเห็นคุณค่าและความสำคัญทางด้านศิลปะวัฒนธรรมการแสดงหมอลำของชาวอีสาน อันจะเกิดเป็นองค์ความรู้เพื่อประโยชน์ต่อด้านบูรณาการเกี่ยวกับองค์ความรู้และส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมทางภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยนำแนวคิดทางด้านศิลปะวัฒนธรรมการแสดงหมอลำคณะบัวริมบึงรุ่งลำเพลินมาเสริมสร้างเพื่อสร้างสรรค์เป็นการแสดงชุดใหม่ ชุด ลำเพลินระเริงรมย์ อันนำไปสู่การประชาสัมพันธ์ศิลปะวัฒนธรรมสัญจรผ่านการบูรณาการงานวิจัยการเรียนการสอนและการสร้างนวัตกรรม สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้อย่างกว้างขวางและยั่งยืน ผู้วิจัยขอเสนอแนวทางในการนำผลการวิจัยไปใช้ ดังนี้ 1.พัฒนาเป็นชุดการเรียนรู้หรือ บทเรียนออนไลน์ (e-Learning) เพื่อให้นักเรียน นักศึกษา หรือผู้สนใจสามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง 2.จัดกิจกรรมเวิร์กช็อป หรือโครงการอบรมเชิงปฏิบัติการในชุมชน เพื่อนำเสนอองค์ความรู้เรื่องการแสดงหมอลำร่วมสมัย สร้างความภาคภูมิใจในท้องถิ่น และ 3.ใช้ผลการวิจัยสนับสนุนโครงการขอทุนจากภาครัฐหรือเอกชน เพื่อพัฒนาศิลปะพื้นบ้านให้กลายเป็นทรัพย์สินทางปัญญา (Intellectual Property) ที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจ

สรุปผล: ผลงานชุด “ลำเพลินระเริงรมย์” เป็นตัวอย่างของนวัตกรรมการแสดงศิลปะพื้นบ้านที่ผสานความดั้งเดิมกับเทคโนโลยีดิจิทัลได้อย่างลงตัว สามารถถ่ายทอดอัตลักษณ์วัฒนธรรมอีสานสู่เยาวชนและสาธารณชนได้อย่างมีประสิทธิภาพ และเปิดโอกาสให้เกิดการเรียนรู้และสืบทอดผ่านช่องทางออนไลน์อย่างกว้างขวางและยั่งยืน

เอกสารอ้างอิง

จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2540). วัฒนธรรมการแสดงพื้นบ้านไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ณัฐพงษ์ ภารประดับ. (2555). การศึกษารูปแบบการแสดงหมอลำในจังหวัดมหาสารคาม (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ธนานันท์ ศรีประภาพงศ์. (2564). การพัฒนารูปแบบการแสดงนาฏศิลป์พื้นบ้านร่วมสมัย (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ธีรตา นุ่มเจริญ. (2565). การส่งเสริมการเรียนรู้นาฏศิลป์พื้นบ้านผ่านสื่อดิจิทัล (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).

อุบล นกดารา. (2537). ลักษณะการแต่งกายของนักแสดงหมอลำเพลินในงานประกวดการแสดงหมอลำเพลินชิงโล่พระราชทานสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ณ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (เอกสารการศึกษา/รายงาน/วิจัย). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-19

รูปแบบการอ้างอิง

โพธิแสนสุข ส., แสงไชยา อ. ., อ่อนเหลา ศ. ., พันธุระ ส. ., & พลหงส์ พ. . (2025). การศึกษารูปแบบการแสดงหมอลำคณะบัวริมบึง รุ่งลำเพลิน ตำบลแพง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม เพื่อบูรณาการด้านงานวิจัยกับการเรียนการสอนและส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมสัญจร สู่การสร้างนวัตกรรมทางด้านนาฏศิลป์พื้นบ้านอีสานสร้างสรรค์ ชุด ลำเพลินระเริงรมย์ ผ่านระบบออนไลน์. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 5(5), 1267–1278. https://doi.org/10.60027/iarj.2025.289987

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ