การนิเทศภายในตามสภาพจริงและตามความคาดหวังของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2

วัชรพงศ์  หมวดเมือง; วันชัย  วงศ์ศิลป์; ชัยพจน์  รักงาม

doi:10.60027/iarj.2025.288749

ผู้แต่ง

วัชรพงศ์ หมวดเมือง คณะศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยเทคโนโลยีภาคใต้ https://orcid.org/0009-0000-4935-2662
วันชัย วงศ์ศิลป์ โรงเรียนวัดเขาโร สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2 https://orcid.org/0009-0004-0381-1076
ชัยพจน์ รักงาม โรงเรียนวัดเขาโร สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2 https://orcid.org/0009-0003-4131-5308

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.288749

คำสำคัญ:

การนิเทศภายใน, ความคาดหวังของครู, การนิเทศการศึกษา, การบริหารสถานศึกษา, การวางแผนการนิเทศ

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การนิเทศภายในของสถานศึกษาเป็นกลไกสำคัญที่ช่วยส่งเสริมคุณภาพการจัดการเรียนการสอนอย่างเป็นระบบ อย่างไรก็ตาม ยังพบช่องว่างระหว่างการนิเทศภายในที่ดำเนินการจริงกับความคาดหวังของครู งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการนิเทศภายในตามสภาพจริงและตามความคาดหวังของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2 2) เปรียบเทียบการนิเทศภายในตามสภาพจริงกับความคาดหวังของครู และ 3) ศึกษาปัญหาและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการนิเทศภายใน

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่างเป็นครูจำนวน 322 คน ที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน (Multistage Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเป็นแบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ มีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง 0.60 ถึง 1.00 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การเปรียบเทียบพหุคูณแบบ LSD และการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัย: ผลการศึกษาพบว่า ผลการศึกษาตามวัตถุประสงค์ข้อที่ 1 พบว่า การนิเทศภายในตามสภาพจริงอยู่ในระดับดี ขณะที่ความคาดหวังของครูอยู่ในระดับดีมาก สำหรับวัตถุประสงค์ข้อที่ 2 พบว่า การเปรียบเทียบระหว่างสภาพจริงกับความคาดหวังมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยเพศของครูและขนาดโรงเรียนแตกต่างกันที่ระดับ .01 และเพศกับวิทยฐานะของผู้บริหารแตกต่างกันที่ระดับ .05 ส่วนในด้านความคาดหวังของครู พบว่าขนาดโรงเรียนแตกต่างกันที่ระดับ .01 และประสบการณ์ทำงานกับเพศของผู้บริหารแตกต่างกันที่ระดับ .05 ในส่วนของวัตถุประสงค์ข้อที่ 3 พบว่าปัญหาที่เกิดขึ้น ได้แก่ การวางแผนการนิเทศที่ไม่เป็นระบบ และการมีส่วนร่วมของครูที่ไม่เพียงพอ

สรุปผล: ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าการนิเทศภายในในสถานศึกษายังมีช่องว่างระหว่างสภาพจริงกับความคาดหวังของครู ดังนั้นสถานศึกษาควรวางแผนการนิเทศอย่างเป็นระบบโดยใช้ข้อมูลจากปีก่อนเป็นพื้นฐาน กำหนดปฏิทินการนิเทศที่สอดคล้องกับช่วงภาคเรียน และมอบหมายผู้รับผิดชอบอย่างชัดเจน

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). คู่มือปฏิบัติงานกลุ่มนิเทศ ติดตามและประเมินผล. กรุงเทพฯ: สำนักปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

กิตติมา คงเพชร. (2564). การนิเทศภายในโรงเรียนตามทัศนะของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 4 (สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). วิทยาลัยเทคโนโลยีภาคใต้.

ณัฐพร วัตถุ. (2560). การนิเทศภายในของผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 17 จังหวัดจันทบุรี (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การอ้างอิงประชากรเมื่อใช้เครื่องมือแบบมาตราส่วนประมาณค่ากับกลุ่มตัวอย่าง. วารสารการวัดผลการศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 29(33), 23–24.

สฤษดิ์มาศ เรืองขำ. (2564). การนิเทศภายในของโรงเรียนตามทัศนะของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตรัง เขต 2 (สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). วิทยาลัยเทคโนโลยีภาคใต้.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2. (2565). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565. นครศรีธรรมราช: กลุ่มนโยบายและแผนงาน.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). เอกสารการนิเทศติดตามเพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนแบบคละชั้น. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). เอกสารแนวทางการดำเนินการนิเทศภายในโดยใช้ห้องเรียนเป็นฐานเพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพฯ: หน่วยศึกษานิเทศก์.

สิริขวัญ สุพรรณคง. (2561). การนิเทศการศึกษาของโรงเรียนบรรหารแจ่มใสวิทยา 1 (สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุรศักดิ์ ปาเฮ. (2545). การนิเทศภายใน: หัวใจของการปฏิรูปการเรียนรู้ในโรงเรียน. วารสารวิชาการ, 5(8), 25–31.

อุษา งามมีศรี. (2565). การเปรียบเทียบการนิเทศภายในโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่. วารสารวิชาการการจัดการภาครัฐและเอกชน, 9(1), 15–30.

Best, J. W. (1970). Research in education (2nd ed.). Prentice Hall.

Tan, C., & Gopinathan, S. (2020). Education in Singapore: Taking stock, looking forward. Springer. https://doi.org/10.1007/978-981-15-2681-0