สมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนท้องถิ่นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม

วัชราภรณ์  ภูเพ็ชร; ภักดี  โพธิ์สิงห์; ยุภาพร  ยุภาศ

doi:10.60027/iarj.2025.280395

ผู้แต่ง

วัชราภรณ์ ภูเพ็ชร มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0005-5297-6368
ภักดี โพธิ์สิงห์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0000-0002-1596-9653
ยุภาพร ยุภาศ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0000-0003-3532-0808

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.280395

คำสำคัญ:

สมรรถนะ, การปฏิบัติงาน, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: ประสิทธิภาพในการทำงานมีความสำคัญเนื่องจากส่งผลโดยตรงต่อผลลัพธ์และประสิทธิภาพในการทำงาน ทำให้มั่นใจได้ว่างานที่ได้รับมอบหมายจะเสร็จสิ้นได้สำเร็จและบรรลุวัตถุประสงค์ ผลงานที่ดีจะส่งผลดีต่อการเติบโตและความสุขของพนักงานด้วยเช่นกัน ซึ่งจะส่งเสริมความสำเร็จขององค์กรโดยรวม ดังนั้นการศึกษาวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับสมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนท้องถิ่นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม (2) เพื่อเปรียบเทียบสมรรถนะ การปฏิบัติงานของพนักงานส่วนท้องถิ่นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม จำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน และ (3) เพื่อศึกษา ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับสมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนท้องถิ่นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 148 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยสูตรของทาโร ยามาเน่ สุ่มตามสัดส่วน และใช้การสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ความถี่ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบสมรรถนะการปฏิบัติงาน จำแนกตามเพศใช้สถิติ T-test และจำแนกตามอายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน ใช้สถิติ One-Way ANOVA

ผลการวิจัย: (1) ระดับสมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนท้องถิ่นองค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่นในอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม โดยรวมอยู่ในระดับมาก (2) ผลการเปรียบเทียบสมรรถนะ การปฏิบัติงานของพนักงานส่วนท้องถิ่นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม จำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน มีส่วนร่วมแตกต่างกันอย่าง มีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .05 และ (3) ข้อเสนอแนะ ประกอบด้วย (3.1) ด้านการมุ่งผลสัมฤทธิ์ มีการพัฒนาทักษะ และความรู้ เช่น การวิเคราะห์ข้อมูล การสื่อสาร และการจัดการโครงการ การกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจน คำนึงถึงความสอดคล้องกับนโยบายขององค์กรและความต้องการของชุมชน (3.2) ด้านการบริการที่ดี มีการสร้างระบบการรับฟังและตอบสนองความคิดเห็นของประชาชน ปรับปรุงระบบการบริการให้มีความสะดวกและรวดเร็ว ควรมีการตรวจสอบและปรับปรุงกระบวนการ การให้บริการให้มีความสะดวก รวดเร็ว และไม่ซับซ้อน เพื่อลดเวลาและขั้นตอนในการให้บริการ (3.3) ด้านการสั่งสมความเชี่ยวชาญในงานอาชีพ การส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาทักษะอย่างต่อเนื่อง เช่น ทักษะการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ การจัดการโครงการและการแก้ปัญหา การสร้างวัฒนธรรมการแลกเปลี่ยนความรู้ในองค์กร ควรส่งเสริม การแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ระหว่างพนักงาน (3.4) ด้านการยึดมั่นในความถูกต้อง ชอบธรรม และจริยธรรม มีการจัดอบรมด้านจริยธรรมและจรรยาบรรณในการทำงาน ควรมีการจัดอบรมและการพัฒนา ความรู้ด้านจริยธรรมและจรรยาบรรณในการทำงานอย่างต่อเนื่อง เช่น การป้องกันการทุจริต การรักษา ความโปร่งใส และการปฏิบัติตามกฎหมายและระเบียบข้อบังคับ การสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่สนับสนุน ความซื่อสัตย์และโปร่งใส และ (3.5) ด้านการทำงานเป็นทีม ควรส่งเสริมให้พนักงานมีความสัมพันธ์ที่ดี ต่อกัน ผ่านกิจกรรมสร้างความสัมพันธ์ภายในองค์กร เช่น การจัดกิจกรรมสันทนาการ การประชุมเชิงปฏิบัติการที่เน้นการทำงานร่วมกัน และการแลกเปลี่ยน ความคิดเห็น การสร้างความสัมพันธ์ที่ดี จะช่วยให้พนักงานมีความมั่นใจและไว้วางใจกันทำให้การทำงาน เป็นทีมมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

เอกสารอ้างอิง

เจริญ ภูสุวรรณ. (2565). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะหลักของพนักงานในเทศบาลเมืองเสนาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(1), 55-61.

ท้องถิ่นอำเภอเชียงยืน. (2566). การดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอเชียงยืน. เชียงยืน: มหาสารคาม.

ธิดารัตน์ โสภา. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะการปฏิบัติงานของครูปฏิบัติการสอนตามการรับรู้ของครูวิทยาลัยเทคโนโลยีวิศวกรรม บริหารธุรกิจ วิจัยการบริหารสถาบัน. ชลบุรี: วิทยาลัยเทคโนโลยีวิศวกรรม บริหารธุรกิจ.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สุวรีิยาสาส์น.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สุวรีิยาสาส์น.

พิสมัย ชัยมหา. (2558). สมรรถนะการปฏิบัติงานของบุคลากรหน่วยงานสังกัดสำนักงานอัยการสูงสุดภาค 1. วารสารวิจัยราชภัฎกรุงเก่า, 2(3), 55-61.

ไพชยนต์ จันทเขต. (2561). ขวัญที่มีผลต่อสมรรถนะในการปฏิบัติงานของข้าราชการครู องค์การบริหาร ส่วนจังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, มหาสารคาม: มหาวิทยาลัย ราชภัฏมหาสารคาม.

รังสรรค์ สิงหเลิศ. (2551). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

รัตนาภรณ์ ศรีพยัคฆ์. (2548). ขีดสมรรถนะ: การบริหารทรัพยากรบุคคล. วารสารดํารงราชานุภาพ,5(5), 65-81.

รุ่งวิทย์ เดชานนท์ และธีร์วิสิฐ มูลงามกูลจ์. (2557). แนวทางพัฒนาสมรรถนะในการปฏิบัติงานของพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอลานกระบือ จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 20(2), 139-147.

ศรัณน์พัชร์ ไผ่พูล. (2559). สมรรถนะการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

ศิริกาญจน์ วงษ์เสรี. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของนักบัญชีสถาบันการเงินเฉพาะกิจ.วิทยานิพนธ์ปริญญาบัญชีมหาบัณฑิต, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ศุพัชรา ล่าลี้. (2560). สมรรถนะการปฏิบัติงานที่มีผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาล ตำบลท่าสายลวด อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

สรญา สุพงษ์. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในอำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2552). คู่มือการประเมินผลการปฏิบัติราชการ: ภาพรวม ระบบบริหารผลงานและระบบประเมินผลการปฏิบัติราชการ. กรุงเทพฯ: บริษัท พี.เอ.ลีฟวิ่ง.

สุนทร ใจภักดี, อุดมพันธุ์ พิชญ์ประเสริฐ, สุรศักดิ์ ศรีกระจ่าง, และ ประกาศิต อานุภาพแสนยากร. (2563). สมรรถนะการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 11(2), 73-84.

อรพรรณ ผิวอ่อนดี, บรรพต กิติสุนทร และมนูญ จันทร์สมบูรณ์. (2561). สมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานเทศบาล เทศบาลตำบลนครชัยศรี อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 3(3), 29-38.

Boyatzis, R. E. (1982). The Competent Manager: Effective Performance. New York: John Wiley & Sons.

Erpenbeck, J. (2010). Interkulturelle Kompetenz ohne interkulturelle Kompetenzen? In Faix, W. G. & Aue, M. (Eds.), Talent: Kompetenz. Management (pp. 269-300). Stuttgart: Steinbeis-Edition.

McClelland, D.C. (1973). Testing for competence rather than for intelligence. American Psychologist, 28(1), 1-14.

Prahalad, C. K., & Hamel, G. (1990). The core competence of the corporation. Harvard Business Review, 68(3), 79-91.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harper and Row.