ยุคดิจิทัลกับการบริหารสถานศึกษาแบบ G-STAR MODEL

ผู้แต่ง

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.279463

คำสำคัญ:

การบริหารสถานศึกษา, G-STAR MODEL, ยุคดิจิทัล

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การบริหารสถานศึกษาแบบ G-STAR MODEL เป็นรูปแบบหนึ่งในการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวคิดสำคัญสำหรับยุคดิจิทัลกับการบริหารสถานศึกษาแบบ G-STAR MODELเพื่อให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างมากมายและรวดเร็วในสถานศึกษา บทความนี้มีวัคถุประสงค์เพื่อศึกษายุคดิจิทัลกับการบริหารสถานศึกษาแบบ G-STAR MODEL

ระเบียบวิธี: บทความนี้เป็นการศึกษาเชิงสารคดีและใช้การวิเคราะห์เนื้อหาในการวิเคราะห์ข้อมูล

ผลการศึกษา: ผู้บริหารจำเป็นต้องมีทักษะดิจิทัลเป็นสิ่งสำคัญ เป็นเครื่องมือและวิธีที่สำคัญในการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล เป็นความท้าทายสูงสุดในการบริหารการศึกษา ในโลกที่กำลังเปลี่ยนแปลงและเป็นพลวัต การศึกษาต้องปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงของการเป็นพลวัตที่ไม่สามารถหยุดได้ เพื่อให้การศึกษาสามารถเดินทางสู่อนาคตที่โลกกำลังก้าวไปได้ ผู้บริหารสถานศึกษาควรทำความเข้าใจ พัฒนาตนเองให้พร้อมต่อเทคโนโลยีสารสนเทศในระบบดิจิทัล การบริหารสถานศึกษาแบบ G-STAR MODEL ผู้บริหารสถานศึกษาควรมีการลำดับการจัดการ ดังนี้ 1) G (GOAL) เป็นสิ่งที่สถานศึกษากำหนดเป้าหมายและสิ่งที่ใฝ่ฝันที่จะต้องไปให้ถึง 2) S (Student Standard) คือ มาตรฐานด้านคุณภาพผู้เรียน ทั้งด้านผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการ การสร้างนวัตกรรม และด้านคุณลักษณะอันพึงประสงค์ 3) T (Teaching & Learning Management) คือ การจัดการเรียนกการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ เป็นกระบวนการจัดการเรียนการสอนตามมาตรฐานและตัวชี้วัดของหลักสูตรสถานศึกษา 4) A (Administration & Action) คือ การบริหารจัดการทั้งระบบ เป็นการจัดระบบบริหารจัดการคุณภาพของสถานศึกษา และ 5) R (Result Base Management) คือ การบริหารงานแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์ทางการบริหาร เพื่อตอบสนองต่อการศึกษาในอนาคตรวมถึงการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่จะเติบโตขึ้นเป็นกำลังสำคัญของประเทศในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมโดยรวม

สรุปผล: เพื่อจัดการขั้นตอนการสอน มาตรฐานนักเรียน และวัตถุประสงค์ทางการศึกษาอย่างมีประสิทธิภาพ ผู้บริหารโรงเรียนควรปรับปรุงความพร้อมด้านไอทีและใช้ประโยชน์จากโมเดล G-STAR กลยุทธ์ที่ครอบคลุมทุกอย่างนี้รับประกันการบริหารงานตามผลลัพธ์และการจัดการคุณภาพ ซึ่งช่วยให้นักศึกษามีบทบาทสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ

เอกสารอ้างอิง

วิทยาธร ท่อแก้ว. (2564). หลักสูตรนวัตกรรมการสื่อสารทางการเมืองและการปกครองท้องถิ่น สาขาวิชา นิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สุจรรยา ขาวสกุล. (2560). ผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. ในรายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการและการนําเสนอ ผลงานวิจัยระดับชาติครั้งที่ 3, 138-148. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

อนันต์ วรธิติพงศ์. (2561). การศึกษารูปแบบดิจิทัลเทคโนโลยีเพื่อการศึกษาสำหรับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(2), 1200-1215.

เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2566). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล (School Management in Digital Era). Retrieved from: https://www.trueplookpanya.com/dhamma/content/52232

Fullan, M., & Langworthy, M. (2014). A Rich Seam: How New Pedagogies Find Deep Learning. Pearson.

Johnson, L., Adams Becker, S., Estrada, V., & Freeman, A. (2015). NMC Horizon Report: 2015 Higher Education Edition. The New Media Consortium.

Schwab, K. (2016). The Fourth Industrial Revolution. World Economic Forum.

Selwyn, N. (2014). Digital Technology and the Contemporary University: Degrees of Digitization. Routledge.

Shepherd, G. M. (2004). The synaptic organization of the brain. 5th ed. Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/acprof:oso/9780195159561.001.1

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-12-07

รูปแบบการอ้างอิง

ชำนาญดู ณ., & ปฐมวีราวรรน์ ส. . (2024). ยุคดิจิทัลกับการบริหารสถานศึกษาแบบ G-STAR MODEL. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(6), 659–670. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.279463

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ