การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การและการรับรู้ความสามารถของตนเองที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานของพนักงานมหาวิทยาลัยของรัฐในสามจังหวัดชายแดนใต้

นิรุตน์ พรหมพูล; ธมยันตี  ประยูรพันธ์

doi:10.60027/iarj.2024.279096

ผู้แต่ง

นิรุตน์ พรหมพูล คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ https://orcid.org/0000-0001-8192-7876
ธมยันตี ประยูรพันธ์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ https://orcid.org/0000-0002-9700-7262

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.279096

คำสำคัญ:

การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ, การรับรู้ความสามารถของตนเอง, พฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงาน, พนักงานมหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: นวัตกรรมเป็นหัวใจสำคัญในการขับเคลื่อนการพัฒนาองค์กร มหาวิทยาลัยในฐานะแหล่งผลิตและถ่ายทอดความรู้ จำเป็นต้องส่งเสริมให้เกิดพฤติกรรมการสร้างนวัตกรรมในหมู่บุคลากร เพื่อพัฒนาองค์กรให้บรรลุเป้าหมายทางยุทธศาสตร์ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานของพนักงานมหาวิทยาลัยของรัฐในสามจังหวัดชายแดนใต้ (2) เพื่อศึกษาการรับรู้ความสามารถของตนเองที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานของพนักงานมหาวิทยาลัยของรัฐในสามจังหวัดชายแดนใต้

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากพนักงานมหาวิทยาลัยของรัฐในสามจังหวัดชายแดนใต้ จำนวน 404 คน ประกอบด้วย พนักงานมหาวิทยาลัยสายวิชาการ จำนวน 160 คน และสายสนับสนุน จำนวน 244 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา วิเคราะห์ข้อมูลเชิงอนุมาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบนำเข้า (Enter Multiple Regression Analysis) ในการทดสอบสมมติฐาน

ผลการวิจัย: การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานของพนักงานมหาวิทยาลัยของรัฐในสามจังหวัดชายแดนใต้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และการรับรู้ความสามารถของตนเองส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานของพนักงานมหาวิทยาลัยของรัฐในสามจังหวัดชายแดนใต้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

สรุปผล: โดยภาพรวมการรับรู้ความสามารถของตนเอง มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างแข็งแรงกับพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงาน มากกว่าการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ ผลการศึกษานี้ยังสามารถใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาบุคลากรทางการศึกษาของมหาวิทยาลัยของรัฐ ให้มีพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานที่นำไปสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้อย่างยั่งยืน

References

เกษสุดา บูรณศักดิ์สถิตย์ และชวนชื่น อัคคะวณิชชา. (2563). พฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานสายสนับสนุนวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์. วารสารศิลปากรมหาวิทยาลัยศิลปากร, 12(6), 138-152. https://he02.tci-haijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/201451

แก้วตา ศรอดิศักดิ์ และชวนชื่น อัคคะวณิชชา. (2561). ปัจจัยเหตุและผลของพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานธนาคารกรุงเทพเขตจังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปากรมหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(2), 1531-1545. http://www.mis.ms.su.ac.th/MISMS01/PDF02/545_20190531_j_137.pdf

จิรัชญา ศุขโภคา และวิโรจน์ เจษฎาลักษณ์. (2561). อิทธิพลของการรับรู้การสนับสนุนจากหัวหน้างานและองค์กรที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการทำงานผ่านความผูกพันต่อองค์กรและความไว้วางใจของพนักงานกลุ่มอุตสาหกรรมยานยนต์. Veridian E-Journal Silpakorn University, 11(2), 1835-1852. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view /143272/106026

ณัฎฐิวัชร์ อิทธิไมยยะ. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ กรณีศึกษา : บริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยศิลปากร. http://ithesisir.su.ac.th/dspace/bitstream/123456789/3965/1/61602331.pdf

ธัญนันท์ นาคแดง. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความผูกพันทางอาชีพของอาจารย์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ธัญพร ภาคคู. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงาน บริษัทมติชน จำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร. http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/123456789/3670/1/61606314.pdf

บัณฑิต วิเวกวรรณ์ และสมศักดิ์ อมรสิริพงศ์. (2564). การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรเทศบาลในเขตพื้นที่อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม. วารสารการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยบูรพา, 11(2), 185-202.

ประเวช ชุ่มเกสรกูลกิจ และศจีมาจ ณ วิเชียร. (2561). พฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงาน : แนวคิด ปัจจัยเชิงสาเหตุ ความท้าทาย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 10(1), 25-41. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JBSD/article/view/110682

พัชรกันย์ เมธาอัครเกียรติ และวิโรจน์ เจษฎาลักษณ์. (2561). อิทธิพลของการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ หัวหน้างาน และทีมงานที่มีผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานด้านการสร้างนวัตกรรมระดับบุคคลผ่านสมรรถนะหลักของบุคลากร ในสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. Veridian E-Journal Silpakorn University, 11(2), 886-908. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/141367/104769

มนัชยา จันทเขต, มานพ ชูนิล, ปิ่นกนก วงศ์ปิ่นเพ็ชร์. (2564). ปัจจัยเชิงสาเหตุของพฤติกรรมการสร้างนวัตกรรมในการทำงาน ที่มีต่อผลการปฏิบัติงานของบุคลากรสายวิจัยและพัฒนา กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรม. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(2), 15-30. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/255316/173867

มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. (2566). สถิติบุคลากร ม.นราธิวาสราชนครินทร์. กองบริหารทรัพยากรบุคคล. Retrieved from: https://www.pnu.ac.th/human-resources/

มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. (2566). ข้อมูลบุคลากร. HRM ระบบบุคลากร. Retrieved from: https://hrm.yru.ac.th/main/login?c=Main&a=index

มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยา เขตปัตตานี. (2565). ข้อมูลสารสนเทศ. กองบริหารทรัพยากรวิทยาเขตปัตตานี. Retrieved from: https://administration.pn.psu.ac.th/web/new2021

รัชชพงษ์ ชัชวาล, คณน ไตรจันทร์ และอิศรัฏฐ์ รินไธสง. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในภาคใต้ของประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้ วิทยาลัยเทคโนโลยีภาคใต้, 11(1), 113-124. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/humanjubru/article/view/250791

ลดาวรรณ หัทยาวัฒน์ และสมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบสภาพแวดล้อมในการทำงานและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ กับพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานธนาคารพาณิชย์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 15(2), 99-110. https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:179069

วิกาวี วัฒนวิจารณ์. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเอง ความคิดสร้างสรรค์ กับพฤติกรรมสร้างนวัตกรรม กรณีศึกษากลุ่มบริษัทผู้ให้บริการด้านการสร้างแบรนด์แบบครบ วงจรแห่งหนึ่ง. การค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิลาสินี โสภาพล. (2564). กลไกการสร้างความไว้วางใจของรัฐด้วยนโยบายพหุวัฒนธรรมในสามจังหวัด ชายแดนภาคใต้. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า. Retrieved from: https://kpi-lib.com/elib/cgi-bin/opacexe.exe?op=mmvw&db=Main&skin=s&mmid=12436&bid=30219

ศศิมา สุขสว่าง. (2560). การพัฒนาความคิดเชิงนวัตกรรม (Innovative Thinking) เพื่อพัฒนานวัตกรรมในองค์กร. สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. Retrieved from: https://www.sasimasuk.com/16828700/

สมพงษ์ เพชรี. (2561). การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีของ องค์การของพนักงานระดับปฏิบัติการ บริษัท ไทยโอบายาชิ จำกัด. การค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

สุธีรา นิมิตนิวัฒน์. (2562). การรับรู้ความสามารถของตนเองพลังขับเคลื่อนสู่พฤติกรรมสร้างนวัตกรรม. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 14(2), 136-148.

เหมันต์ พรหมสนธิ์. (2563). อิทธิพลของการรับรู้บรรยากาศทางวิชาการที่มีต่อความผูกพันในการอ่านเชิง วิชาการในวัยรุ่นตอนปลายโดยมีเอกลักษณ์แห่งตน การรับรู้ความสามารถแห่งตน และการให้คุณค่าในการอ่านเป็นตัวแปรส่งผ่าน. ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. http://ir-ithesis.swu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/1159/1/gs611130353.pdf

อริสา สำรอง และสมรรถพงศ์ ขจรมณี. (2564). การรับรู้ความสามารถของตนเองความคิดสร้างสรรค์แบบนวัตกรรมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานของพนักงานมหาวิทยาลัยสายวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งหนึ่ง. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(3), 1-15. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/hsrnj/article/view/253410/171087

AlEssa, H.R. (2023). The Impact of Digital Transformation on Human Resources During the Pandemic COVID-19. Master's thesis, Rochester Institute of Technology. Retrieved from https://repository.rit.edu/theses/11521

Annida, S., & Harsanti, I. (2019). Challenge at Work: Innovative Work Behavior among Teachers. Paper presented at the Third International Conference on Sustainable Innovation 2019–Humanity, 353, 202-205.

Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

Bandura, A. (2010). Self-Efficacy. In The Corsini Encyclopedia of Psychology. John Wiley & Sons, Inc.

Eisenberger, R., Huntington, R., Hutchison, S., & Sowa, D. (1986). Perceived organizational support. Journal of Applied Psychology, 71(3), 500–507. https://doi.org/10.1037/0021-9010.71.3.500

Ferreira, J., & Azevedo, S. (2007). Entrepreneurial orientation as a main resource and capability on small firm’s growth. Munich Personal RePEc Archive, 5682, 1-20.

Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J. and Anderson, R.E. (2010). Multivariate Data Analysis. 7th Edition, Pearson, New York.

Hashim, K.L. (2021). Enhancing Innovative Work Behavior of Malaysian Public Sector Employees. Malaysian Journal of Social Sciences and Humanities (MJSSH), 6(2), 253 – 265. DOI: https://doi.org/10.47405/mjssh.v6i2.665

Khan, A., Jan, S., & Anwar, M. (2022). LINKAGES BETWEEN ETHICAL LEADERSHIP, PERCEIVED ORGANIZATIONAL SUPPORT, AND INNOVATIVE WORK BEHAVIORS IN HEIs. Journal of Social Research Development. 3 (2),116-127. 10.53664/JSRD/03-02-2022-01-116-127.

Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities”. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607 – 610.

Little, R.J.A., & Rubin, D.B. (2002). Statistical analysis with missing data. 2nd edition. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.

Nunnally, J.C. (1978). Psychometric theory. 2nd Edition, McGraw-Hill, New York.

Office of the Basic Education Commission. (2018). Basic Education Commission Policy for Fiscal Year 2018. Office of the Basic Education Commission. https://www.obec.go.th/archives/5476

Scott, S.G., & Bruce, R.A. (1994). Determinants of innovation behavior: A path model of individual innovation in the workplace. Academy of Management Journal, 37(3), 581-582.

Wijaya, O.Y.A. (2018). Effect of leader-member exchange and perceived organizational support on innovative work behavior of star-rated hotel employees. Journals Aplikasi Manajemen, 16(4), 574-585.