ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาในยุคดิจิทัล
DOI:
https://doi.org/10.60027/iarj.2024.278859คำสำคัญ:
ความเหลื่อมล้ำ, การศึกษา, ยุคดิจิทัลบทคัดย่อ
ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การทำความเข้าใจและจัดการกับช่องว่างที่เพิ่มขึ้นในการเข้าถึงการศึกษาคุณภาพสูงอันเนื่องมาจากปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมจำเป็นต้องมีการศึกษาความแตกต่างทางการศึกษาในยุคดิจิทัล ข้อมูลนี้สนับสนุนการพัฒนามาตรการและนโยบายที่รับประกันว่านักเรียนทุกคน โดยไม่คำนึงถึงภูมิหลัง จะสามารถเข้าถึงการศึกษาได้อย่างเท่าเทียมกัน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความแตกต่างทางการศึกษาในยุคดิจิทัล
ระเบียบวิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเอกสารทางวิชาการที่เกี่ยวข้องแล้วนำเสนอเชิงพรรณนาความตามวัตถุประสงค์การศึกษา
ผงการศึกษา: ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา คือความไม่เท่าเทียมกันของคุณภาพและมาตรฐานของการจัดการศึกษา เป็นจุดเน้นที่ปรากฏทั้งในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 และ พุทธศักราช 2550 ตลอดจนพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แผนพัฒนาการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579 แต่อย่างไรก็ตามต้องยอมรับว่าความเสมอภาคทางการศึกษายังไม่บรรลุตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ และยังคงเกิดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาอยู่ในสังคมปัจจุบัน ในช่วงของการปรับวิถีชีวิตใหม่ในยุคดิจิทัล ที่มีการเรียนการสอนแบบออนไลน์ ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคม จึงเป็นผลกระทบโดยตรงต่อผู้เรียนที่มาจากครอบครัวที่มีรายได้น้อย และไม่มีโอกาสในการเข้าถึงเทคโนโลยีสารสนเทศสมัยใหม่ จากสถานการณ์ COVID-19 จะเห็นได้ว่าเด็กกลุ่มที่มีครอบครัวฐานะดีสามารถเรียนรู้ที่บ้านได้อย่างไม่ติดขัด มีเทคโนโลยีพร้อมใช้และเข้าถึงสื่อการศึกษาได้ทุกเวลา แต่ในเวลาเดียวกันกลุ่มที่มีครอบครัวฐานะยากจนต้องเผชิญกับความยากลำบาก ทำให้ไม่มีโอกาสในการเข้าถึงเทคโนโลยีและการสื่อสารทางการศึกษา ทำให้เกิดความไม่เสมอภาคทางการศึกษาขึ้นในสังคมปัจจุบัน
สรุปผล: บทบัญญัติตามรัฐธรรมนูญของไทยและนโยบายการศึกษาระดับชาติยังคงแก้ไขปัญหาความไม่เท่าเทียมกันทางการศึกษาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเน้นย้ำถึงความไม่เท่าเทียมกันในมาตรฐานและคุณภาพการศึกษา ความเท่าเทียมกันทางการศึกษาที่แท้จริงยังคงไม่บรรลุผลสำเร็จแม้จะมีความพยายามเหล่านี้ และสิ่งนี้เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะนี้ว่าการเรียนรู้ออนไลน์ได้กลายเป็นบรรทัดฐานในยุคดิจิทัล ความไม่เท่าเทียมกันทางการศึกษาจะยังคงอยู่ต่อไปเมื่อเด็กที่มีฐานะร่ำรวยต้องดิ้นรน ในขณะที่เด็กด้อยโอกาสสามารถเข้าถึงเทคโนโลยีการศึกษาได้อย่างไม่จำกัด ดังที่เห็นได้จากการระบาดใหญ่ของโควิด-19 และความแตกต่างทางเศรษฐกิจและสังคมอื่นๆ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2549). แนวทางการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์. กรุงเทพมหานคร : สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). แผนยุทธศาสตร์กระทรวงศึกษาธิการ (พ.ศ. 2563-2565). ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร : สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (2561).พระราชบัญญัติ กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา พ.ศ. 2561. Retrieved from: https://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/A/033/1.PDF
กันต์กมล วราสุนันท์. (2562). การศึกษาคุณลักษณะภาวะผู้นำในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดอุตรดิตถ์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา หลักสูตรการศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล สำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ณปภัช บรรณาการ และสิวะโชติ ศรีสุทธิยากร. (2562). ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาของนักเรียนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 14 (2), 1-11.
ธีรภัทร์ ถิ่นแสนดี และภิญญา อนุพันธ์. (2564). ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, ร้อยเอ็ด.
นันทิพร ฉัตรแก้วและคณะ. (2562). ยุทธศาสตร์โรงเรียนประชารัฐกับการบริหารการศึกษาในยุคดิจิทัล. Veridian E-Journal, 12(2), 257 -274.
เปรื่อง กิจรัตนภร. (2555). ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาไทย: ที่มาและทางออก. Retrieved from: http://rajabhatnetwork.com/upload/images/Document/Doc%20Preang.pdf, 7 เมษายน 2567.
พระเขมทัต สีลสาโร (รื่นส้าราญ). (2560). การวิเคราะห์นโยบายและยุทธศาสตร์เพื่อลดปัญหาความเหลื่อมล้ำในสังคมไทยอย่างยั่งยืน. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
วิโรจน์ ณ ระนอง และคณะ. (2560). โครงการทบทวนตัวชี้วัดศักยภาพชุมชนเพื่อการติดตามยุทธศาสตร์การสร้างความเป็นธรรมและลดความเหลื่อมล้ำในสังคมภายใต้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12. รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สงบ อินทรมณี. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 16(1), 354-355.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.). (2562). เผยแพร่ข้อสอบ PISA-LIKE ด้านวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์. Retrieved from: http://www.ipst.ac.th /index.php/news-and-announcements/training-seminar/item/1576-pisa-like, 17 มิถุนายน 2567.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สิทธิพร ประวัติรุ่งเรือง. (2556). สิทธิมนุษยชนทางด้านการศึกษาของเด็กไร้สัญชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรศักดิ์ ปาเฮ. (2562). การศึกษาภควันตภาพเรียนได้ทุกหนทุกแห่งและทุกเวลา. แพร่: แพร่ไทยอุตสาหการพิมพ์.
สุริยานนท์ พลสิม. (2563). แนวคิดและทฤษฎีการศึกษานโยบายสังคม. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุวภา บุญอุไร. (2565). การพัฒนาเกณฑ์การประเมินความเหลื่อมล้ำในการศึกษาของเด็กปฐมวัยแบบออนไลน์, ดุษฎีนพนธ์ การวิจัยและสถิติทางวิทยาการปัญญา มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
อารีย์ น้ำใจดี และพิชญาภา ยืนยาว. (2562). ผู้นำกับการบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. งานประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม ครั้งที่ 11. 11-12 กรกฎาคม 2562, หน้า 1647-1648. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2559). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล (School Management in Digital Era). Retrieved from: https://n9.cl/jpmlv, 20 พฤษภาคม 2567.
Bank, A. (2017). Leadership in the digital age. Retrieved January 16, 2024, from http://farrukhiqbal.iba.edu.pk/pdfs/BankAlfalahLeadershipintheDigitalAge.pdf
LEAD Research Series. (2015). Beyond easy answers: New leadership practice for the digital age. Berlin: Mercator Capacity Building Center for Leadership and Advocacy.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 Interdisciplinary Academic and Research Journal

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





