กฎหมายรองรับการประกอบธุรกิจแฟรนไชส์

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: แฟรนไชส์ (Franchise) เป็นรูปแบบธุรกิจที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน หากผู้ประกอบการต้องการการเติบโตอย่างรวดเร็วและมีการจัดการที่มีประสิทธิภาพ แฟรนไชส์คือการประกอบธุรกิจที่บุคคลฝ่ายหนึ่งเรียกว่า“แฟรนไชส์ซอร์”ทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรตกลงให้บุคคลอีกฝ่ายหนึ่งเรียกว่า“แฟรนไชส์ซี” ประกอบธุรกิจโดยใช้รูปแบบ ระบบ ขั้นตอนและสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาของตน หรือที่ตนมีสิทธิที่จะให้ผู้อื่นใช้ เพื่อประกอบธุรกิจภายในระยะเวลาหรือเขตพื้นที่ที่กำหนด  การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) แนวคิดเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจแฟรนไชส์ (2) กฎหมายเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจแฟรนไชส์

ระเบียบวิธีการศึกษา: การศึกษานี้เป็นการศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง วิเคราะห์และนำเสนอตามวัตถุประสงค์ทางการศึกษา

ผลการศึกษา: เนื่องจากในปัจจุบันเนื่องจากในปัจจุบันธุรกิจแฟรนไชส์ถือเป็นธุรกิจที่มีการขยายตัวอย่างรวดเร็ว วัตถุประสงค์ของธุรกิจแฟรนไชส์นอกเหนือจากการขยายธุรกิจและเพิ่มรายได้ ยังรวมถึงการลดความเสี่ยง การสร้างแบรนด์ที่เข้มแข็ง การพัฒนาทักษะ และการสร้างโอกาสในการลงทุนให้กับผู้ที่สนใจเป็นเจ้าของธุรกิจอีกด้วย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าประเทศไทยมีกฎหมายควบคุมการประกอบธุรกิจแฟรนไชส์หลายฉบับ ทั้งในส่วนของการทำสัญญา ข้อสัญญาไม่เป็นธรรม ทรัพย์สินทางปัญญา การคุ้มครองผู้บริโภค การแข่งขันทางการค้า และกฎหมายเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจนั้น แต่ประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายเฉพาะรองรับการประกอบธุรกิจแฟรนไชส์

สรุปผล: ประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายเฉพาะรองรับการประกอบธุรกิจแฟรนไชส์ ดังนั้น เพื่อให้การประธุรกิจแฟรนไชส์ ดำเนินการได้อย่างถูกต้องและเป็นธรรม และเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการขยายธุรกิจและสร้างความสำเร็จในตลาด จึงเห็นควรมีกฎหมายเฉพาะเกี่ยวกับการการประกอบธุรกิจแฟรนไชส์