การจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัย

พีระพร  รัตนาเกียรติ์; นิรมล   โชติประทุม; กมลทิพย์  สิงห์เทพ

doi:10.60027/iarj.2025.278127

ผู้แต่ง

พีระพร รัตนาเกียรติ์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0008-8095-116X
นิรมล โชติประทุม คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0006-9114-2902
กมลทิพย์ สิงห์เทพ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0005-9416-6814

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.278127

คำสำคัญ:

การจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพ , ความสามารถในการพูด , เด็กปฐมวัย

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์ : การจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพเป็นกิจกรรมที่ครูกระตุ้นด้วยการนำภาพมาใช้ประกอบในการอ่านคำคล้องจอง โดยลักษณะของคำคล้องจองมีเนื้อหาที่มีความสนุกสนาน เป็นเรื่องราวที่ใกล้ตัวเด็ก เมื่ออ่านคำคล้องจองจบครูให้เด็กแสดงออกทางด้านความคิดโดยการสนทนาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องราวในคำคล้องจอง ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในการพัฒนาทักษะด้านการพูดสำหรับเด็กปฐมวัย การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจอง กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นเด็กปฐมวัย อายุ 5 - 6 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นอนุบาล ปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนอนุบาลกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1 จำนวน 25 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง

ระเบียบวิธีการวิจัย : เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วย แผนการจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพและแบบวัดความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัย จำนวน 3 ด้าน ได้แก่ ด้านการพูดคำศัพท์ ด้านการพูดเป็นประโยค และด้านการพูดเป็นเรื่องราว โดยใช้แบบแผนการทดลองแบบ Pre - Experimental Design สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละความก้าวหน้า

ผลการวิจัย : ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ยของความสามารถในการพูดเด็กปฐมวัยก่อนการจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพ และความสามารถในพูดของเด็กปฐมวัยหลังการจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพ โดยมีร้อยละของความก้าวหน้าเท่ากับ 29.34.

สรุปผลการวิจัย : จากผลการวิจัยในครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า การจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพสามารถส่งเสริมความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัยได้ ดังนั้น ครูและผู้เกี่ยวข้องที่สนใจศึกษา การจัดกิจกรรมการอ่านคำคล้องจองประกอบภาพที่ส่งเสริมความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัย สามารถนำไปใช้เพื่อเป็นแนวทางในการจัดประสบการณ์ให้กับเด็กปฐมวัยเพื่อส่งเสริมความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัยต่อไป

เอกสารอ้างอิง

กรมวิชาการ. (2540). แนวทางการสอนที่เน้นทักษะกระบวนการ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ คุรุสภาลาดพร้าว.

กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2543). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี: พิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.

กระทรวงศึกษาธิการ.(2560). การเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยไทย ตามแนวการเรียนรู้อย่างเป็นธรรมชาติแบบองค์รวม. กรุงเทพ : สำนักพิมพ์ห้างหุ้นส่วนจำกัด วี.ที.ซี. คอมมิวนิเคชั่น

กุลยา ตันติผลาชีวะ. (2551). รูปแบบการเรียนการสอนปฐมวัยศึกษา. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพลสโปรดักส์

คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ, สำนักงานสำนักนายกรัฐมนตรี 2540. ทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อพัฒนาการคิด. กรุงเทพฯ : ไอเดียสแควร์

เครือรัตน์ เรืองแก้ว (2554). หนังสือชุดรักภาษาไทย” คำคล้องจอง”. พิมพ์ครั้งที่ 19. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

จิระประภา บุญยนิตย์. (2544). ช่วยเด็กให้ชอบอ่าน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต

จุฑา สุขใส. (2545). ผลของการจัดกิจกรรมท่องคำคล้องจองแบบมีความหมายที่มีต่อพัฒนาการ ทางการพูดของเด็กปฐมวัย. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การศึกษาปฐมวัย) : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีไทยวัฒนาพานิช.นครินทรวิโรฒ.

ชัยยง พรหมวงศ์. (2541). พฤติกรรมศาสตร์สาธารณสุข.พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : ภาควิชาสุขศึกษาและพฤติกรรมศาสตร์ คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

พวงพิศ เรืองศิริกุล, ชวนชม เครือเขียว, และ สุมิตรา ชาตานันท์. (2564). การจัดกิจกรรมเสริมสร้างประสบการณ์โดยใช้หนังสือคำคล้องจองประกอบภาพเพื่อพัฒนาทักษะทางภาษาด้านการฟังและการพูดสำหรับ นักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ 2 ชุดเที่ยวไปในจังหวัดของหนู. วารสารการบริหารนิติบุคคลและ นวัตกรรมท้องถิ่น, 7 (4), 43-55.

พัชรินทร์ จันทร์ส่องแสง. (2560). ภาษาและการรู้หนังสือสําหรับเด็กปฐมวัย. สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี,

ไพเราะ พุ่มมั่น.(2544). การพัฒนาคุณภาพนักเรียนก่อนประถมศึกษาสู่ผลงานทางวิชาการ กลอนประถมศึกษาผลงานทางวิชาการ. กรุงเทพฯ: แว่นแก้ว

มลิวัลย์ อุ่นอ่อน และ นภดล จันทร์เพ็ญ. (2557). การพัฒนาชุดกิจกรรมคำคล้องจองประกอบภาพด้านการฟังและการพูดสำหรับเด็กปฐมวัย. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์. 9(2), 29-35.

เยาวพา เดชะคุปต์. (2554). พหุปัญญามองคุณค่าทุกความต่าง. กรุงเทพฯ: สาราเด็ก

รจนา ทรรทานนท์ และสมาคมโสตสัมผัสวิทยาและการแก้ไขการพูดแห่งประเทศไทย. (2547). ลูกออทิสติกไม่พูดจะทําอย่างไร. กรุงเทพฯ : ประสานมิตร

วงพักตร์ ภู่พันธ์ศรี และศิรินันท์ ดำรงผล. (2532). จิตวิทยาพัฒนาการและการศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาจิตวิทยา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วนิดา โรจนอุดมศาสตร์. (2562). การพัฒนาทักษะการพูดของเด็กปฐมวัยชั นอนุบาลปีที่ 2 ที่ได้รับการจัดกิจกรรม เสริมประสบการณ์ โดยใช้ค้าคล้องจองประกอบภาพ โรงเรียนสามแยกบ้านเนียง (สิทธิพัน์อนุกูล) อ้าเภอเมือง จังหวัดยะลา (รายงานผลการวิจัย). ยะลา : โรงเรียนสามแยกบ้านเนียง (สิทธิพัน์อนุกูล).

วรนาท รักสกุลไทย. (2554). สุดยอดเทคนิคการจัดการเรียนรู้แบบครูมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: แฮปปี้เลิร์นนิ่ง.

วัฒนา มัคคสมัน. (2544). การเรียนการสอนแบบโครงการสําหรับเด็ก. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช

ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2548). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศันสนีย์ ฉัตรคุปต์. (2543). ความบกพร่องในการเรียนรู้หรือแอลดี : ปัญหาการเรียนรู้ที่แก้ไขได้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วัฒนาพานิชจำกัด.

สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2546). คู่มือการฝึกพูดเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2540). ระบบการประกันคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ : พิมพดี

สิริมา ภิญโญอนันตพงษ์. (2546). การวัดและประเมินแนวใหม่ : เด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ : ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

สุภาวดี ศรีวรรธนะ (2542). พัฒนาการทางภาษาของเด็กปฐมวัยและวิธีการส่งเสริม. นครสวรรค์ : ภาควิชาการอนุบาลศึกษา สถาบันราชภัฏนครสวรรค์

สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2537). วิธีสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช

อารี สัณหฉวี. (2535). นวัตกรรมปฐมวัยศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์พิฆเณศ

Bourne, L.E., & Bruce, R.E., & Dominoski, R.L. (1971). The Psychology of Thinking. New Jersey: Prentice-Hall.

Dewey, J. (1933). How We Think: A Restatement of the Relation of Reflective Thinking to the Educative Process. Boston, MA: D.C. Heath & Co. Publishers.

Gardner, H. (1999). Intelligence Reframed: Multiple Intelligences for the 21st Century. New York: Basic Books.

Hallahan, D. P., & Kauffman, J. M. (1994). Toward a culture of disability in the aftermath of Deno and Dunn. The Journal of Special Education, 27(4), 496–508. https://doi.org/10.1177/002246699402700409 DOI: https://doi.org/10.1177/002246699402700409

Karen, F.T. (1991). Young Children's Oral Language, Reading, and Writing. New York: Harper and Row, Publishers.

Krashen, S. (1989). We acquire vocabulary and spelling by reading: Additional evidence for the input hypothesis. Modern Language Journal. 73, 440-464. DOI: https://doi.org/10.1111/j.1540-4781.1989.tb05325.x

Piaget, J., & Inhelder, B. (1969). The Psychology of the Child Translated by Halen Weaver. New York: Basic Books

Simpson, T. (1988). Characteristic of Oral Language Used by Selected Four-Year-Olds in Story Retellings. Dissertation, Ph.D. University of Missouri-Columbia.

Vygotsky, L.S. (1986). Thought and language. MA: MIT Press: Cambridge University.