ความตระหนักรู้ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง

หนึ่งฤทัย  ดิษฐ์โรจน์; วศิน  นุชคง; จุฑาภรณ์  มาสันเทียะ

doi:10.60027/iarj.2024.278038

ผู้แต่ง

หนึ่งฤทัย ดิษฐ์โรจน์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0009-0009-3641-6255
วศิน นุชคง คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0009-0003-5251-4046
จุฑาภรณ์ มาสันเทียะ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0000-0003-0117-0426

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.278038

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: (1) เพื่อศึกษามาตรวัดความตระหนักรู้ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง และ (2) เปรียบเทียบความตระหนักรู้ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้ ระหว่างนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ที่ศึกษาในชั้นปีการศึกษาที่แตกต่างกัน งานวิจัยในครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณซึ่งเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามแบบมาตรประมาณค่า 4 ระดับ จำนวน 20 ข้อ

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่นักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง จำนวน 178 คน คำนวณโดยใช้โปรแกรม G*power ที่มีขนาดอิทธิพล เท่ากับ 0.5 และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอ้างอิง ได้แก่ การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว

ผลการวิจัย: 1)มาตรวัดความตระหนักรู้ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง มีค่าความสัมพันธ์คะแนนรายข้อและคะแนนรวม อยู่ระหว่าง .483-.686 2) ความตระหนักรู้ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ที่มีชั้นปีแตกต่างกัน พบว่ามีความตระหนักรู้ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสิติที่ระดับ .05

สรุปผล: ผลการวิจัยสามารถสรุปได้ว่านักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหงมีความตระหนักรู้ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้จำแนกตามชั้นปีการศึกษาที่ไม่แตกต่างกัน

เอกสารอ้างอิง

กมลพรรณ เมืองมา และ ชาญวิทย์ คำเจริญ. (2566). Socrative : เครื่องมือประเมินความพร้อมของนักศึกษาก่อนการทำปฎิบัติการฟิสิกส์พื้นฐานแบบเรียลไทม์. วารสารสหวิทยาการเพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 13(1), 1-18.

กิตติวัฒน์ คล้ายนิล. (2565). ทัศนคติและพฤติกรรมผู้บริโภคที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางและผลิตภัณฑ์ดูแลผิว กลุ่ม Green beauty ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. สารนิพนธ์มหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

คณะกรรมการจริยธรรมปัญญาประดิษฐ์. (2565). แนวปฏิบัติจริยธรรมด้านปัญญาประดิษฐ์ ฝ่ายส่งเสริมจริยธรรมการวิจัย (OR). สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช) กระทรวงอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.

ฐิติพร โชติรอด และ วุฒิพงษ์ ชินศรี. (2560). ความตระหนักรู้ของพนักงานบริษัทประกันชีวิตต่อการรักษาความมั่นคงปลอดภัยของข้อมูลสารสนเทศภายในองค์กร. การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยรังสิต. ประจำปี 2560.

นฤพล วุฒิภาพภิญโญ. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในการใช้บริการ Chatbot. สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

พัชกุล แก้วกำพลนุชิต. (2565). ผลการจัดกิจกรรมอ่านจับใจความโดยใช้เทคนิคการสะท้อนคิดที่มีต่อการตระหนักรู้ในตนเองของนักเรียนประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภาคภูมิ ธีรสันติกุล กานดา จันทร์แย้ม และเกษตรชัย และหีม. (2565). โปรแกรมพัฒนาการตระหนักรู้ในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่มีสถานะรอพินิจ : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. Journal of Roi Kaensarn Academi. 8 (7), 554-566.

รัชนีวรรณ วนิชย์ถนอม และ สมรรถพงษ์ ขจรมณี. กันยายน-ธันวาคม 2561. อิทธิพลของข้อคำถามทางบวกและลบและการเรียงลำดับของสเกลการประเมินที่ส่งผลต่อคะแนนเฉลี่ยและโครงสร้างองค์ประกอบของแบบประเมินบุคลิกภาพ. วารสารสมาคมนักวิจัย. 23 (3), 30-40

วรรธนศม เมฆสุวรรณ. (2559). รูปแบบบรรยากาศที่สนับสนุนนวัตกรรมการเรียนรู้ในชั้นเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยรามคำแหง. คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วรลักษณ์ หิมะกลัส. (2566). รายงานฉบับสมบูรณ์ การทบทวนวรรณกรรมว่าด้วยการใช้ AI ในการศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.)

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). AI เพื่อพัฒนาการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 1:สำนักพิมพ์ บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

สุวรีย์ เพียรเพชรเลิศ กฤช สินธนะกุล และจิรพันธุ์ ศรีสมพันธุ์. (2565). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบสมรรถนะเชิงรุกบนสภาพแวดล้อมออนไลน์ เพื่อพัฒนานักศึกษาครูคอมพิวเตอร์ศึกษาแบบทีแพคของมหาวิทยาลัยรามคำแหง. Journal of Roi Kaensarn Academi. 7 (6), 390-408.

สุวิมล ติระกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

หทัยรัตน์ ศรีมาลา. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามทฤษฎีการกระจ่างค่านิยม เพื่อสร้างเสริมความสามารถในการตระหนักรู้ตนเองสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.

อัครเดช เกตุฉ่ำ. (2565). การทดสอบความตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียน: การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างเชิงสำรวจพหุระดับ. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ. 4(1), 41-55.

อัฐภิญญา ปัทมภาสสกุล. (2560). ปัจจัยความตระหนักเรื่องสิ่งแวดล้อม สุขภาพ รูปลักษณ์ภายนอก ความรู้เรื่องนิเวศวิทยา และอิทธิพลระหว่างบุคคลที่ส่งผลต่อทัศนคติและความตั้งใจซื้อเครื่องสำอางธรรมชาติของสตรีในกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

Abbas, J., Aqeel, M., Abbas, J., Shaher, B., Abbas, J., Sundas, J., & Zhang, W. (2019). The moderating role of social support for marital adjustment, depression, anxiety, and stress: Evidence from Pakistani working and nonworking women. J. Affect. Disord. 244, 231–238. DOI: https://doi.org/10.1016/j.jad.2018.07.071

Breckler, S.W. (1986). Attitude Structure and Function. New Jersey: L. Erlbaum Association.

Cronbach, L.J. (1990). Essentials of psychological testing. 5th edition. New York: Harper & Row.

Ebel, R.L., & Frisbie, D.A. (1991). Essentials of Educational Measurement. 5th Edition, Prentice-Hall, Englewood Cliffs.

Good, C.V. (1973). Dictionary of education. New York: McGraw Hill Book.

Gottems, L.B.D., Carvalho, E.M.P.D., Guilhem, D., & Pires, M.R.G.M. (2018). Good practices in normal childbirth: reliability analysis of an instrument by Cronbach’s Alpha. Revista Latino-Americana de Enfermagem, 26, e3000. DOI: https://doi.org/10.1590/1518-8345.2234.3000

Kang, K.A., Kim, S.J., & Kang, S.R. (2022). Elementary school students' awareness of the use of artificial intelligence chatbots in violence prevention education in South Korea: a descriptive study. Child health nursing research, 28(4), 291-298. doi: 10.4094/chnr.2022.28.4.291 DOI: https://doi.org/10.4094/chnr.2022.28.4.291

Koffka, K. (1978). Encyclopedia of the Social Sciences. New York: The Macmillan Company.