เกณฑ์ปกติสมรรถภาพทางกายนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ปีการศึกษา 2566

เกียรติวัฒน์  วัชญากาญจน์

doi:10.60027/iarj.2024.277624

ผู้แต่ง

เกียรติวัฒน์ วัชญากาญจน์ สาขาพลศึกษา คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี https://orcid.org/0009-0005-5169-3761

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.277624

คำสำคัญ:

เกณฑ์ปกติ; , สมรรถภาพทางกาย; , นักศึกษาพลศึกษาและวิทยาศาสตร์การกีฬา

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: กีฬาถือเป็นรากฐานสำคัญในการปรับปรุงสุขภาพ ช่วยให้ผู้คนมีชีวิตที่ปกติ มีความสุข และป้องกันโรคภัยไข้เจ็บได้สำเร็จ นอกจากนี้ ยังมีโครงการริเริ่มในหลายประเทศเพื่อให้ความรู้และเพิ่มความตระหนักรู้ของประชาชนเกี่ยวกับการออกกำลังกายและการกีฬาที่เหมาะสมตามลักษณะของประชากร ดังนั้นงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสมรรถภาพทางกายนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ระดับปริญญาตรี สาขาพลศึกษาและสาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา และ 2) สร้างเกณฑ์ปกติสมรรถภาพทางกายนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ระดับปริญญาตรี สาขาพลศึกษาและสาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา

ระเบียบวิธีการวิจัย กลุ่มเป้าหมายเป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ระดับปริญญาตรี สาขาพลศึกษาและสาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา จำนวน 321 คน เป็นนักศึกษาชาย จำนวน 210 คน นักศึกษาหญิงจำนวน 111 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Specific Selection) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบทดสอบสมรรถภาพทางกายมาตรฐานระหว่างประเทศ (International Committee for the Standardization of Physical Fitness Test = ICSPFT) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและคะแนนที

ผลการวิจัย (1) สมรรถภาพทางกายของนักศึกษาชายและนักศึกษาหญิง ในการทดสอบวิ่ง 50 เมตร มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 6.64 วินาที และ 7.68 วินาที ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.48 และ 0.50 ยืนกระโดดไกลมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 208.33 เซนติเมตร และ 177.83 เซนติเมตร ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 12.96 และ 13.63 แรงบีบมือข้างที่ถนัดมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 41.86 กิโลกรัม และ 30.33 กิโลกรัม ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 3.85 และ 3.25 ลุก–นั่ง เวลา 30 วินาที มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 26.67 ครั้ง และ 19.47 ครั้ง ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 4.19 และ 4.15 ดึงข้อราวเดี่ยว ชาย มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 8.34 ครั้ง และงอแขนห้อยตัว หญิง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 11.06 วินาที ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 3.53 และ 6.44 วิ่งเก็บของมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 11.19 วินาที และ 12.40 วินาที ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.56 และ 1.03 นั่งงอตัวด้านหน้า มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 7.32 และ 15.22 เซนติเมตร ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 5.62 และ 5.39 วิ่งทางไกล 1,000 เมตร ชาย มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.41 นาที/วินาที และวิ่งทางไกล 800 เมตร หญิง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 5.08 นาที/วินาที ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.27 และ 0.26 ตามลำดับ (2) เกณฑ์ปกติสมรรถภาพทางกายนักศึกษาชายและนักศึกษาหญิง ระดับสูงมากตรงกับคะแนนทีที่ 67 ขึ้นไปและ 65 ขึ้นไป ระดับสูงตรงกับคะแนนทีที่ 59–66 และ 58–64 ระดับปานกลางตรงกับคะแนนทีที่ 42–58 และ 43–57 ระดับต่ำตรงกับคะแนนทีที่ 34–41 และ 36–42 ระดับต่ำมากตรงกับคะแนนทีที่ 33 ลงมา และ 35 ลงมาตามลำดับ

สรุปผลการวิจัย ผู้วิจัยนำผลการวิจัยสมรรถภาพทางกายนักศึกษาเปรียบเทียบกับเกณฑ์สมรรถภาพทางกาย อายุ 19-59 ปีของสำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา กรมพลศึกษา พ.ศ. 2562 พบว่า 1) ความแข็งแรงอยู่ในระดับปานกลาง 2) ความอดทนอยู่ในระดับต่ำ 3) กำลังอยู่ในระดับต่ำ 4) ความคล่องแคล่วว่องไวอยู่ในระดับปานกลาง 5) ความอ่อนตัวอยู่ในระดับต่ำ และ 6) ความเร็วอยู่ในระดับปานกลาง

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 7 พ.ศ. 2566-2570. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

ธวัช วีระศิริวัฒน์. (2538). หลักและการฝึกกีฬา, กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์,

นพดล นิ่มสุวรรณ. (2562). สมรรถภาพทางกายและพฤติกรรมการออกกำลังกายของนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนวิชาว่ายน้ำในมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่.

ปรีชาเวช สุขเกิน. (2564). สมรรถภาพทางกายด้านความอ่อนตัวและด้านความแข็งแรงกล้ามเนื้อของนักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติประจำภาคเหนือ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต: สาขาวิชาพลศึกษา: มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตเชียงใหม่.

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (2563). รายงานการทดสอบสมรรถภาพทางกายของนักศึกษา สาขาพลศึกษา ประจำปีการศึกษา 2561-2562. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

มหาวิทยาลัยมหิดล. (2562). การสำรวจและการกำหนดเกณฑ์ปกติสมรรถภาพทางกายของนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาพลศึกษา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา.

วรินทร์ ธรรมสถิต. (2563). การกำหนดเกณฑ์ปกติสำหรับการทดสอบสมรรถภาพทางกายในนักศึกษาพลศึกษาไทย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วิภาวรรณ จันทร์เรืองและพงษ์ชัย โชติพันธุ์. (2563). การประเมินสมรรถภาพทางกายของนักศึกษาไทย: การศึกษาข้ามสถาบัน. วารสารวิจัยการศึกษาประเทศไทย, 15(3), 110-121.

สมชาย ศรีสุขและธนกฤต มงคลชัย. (2562). การสำรวจเกณฑ์ปกติสมรรถภาพทางกายในนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาพลศึกษา. วารสารการศึกษาและวิทยาศาสตร์การกีฬาไทย. 12(2), 55-67.

สำนักงานพัฒนาการกีฬาและนันทนาการ. (2565). มาตรฐานและการเสริมสร้างสมรรถภาพทางกาย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

สำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา กรมพลศึกษา. (2562). แบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายของประชาชน อายุ 19-59 ปี. กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

อรัญญา ทองเกียรติ. (2564). การประเมินเกณฑ์สมรรถภาพทางกายในระดับมหาวิทยาลัยไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Garcia, m., & Lee, H. (2020). Assessment Physical Fitness in Physical Education Students: A Longitudinal Study. Journal of Educational Health and Fitness, 27(4), 215-228.

Sritamanosh, W., & Sritamanosh, S. (2022). The Effects of Neurotic Exercise towards the Baan Talang, Phuket Province Exercise Club’s Member. Retrieved July 28, 2023, from: http://www.gotoknow.org/file/paradee/view/224073.

Williams, P., & Lee, T. (2020). Longitudinal Assessment of Physical Fitness Among University Students in Physical Education Programs. Journal of Educational Health and Fitness, 30(4), 256-268.