Administration of the Educational Institution's Student Care and Support System Nakhon Ratchasima Primary Educational Service Area Office 4

นัยนา  น้ำนิล; ชีวิน  บุญถม

doi:10.60027/iarj.2024.276215

ผู้แต่ง

นัยนา น้ำนิล วิทยาลัยนครราชสีมา ประเทศไทย https://orcid.org/0009-0008-2653-9844
ชีวิน บุญถม วิทยาลัยนครราชสีมา ประเทศไทย https://orcid.org/0009-0007-0651-0932

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.276215

คำสำคัญ:

ระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน; , การบริหารงานระบบ

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ 1) เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของบุคลากรเกี่ยวกับการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษาภายใต้สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4 โดยจำแนกตามเพศ ประสบการณ์ในการทำงาน และขนาดของสถานศึกษา และ 2) เพื่อสำรวจแนวทางในการพัฒนาการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษาเดียวกัน

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยนี้ประกอบด้วยบุคลากรที่สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4 จำนวน 327 คน โดยใช้ตารางการสุ่มตัวอย่างของเครจซี่และมอร์แกน สำหรับเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามที่มีมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ และแบบสัมภาษณ์ที่มีโครงสร้าง ซึ่งมีค่า IOC อยู่ในช่วง 0.80 ถึง 1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.83 ในการวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติที่หลากหลาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-test) และค่าเอฟ (F-test)

ผลการศึกษา: ผลการวิจัยมีข้อค้นพบดังนี้ (1) การบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถานศึกษาภายใต้สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4 โดยรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งเมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า การบริหารงานในทุกด้านอยู่ในระดับมาก (2) การบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4 มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เมื่อจำแนกตามเพศ ขณะที่เมื่อจำแนกตามประสบการณ์ในการทำงานและขนาดสถานศึกษา พบว่าไม่มีความแตกต่างกัน (3) แนวทางการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสถานศึกษาภายใต้สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4 พบว่ามีการเก็บข้อมูลผ่านการเยี่ยมบ้านนักเรียน การใช้แบบประเมินพฤติกรรมนักเรียนเพื่อคัดกรองนักเรียน การจัดกิจกรรมเพื่อให้นักเรียนรู้จักควบคุมตนเองและเสริมสร้างทักษะการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่น นอกจากนี้ยังมีการประสานความร่วมมือระหว่างครู โรงเรียน และผู้ปกครองในการป้องกันและแก้ไขปัญหาของนักเรียน รวมถึงการทำความเข้าใจและชี้แจงนักเรียนและผู้ปกครองถึงความจำเป็นในการส่งต่อนักเรียนที่มีปัญหาเพื่อรับการช่วยเหลือ

สรุปผล: จากการศึกษาพบว่าการบริหารระบบดูแลและช่วยเหลือนักเรียนของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4 มีประสิทธิผล โดยประสบความสำเร็จสูงในทุกด้าน แม้จะพบว่าความแตกต่างทางเพศมีความสำคัญทางสถิติ นอกจากนี้ การดูแลนักเรียนอย่างมีประสิทธิผลต้องอาศัยความร่วมมือระหว่างโรงเรียน ครู และผู้ปกครอง รวมถึงการใช้การประเมินและการเยี่ยมบ้านเพื่อแก้ไขและป้องกันปัญหาของนักเรียน ขณะเดียวกันก็ส่งเสริมการควบคุมตนเองและทักษะทางสังคม

เอกสารอ้างอิง

จิราภรณ์ ทองสิริ. (2566). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนด้านการรู้จักนักเรียน เป็นรายบุคคลโดยใช้หลักพรหมวิหาร 4 ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนแม่วินสามัคคี อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 7(1), 29 – 43.

ณัฐกานต์ ญาติ. (2563). แนวทางการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 2. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 26(1), 29 – 36.

ณัฐริน เจริญเกียรติบวร. (2561). โมดูลการบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนในพระราชูปถัมภ์ของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร. ดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปกร.

ทิพย์วิมล เสือไว. (2565). การบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 3. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 8(9), 53 – 65.

ธนิต เยี่ยมรัมย์. (2561). สภาพการดําเนินงานเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 33. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

ธิตทิวา นาลวย. (2565). การบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 9(3), 639 – 650.

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.

พรวิมล กลิ่นศรีสุข และมานิตย์ อาษานอก. (2564). การพัฒนาแนวทางการบริหารงานระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนสำหรับสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22 จังหวัดนครพนม. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 4(10), 147-157.

พัชริภา ศรลัมภ์. (2565). การบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานกลุ่มโรงเรียนเมืองบางปู จังหวัดสมุทรปราการ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 1. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(9), 189 – 198.

พัฒณฉัตร แซ่ภู่. (2563). การบริหารของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1. วารสาร ศึกษาศาสตร์ มมร, 8(1), 26-44.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4. (2566). แนวทางการดำเนินงานระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. นครราชศรีมา : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4.

Krejcie, Robert V., & Morgan, Daryle W. (1970). Determining sample size for research activities. Education and Psychological Management, 30(3), 607 – 610.