การสร้างชุมชนเข้มแข็งกับการพัฒนาประชาธิปไตยฐานรากของไทย

ผู้แต่ง

  • บรรเจิด สิงคะเนติ คณะนิติศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, ประเทศไทย https://orcid.org/0009-0002-6246-1497

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.276085

คำสำคัญ:

ชุมชนเข้มแข็ง; , ประชาธิปไตยฐานราก; , ประชาธิปไตยอัตลักษณ์ไทย; , พื้นที่กลาง

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ :

จากการศึกษาเรื่องการสร้างชุมชนเข้มแข็งกับการพัฒนาประชาธิปไตยฐานรากของไทย โดยศึกษาถึง 1. แนวคิดเรื่องประชาธิปไตยในระดับชุมชนท้องถิ่น 2. สภาพสังคมวิทยาพื้นฐานของการสร้างประชาธิปไตยฐานรากของไทย  3. แนวทางในการสร้างประชาธิปไตยในระดับชุมชนท้องถิ่นของไทย  และ  4. บทสังเคราะห์สรุปจากการดำเนินงานในครึ่งปีแรก แล้ว สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นไปได้ในการพัฒนาให้เกิดความเข้มแข็งของชุมชนในสังคมไทย แต่ทั้งนี้จะต้องหาแนวทางและวางมาตรการกลไกที่จะพัฒนาให้เกิด “พื้นที่กลาง” ในแต่ละชุมชน  โดยเฉพาะ “พื้นที่กลาง” ในระดับจังหวัด นอกจากนี้ ยังมีความจำเป็นที่จะต้องประสานงานกับองค์กรภาคีเครือข่ายที่ทำงานกับภาคประชาชนในพื้นที่ต่าง ๆ ถึงเป้าหมายในการที่จะสร้างความเข้มแข็งของชุมชนในพื้นที่  หากชุมชนในแต่ละพื้นที่มีความเข้มแข็งมีความเป็นเอกภาพ ชุมชนจะมีบทบาทอย่างสำคัญในการช่วยเหลือภาครัฐในการบริหารจัดการในระดับพื้นที่เพื่อแก้ไขปัญหาสำคัญที่มีผลกระทบต่อประชาชนในพื้นที่นั้น ๆ เมื่อประชาชนในพื้นที่มีบทบาทสำคัญในการร่วมแก้ไขปัญหาในพื้นที่ของตนเองได้ รากฐานเหล่านี้จะนำไปสู่การลดความเหลื่อมล้ำในทางโครงสร้างและจะเป็นพื้นฐานที่สำคัญของประชาธิปไตยอัตลักษณ์ไทยที่วางพื้นฐานสำคัญอยู่ที่ชุมชน

เอกสารอ้างอิง

โกวิทย์ พวงงาม, (2562). การจัดการตนเองของชุมชนและท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 2, นนทบุรี : ธรรมสาร, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

บรรเจิด สิงคะเนติ ศักดิ์ณรงค มงคล, วศิน โกมุท, ดารุณี พุ่มแก้ว, ฌานิทธิ์ สันตะพันธุ์, วัชรชัย จิรจินดากุล. (2562). โครงการวิจัยเรื่อง “บทบาทและอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในทศวรรษหน้ากับความเปลี่ยนแปลงของสังคม เศรษฐกิจและการเมือง”: โครงการปีที่ 2 “ธรรมาภิบาลกับการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น”. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร

ประภาส ปิ่นตบแต่ง และคณะ, (2565). การพัฒนาชุมชนเข้มแข็ง พึ่งพาตนเองและเท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงโดยอาศัยการดำเนินงานอย่างบูรณาการ. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).

ประเวศ วะสี. (2551). การเมืองภาคพลเมือง การพัฒนาการเมืองไปสู่ประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.

สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน). (2565). การพัฒนาชุมชนเข้มแข็ง พี่งพาตนเองและเท่าทันต่อการ เปลี่ยนแปลง โดยอาศัยการดำเนินงานอย่างบูรณาการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว).

สนั่น ชูสกุล และคณะ (2550). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการสิทธิชุมชนศึกษาภาคอีสาน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

เสกสรรค์ สนวา อภิชาติ ใจอารีย์ และระวี สัจจโสภณ. (2563). สังเคราะห์กระบวนการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สู่ความเป็นชุมชนประชาธิปไตย. วารสารการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 11(3), 45 -55.

Barber, B.R. (2003). Strong democracy: Participatory politics for a new age. Berkeley: University of California Press.

Kymlicka, W., & Straehle, C. (1999). Cosmopolitanism, Nation‐States, and Minority Nationalism: A Critical Review of Recent Literature. European Journal of Philosophy. 7 (1), 65 - 88. Doi:10.1111/1468-0378.00074.

West, C. (2004). Democracy Matters: Winning the Fight Against Imperialism. Penguin Press HC.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-04-08

รูปแบบการอ้างอิง

สิงคะเนติ บ. . (2024). การสร้างชุมชนเข้มแข็งกับการพัฒนาประชาธิปไตยฐานรากของไทย. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(2), 889–910. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.276085

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ