กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ตำบลบ้านงิ้ว อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: ชุมชนบ้านงิ้ว อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี เป็นพื้นที่มีศักยภาพทางการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ด้วยพื้นที่แห่งนี้มีเรื่องราวเชิงประวัติศาสตร์ มีวัฒนธรรมประเพณีและภูมิปัญญาที่เป็นอัตลักษณ์ของตนเอง เพียงแต่ขาดการส่งเสริมและพัฒนา ดังนั้นคณะผู้วิจัยและชุมชนจึงทำการศึกษากลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ1) เพื่อวิเคราะห์ศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของตำบลบ้านงิ้ว อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี 2) เพื่อสร้างกลยุทธ์ในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของ ตำบลบ้านงิ้ว อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญประกอบด้วย ผู้ใหญ่บ้านจำนวน 1 ท่าน ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านจำนวน 2 ท่าน ตัวแทนคณะกรรมการองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นจำนวน 1ท่าน ประชาชนจำนวน7 ท่าน และผู้ประกอบการจำนวน 4 ท่าน รวม 15 ท่าน โดยกระบวนการการสนทนากลุ่ม และการประชุมเชิงปฏิบัติการ

ผลการวิจัย: จุดแข็งของชุมชนประกอบด้วย 1) ชุมชนมีปราชญ์ชาวบ้านในด้านประวัติศาสตร์ 2) ภูมิปัญญาท้องถิ่นเช่นการทำหมี่กรอบการทำข้าวแช่กระยาสารท สไบมอญ และน้ำยาอเนกประสงค์ 3) ชุมชนมีประเพณีอันดีงาม เช่นสงกรานต์มีแห่หางหงส์ธงตะขาบ เข้าพรรษาสวดมนต์แบบรามัญสวดมนต์กลางบ้าน 4) ชุมชนมีโบราณสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์และแหล่งท่องเที่ยวรวมถึง 7 แห่งในตำบลเดียว 5) ชุมชนมีความรักความสามัคคี 6) มีการอนุรักษ์ภูมิปัญญาและบรรจุในหลักสูตรการเรียนการสอน การทำสไบมอญ จุดอ่อนของชุมชนประกอบด้วย 1) ขาดความรู้ความเข้าใจการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน 2) จำนวนนักสื่อความหมายของชุมชนมีน้อย 3)วัฒนธรรมบางอย่างหายไป เช่น การทำหางหงส์ธงตะขาบ การปั้นโอ่งสามโคก 4) ไม่มีการจัดตั้งเป็นศูนย์เรียนรู้ภายในชุมชน 5) ไม่มีการจัดตั้งกลุ่ม ที่ได้รับการรับรองจากทางราชการ 6) แหล่งท่องเที่ยวบางจุดขาดความสะอาด 7) ไม่มีแผนในการพัฒนาด้านการท่องเที่ยว 8) ชุมชนไม่มีงบประมาณจากแหล่งภายนอก 9) แหล่งที่พักสำหรับนักท่องเที่ยวไม่มี โอกาสประกอบด้วย 1) การคมนาคมทางบกสะดวกสบาย 2) หน่วยงานราชการในท้องถิ่นให้ความสำคัญ 3) สถาบันทางการศึกษาให้ความสำคัญที่จะส่งเสริมและพัฒนา อุปสรรคประกอบด้วย1) ขาดการสนับสนุนงบประมาณจากภาครัฐ 2) ขาดการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวที่ดีพอจากภาครัฐ 3)ภาครัฐไม่ให้ความสำคัญเชิงอัตลักษณ์แบบต่อเนื่องกับชุมชน 4) มีขยะตามแม่น้ำที่ไม่ได้เกิดจากคนในชุมชน 5) ไม่มีการโปรโมทหรือมีกิจกรรมด้านการท่องเที่ยว 6) ไม่มีภาคีเครือข่าย โดยจัดทำกลยุทธ์ได้คือ กลยุทธ์เชิงรุก จำนวน 4 กลยุทธ์ กลยุทธ์เชิงแก้ไข จำนวน 8 กลยุทธ์ กลยุทธ์เชิงป้องกัน 1 กลยุทธ์ กลยุทธ์เชิงรับ 1 กลยุทธ์

สรุปผล: ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าเมืองนี้มีมรดกท้องถิ่นอันยาวนาน โดยเห็นได้จากสถานที่ทางประวัติศาสตร์ ประเพณี และนักวิชาการจากพื้นที่ แต่ยังเผชิญกับความยากลำบาก เช่น ประเพณีทางวัฒนธรรมที่ลดน้อยลง และการขาดความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับการจัดการการท่องเที่ยว สำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืนและการรักษาเอกลักษณ์อันโดดเด่น กลยุทธ์ที่สมบูรณ์ซึ่งผสมผสานกลยุทธ์เชิงป้องกัน เชิงแก้ไข เชิงรุก และเชิงโต้ตอบถือเป็นสิ่งสำคัญ