การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของนักศึกษา ฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง: การวิจัยผสานวิธี

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู ควรเพิ่มพูนความรู้พัฒนาทักษะและกระบวนการจัดการเรียน การสอน เพื่อส่งเสริมประสบการณ์การเรียนรู้ให้กับผู้เรียน และเป็นการเตรียมความพร้อมของนักศึกษาฝึกประสบกรณ์วิชาชีพครูสู่การเป็นครูในยุคดิจิทัลอย่างมีคุณภาพ การวิจัยมีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาสภาพจริงที่เป็นอยู่และสภาพที่ควรจะเป็นในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (2) เพื่อประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง (3) เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้ กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู ซึ่งใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมวิธี ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล คือแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ด้วยวิธี PNI_Modified และการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัย (1) ผลการศึกษาสภาพจริงที่เป็นอยู่ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (  = 3.99, SD = 0.49)  เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านสื่อเทคโนโลยีนวัตกรรมและการจัดสภาพแวดล้อมของการเรียนรู้ อยู่ในระดับมาก รองลงมาคือ ด้านหลักสูตรและเนื้อหารายวิชาอยู่ในระดับ มาก และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด คือด้านผู้เรียน อยู่ในระดับมาก สภาพที่ควรจะเป็นโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.45, SD = 0.48) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านหลักสูตรและเนื้อหารายวิชาอยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านสื่อเทคโนโลยีนวัตกรรมและการจัดสภาพแวดล้อมของการเรียนรู้ อยู่ในระดับมาก และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด คือด้านผู้เรียน อยู่ในระดับมาก (2) ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู พบว่า ด้านผู้เรียน ด้านผู้สอน ด้านการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ ด้านการออกแบบการจัดการเรียนรู้ด้านหลักสูตรและเนื้อหารายวิชา และด้านสื่อ เทคโนโลยีนวัตกรรมและการจัดสภาพแวดล้อมของการเรียนรู้มีค่า PNI_(Modified) = 0.141 0.121, 0.119, 0.118, 0.113 และ 0.092 ตามลำดับ (3) แนวทางการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล ประกอบด้วย (3.1) ด้านผู้เรียน มีทักษะ เข้าถึงและใช้สื่อ เทคโนโลยีนวัตกรรม การสื่อสารเหมาะสมได้ปลอดภัย และ รู้เท่าทันสังคมยุคดิจิทัล (3.2) ด้านผู้สอน มีการปรับเปลี่ยนในการนำสื่อเทคโนโลยี นวัตกรรมเข้ามาช่วยในการสอน เพื่อให้การเรียนรู้ของผู้เรียนมีประสิทธิภาพ (3.3) ด้านการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ มีการประเมินตามสภาพจริง โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์และ Application ทันสมัยและให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ (3.4) ด้านการออกแบบการจัดการเรียนรู้ ฝึกกระบวนการคิดวิเคราะห์ ทักษะและประสบการณ์ในการจัดการเรียนรู้ให้สอดคล้องกับวัยและความสนใจของผู้เรียนอย่างหลากหลาย (3.5) ด้านหลักสูตรและเนื้อหารายวิชาพัฒนาหลักสูตรการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการณ์ที่ทันสมัย น่าสนใจ ตอบสนองความต้องการของผู้เรียน ภายใต้การเปลี่ยนแปลงของสังคม และ (3.6) ด้านสื่อ เทคโนโลยีนวัตกรรมและการจัดสภาพแวดล้อมของการเรียนรู้ ใช้และนำสื่อ นวัตกรรม เทคโนโลยีใหม่ๆ ที่หลากหลายในกระบวนการเรียนรู้และการบูรณาการนำไปสู่ความสำเร็จของผู้เรียน

สรุปผล: ผลการศึกษาเน้นถึงประสิทธิภาพของการจัดการเรียนรู้ที่สำคัญ เช่น สื่อ นวัตกรรมทางเทคโนโลยี และการจัดการห้องเรียน โดยคำนึงถึงการแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของผู้เรียน นอกจากนี้การศึกษาจึงควรได้รับการปรับปรุงพัฒนากระบวนทัศน์การเรียนรู้ในยุคดิจิทัล สนับสนุนแนวทางการจัดการเรียนรู้ของผู้เรียนและผู้สอนให้มีความรู้ มีทักษะด้านดิจิทัลและแนวทางการสอนที่สร้างสรรค์ รวมถึงการออกแบบพัฒนาหลักสูตรให้สอดคล้องกับการปรับตัวในสภาพแวดล้อมทางการศึกษาที่เปลี่ยนแปลงและก้าวทันต่อโลกในยุคดิจิทัล