ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม

ณัฐชา  ผุดผ่อง; สามารถ  อัยกร; ชาติชัย  อุดมกิจมงคล

doi:10.60027/iarj.2024.274820

ผู้แต่ง

ณัฐชา ผุดผ่อง สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร https://orcid.org/0009-0005-7860-1927
สามารถ อัยกร สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร https://orcid.org/0000-0003-3715-7282
ชาติชัย อุดมกิจมงคล สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร https://orcid.org/0000-0001-6345-8455

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.274820

คำสำคัญ:

ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม, , ประสิทธิผลการปฏิบัติงาน, , กำนันผู้ใหญ่บ้าน

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: จริยธรรมของผู้นำเป็นหัวใจสำคัญของภาวะผู้นำ เพราะหากผู้นำมีจริยธรรมจะช่วยสร้างให้เกิดและส่งเสริมค่านิยมที่มีจริยธรรมขององค์การด้วย ซึ่งค่านิยมที่ผู้นำสนับสนุนจะส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อค่านิยมขององค์การ และเนื่องจากอิทธิพลของผู้นำดังกล่าว ผู้นำจึงมีบทบาทสำคัญในการสร้างบรรยากาศทางจริยธรรมให้เกิดขึ้นในองค์การของพวกเขาและเป็นแบบอย่างที่ดีในการมีจริยธรรมให้แก่ผู้อื่น ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมและประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม 2) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม ตามความเห็นของประชาชน เมื่อจำแนกตามคุณลักษณะส่วนบุคคล 3) เพื่อศึกษาอิทธิพลของภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนที่มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป จำนวน 388 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ

ผลการวิจัย: (1) ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของกำนันผู้ใหญ่บ้าน ในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนันผู้ใหญ่บ้าน ในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (2) ประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม ตามความเห็นของประชาชน แตกต่างกันตามคุณลักษณะส่วนบุคคลด้านตำบลที่อาศัยอยู่ ยกเว้นคุณลักษณะส่วนบุคคลด้านเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้ต่อเดือน (3) ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของกำนันผู้ใหญ่บ้าน ด้านการดูแลผู้อื่น (β=.418) ด้านการแนะนำด้านจริยธรรม (β=.377) ด้านความใส่ใจในระยะยาว (β=.270) ด้านความซื่อสัตย์ (β=.225) ด้านความยุติธรรม (β=.192) และด้านการแบ่งปันอำนาจ (β=.124) มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยสามารถร่วมกันทำนายระดับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม ได้ร้อยละ 65.00 (R^2Adj=.650) ยกเว้นด้านความชัดเจนในบทบาท

สรุปผล: การศึกษาชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความเป็นผู้นำทางจริยธรรมในระดับสูงกับประสิทธิผลของกำนันและผู้ใหญ่บ้าน แม้ว่าประสิทธิภาพในระดับภูมิภาคจะแตกต่างกันไปตามถิ่นที่อยู่ แต่การไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยทางประชากรศาสตร์ บ่งชี้ถึงมาตรฐานความมีประสิทธิผลที่สอดคล้องกัน การระบุคุณสมบัติความเป็นผู้นำทางจริยธรรมที่เฉพาะเจาะจงในฐานะตัวทำนายที่สำคัญ เน้นย้ำถึงบทบาทสำคัญที่เกิดจากคุณลักษณะต่างๆ เช่น การดูแลผู้อื่น การชี้แนะทางจริยธรรม การดูแลระยะยาว ความซื่อสัตย์ ความยุติธรรม และการแบ่งปันอำนาจ สิ่งนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการปลูกฝังมิติทางจริยธรรมเหล่านี้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานโดยรวมของผู้นำท้องถิ่นในเขตวังยาง

เอกสารอ้างอิง

ชาติชัย อุดมกิจมงคล. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารเทศบาลตำบลในจังหวัดสกลนคร. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ทัชเชษฐ์ นิยมสุข. (2560). ภาวะผู้นำทางจริยธรรมของนายกเทศมนตรีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพองค์การ.การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยปทุมธานี.

ที่ทำการปกครองอำเภอวังยาง. (2565). ข้อมูลพื้นฐานอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม.นครพนม: ที่ทำการปกครองอำเภอวังยาง.

บุญชม ศรีสะอาด. (2557). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ปภินวิช ศรีกุล. (2563). ภาวะผู้นำเชิงพฤติกรรมที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอบ้านดุง จังหวัดอุดรธานี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

พิชัย โสวจัสสตากุล. (2557). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของนากยกเทศมนตรีกับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานเทศบาลตำบลนาป่า อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสตรมหาบัณฑิต: วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจมหาวิทยาลัยบูรพา.

ไพโรจน์ ฦาชา. (2565). การมีส่วนร่วมของประชาชนที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์การปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอบ้านม่วง จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

รัตติกรณ์ จงวิศาล.(2559). ภาวะผู้นำ : ทฤษฎี การวิจัย และแนวทางสู่การพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

วิภา รุ่งจรัส. (2560). ความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านในเขตตำบลเหนือเมือง อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด.

ศุภิสรา ธารประเสริฐ. (2563). ประสิทธิผลการปฏิบัติหน้าที่ของกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ในเขตอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ส่วนบริหารงานกำนันผู้ใหญ่บ้าน. (2559). คู่มือปฏิบัติงานกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ฯลฯ. กรุงเทพฯ: สำนักบริหารการปกครองท้องที่ กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย.

สัญญาศรณ์ สวัสดิ์ไธสง พิศดาร แสนชาติ และ ชาติชัย อุดมกิจมงคล. (2563). วัฒนธรรมองค์การและภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานของหมู่บ้านต้นแบบด้านการป้องกันการทุจริต.รายงานการวิจัย คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

สำนักทะเบียนอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม (2565). ข้อมูลทะเบียนราษฎรอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม. นครพนม: สำนักทะเบียนอำเภอวังยาง จังหวัดนครพนม.

อัมรินทร์ พานัด. (2563). อิทธิพลของภาวะผู้นำเชิงคุณลักษณะที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของกำนันผู้ใหญ่บ้าน ในอำเภอโพนสวรรค์ จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

อิงสราญ ศรีม่วง. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมและการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานด้านการป้องกันการทุจริตระดับหมู่บ้านในเขตอำเภอบ้านม่วง จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

Brown, M. E., & Mitchell, M. S. (2010). Ethical and unethical leadership: Exploring new avenues for future research. Business Ethics Quarterly, 20(4), 583–616.

Brown, M. E., & Treviño, L. K. (2006). Ethical leadership: A review and future directions. The Leadership Quarterly, 17(6), 595–616.

Brown, M. E., Treviño, L. K., & Harrison, D. A. (2005). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 97(2), 117–134.

Eisenbeiss, S. A., Knippenberg, D. V., & Boerner, S. (2008). Transformational leadership and team innovation: Integrating team climate principles. Journal of Applied Psychology, 93(6), 1438–1446.

Kalshoven, K., Den Hartog, D.N., & De Hoogh, A.H.B. (2011). Ethical leadership at work questionnaire (ELW): Development and validation of a multidimensional measure. The Leadership Quarterly, 22(1), 51–69.

Treviño, L. K., Brown, M., & Hartman, L. P. (2003). A qualitative investigation of perceived executive ethical leadership: Perceptions from inside and outside the executive suite. Human Relations, 56(1), 5–37.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd edition. New York: Harper and Row Publication.