สภาพและปัญหาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี

สุทธินันท์  พรหมสุทธิ์; ศิรประภา  พฤทธิกุล; เชวง  ซ้อนบุญ

doi:10.60027/iarj.2023.272346

ผู้แต่ง

สุทธินันท์ พรหมสุทธิ์ คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยบูรพา https://orcid.org/0009-0009-7556-8358
ศิรประภา พฤทธิกุล คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยบูรพา https://orcid.org/0000-0003-3020-7160
เชวง ซ้อนบุญ คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยบูรพา https://orcid.org/0009-0002-0858-9342

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2023.272346

คำสำคัญ:

สมรรถนะการจัดการเรียนรู้; , ครูปฐมวัย; , ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การจัดการศึกษาปฐมวัยถือเป็นภารกิจสำคัญขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่จะต้องบริหารจัดการและดำเนินงานพัฒนาเด็กในท้องถิ่นชุมชนให้เป็นไปอย่างมีคุณภาพเหมาะสมตามวัยตลอดจนเป็นการแบ่งเบาภาระของผู้ปกครองซึ่งเป็นพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับการศึกษาในขั้นต่อไป ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กนับเป็นก้าวแรกของการเรียนรู้ สภาพแวดล้อมและการจัดการเรียนรู้จึงสำคัญต่อการพัฒนาเด็กและต้องอาศัยครูที่มีความรู้ ทักษะ ความสามารถเข้าใจในบริบทท้องถิ่นของที่เด็กอาศัยอยู่ ดังนั้นการวิจัยเชิงสำรวจนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพและปัญหาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรีใน 2 ด้าน ได้แก่ การออกแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ และการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ

ระเบียบวิธีการวิจัย: ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ ครูปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี จำนวน 168 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสังเกตพฤติกรรม แบบสัมภาษณ์ และแบบสำรวจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัย: สภาพสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กอยู่ในระดับ ด้านที่มีค่าเฉลี่ยคะแนนการปฏิบัติมากที่สุด คือ การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ รองลงมาคือด้านการออกแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ ปัญหาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กที่พบมากที่สุดคือด้านการออกแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ ในประเด็นการออกแบบกิจกรรมที่คำนึงถึงความหลากหลายทางภาษาและบริบทวัฒนธรรม รองลงมาคือด้านการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ในประเด็นการจัดประสบการณ์ที่เหมาะสมกับพัฒนาการของเด็กเป็นรายบุคคล

สรุปผล: ครูปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กมีสมรรถนะการจัดการเรียนรู้สูงที่สุดในด้านการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ อย่างไรก็ตาม, ประเด็นที่ควรพัฒนามากที่สุดคือการออกแบบกิจกรรมที่คำนึงถึงความหลากหลายทางภาษาและบริบทวัฒนธรรม, และมีความต้องการปรับปรุงในด้านการออกแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ที่เหมาะสมกับพัฒนาการของเด็กเป็นรายบุคคล

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย (2550). มาตรฐานการดำเนินงานศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก. Retrieved October 20, 2023 from: https://www.dla.go.th/upload/ebook/column/2017/4/2199_5930.pdf

ธาริณี จินดาธรรม พูนชัย ยาวิราช, ไพรภ รัตนชูวงศ์ และ สุชาติ ลี้ตระกู. (2562). กลยุทธ์การเสริมสร้างสมรรถนะการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตภาคเหนือตอนบน. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 12(2), 261-270.

นันทนิตย์ อริยสัจ. (2555). การศึกษาสภาพและปัญหาการบริหารหลักสูตรสถานศึกษาปฐมวัยของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดจันทบุรี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

พนิดา ชาตยาภา. (2563). การจัดการชั้นเรียนเด็กปฐมวัยในศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 14(3), 223-240.

รวีวรรณ วงค์เดชานันทร์. (2020). การพัฒนาและการเขียนแผนการ จัดการเรียนรู้สังคมศึกษา. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 11(1), 25-35.

วรรณี แกมเกตุ (2555). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ศิริรัตน์ เพ็ชร์แสงศรี และนวรัตน์ สิทธิมงคลชัย. (2562). การเรียนรู้ผ่านการเล่น. Journal of Industrial Education, 18(3), 1-6.

สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2558). คู่มือผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษา: การต่อใบอนุญาต ประกอบวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.

สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2558). มาตรฐานวิชาชีพทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : สํานักงานเลขาธิการคุรุสภา

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). สมรรถนะการศึกษาไทยในเวทีสากล พ.ศ. 2558 (IMD2015). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (2553). พรบ.-ระเบียบบริหารราชการกระทรวงศึกษาธิการ-2553 Retrieved on 20 October 2023 from: https://www.obec.go.th/archives/119695

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สุธาสินี ศรีนวนแก้ว และคณะ. (2552). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ และการสื่อสารเพื่อการศึกษา. วารสารวิทยบริการ, 20(2), 101-109.

หทัยนุช บุญเพลิง และ วรวรรณ เหมชะญาติ. (2557). การวิเคราะห์ความสามารถในการใช้พื้นที่การจัดการเรียนรู้ของผู้ดูแลเด็กในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก. An Online Journal of Education, 9(4), 239–249. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/OJED/article/view/37334

Heckman, J.J., & Mosso, S. (2014). The economics of human development and social mobility. Annu. Rev. Econ., 6(1), 689-733.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and psychological measurement, 30(3), 607-610.

NAEYC, (2019). Professional Standards and Competencies for Early Childhood Educators. Retrieved from: https://www.naeyc.org/sites/default/files/globallyshared/downloads/PDFs/resources/position-statements/standards_and_competencies_ps.pdf

Organization for Economic Co-operation and Development (OECD). (2018). The future of education and skills: Education 2030. OECD Education Working Papers.

Sangravee, T., & Choosuwan, R. (2022). THAI TEACHERS AND LEARNING MANAGEMENT IN THE DIGITAL DISRUPTION ERA. Journal of MCU Nakhondhat, 9(4), 13-26.

Sylvia, A. (2022). Southeast Asian Ministers of Education Organization (SEAMEO)'s role in digitalization for vocational education development: a comparative analysis of Indonesia and Thailand. Theses and Dissertations: Chulalongkorn University