ปัจจัยที่มีอิทธิพลในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด

ผู้แต่ง

  • ธัญญลักษณ์ เวียงอินทร์ คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกฉียงเหนือ https://orcid.org/0009-0007-4849-2242
  • กนกอร บุญมี คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกฉียงเหนือ https://orcid.org/0000-0001-8729-7887
  • บุญเพ็ง สิทธิวงษา คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกฉียงเหนือ https://orcid.org/0009-0006-3417-2814
  • พงษ์เมธี ไชยศรีหา คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกฉียงเหนือ https://orcid.org/0009-0004-4808-9048

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2023.271760

คำสำคัญ:

ปัจจัยที่มีอิทธิพล; , การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน; , จังหวัดร้อยเอ็ด

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: ทรัพยากรมนุษย์เป็นสิ่งที่มีความสำคัญเป็นอย่างมากในการพัฒนาประเทศให้มีความเจริญก้าวหน้าเท่าเทียมนา ๆ ประเทศ คุณภาพชีวิตที่ดีย่อมเป็นสิ่งที่ทุกคนพึงปรารถนาแต่การที่จะมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ต้องขึ้นอยู่กับปัจจัยและส่วนประกอบต่าง ๆ มากมาย โดยแต่ละปัจจัยนั้นมีความสำคัญมากน้อยแต่ต่างกันไปตามทัศนะคติของบุคคลและสังคม การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ประชาชน หน่วยงานภาครัฐ หน่วยงานท้องถิ่นที่มีสิทธิเลือกตั้งในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 400 กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ตัวแทนภาคประชาชน ตัวแทนภาครัฐ ตัวแทนภาคเอกชน ตัวแทนภาคส่วนท้องถิ่น จำนวน 20 คน มาใช้หาข้อมูลในการสัมภาษณ์ และสนทนากลุ่ม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ตัวแทนภาคประชาชน ตัวแทนภาครัฐ ตัวแทนภาคเอกชน ตัวแทนภาคส่วนท้องถิ่น จำนวน 16 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณโดยใช้วิธีการคัดเลือกตัวแปรแบบเป็นลำดับขั้น ประกอบการอภิปรายผล

ผลการวิจัย:  (1) การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด (ภาพรวม) พบว่า ภาพรวม ส่วนใหญ่เห็นว่าระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนอยู่ในระดับ ปานกลาง พิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านความสัมพันธ์ทางสังคมอยู่ในระดับ ปานกลาง ด้านสิ่งแวดล้อมอยู่ในระดับ ปานกลาง ด้านจิตใจอยู่ในระดับ ปานกลาง และด้านร่างกายอยู่ในระดับ ปานกลาง ตามลำดับ (2) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) มีค่าเท่ากับ 1.485 แสดงว่าตัวแปรปัจจัยที่มีอิทธิพลในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ดโดยรวมทุกด้าน มีความสัมพันธ์ไปในทิศทางเดียวกันในระดับปานกลาง (3) แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด ที่ผู้วิจัยได้สังเคราะห์ขึ้น และผ่านการยืนยันรูปแบบโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ประกอบด้วยองค์ประกอบหลัก 4 ด้าน 1) การตรวจสอบและปรับปรุงใหม่ 2) การวางแผนพัฒนา 3) การจัดการความร่วมมือ และ 4) การประเมินประสิทธิภาพ ซึ่งเป็นรูปแบบที่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อนำไปสู่กระบวนการแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนมีผลการตรวจสอบยืนยันจากการสนทนากลุ่มเกี่ยวกับความเหมาะสม ความสอดคล้อง ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์ของแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด พบว่า ค่าดัชนีความสอดคล้องเหมาะสมรายข้อ ตั้งแต่ระดับ 0.824 ถือว่ารูปแบบดังกล่าวมีความเหมาะสม ความสอดคล้อง ความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์

สรุปผล: คุณภาพชีวิตทั่วไปในจังหวัดร้อยเอ็ดปานกลางทั้งด้านความสัมพันธ์ทางสังคม สภาพแวดล้อม สุขภาพจิต และสุขภาพร่างกาย ค่าสัมประสิทธิ์ (r) เป็นบวกที่ระดับปานกลาง แสดงถึงความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตทั่วไป แนวทางการพัฒนาที่ได้รับการยืนยันมีความเหมาะสม สอดคล้อง และเป็นไปได้ แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์บวกและระดับปานกลางในการส่งเสริมคุณภาพชีวิต

เอกสารอ้างอิง

กันญาณี ศรีสุรักษ์. (2559). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดการศึกษาของโรงเรียนพลูตาหลวงวิทยาสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยบูรพา.

จันทร์ศิริ สุคนธฉายา. (2550). พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมนคงของมนุษย์.

จันทรานี สงวนนาม. (2553). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. นนทบุรี: บุ๊คพอยท์.

ฐิตินัน บุญภาพ คอมมอน. (2556). บทบาทของสื่อใหม่ในการสร้างค่านิยมทางสังคมและอัตลักษณ์ของเยาวชนไทยในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

ณัฐชานันท์ พูลแก้ว. (2558). ภาวะผู้นําเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 7. วิทยานิพนธ์หลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.

ธนาภรณ์ ตั้งทองสว่าง. (2563). แรงสนับสนุนทางสังคมจากมหาวิทยาลัยในสถานการณ์โควิด-19 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร วังท่าพระ. ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ประเวศ วะสี. (2551). สุขภาวะที่สมบูรณ์. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.

พัทยา สายหู. (2556). กลไกของสังคม. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

พิศโสภา ทีฆาวงค์. (2560). คุณภาพชีวติการทำงานของพนักงานส่วนตำบลในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์หลักสูตรสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

มาริษา รักษากิจและคณะ. (2564). รูปแบบกิจกรรมในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ กรณีศึกษาโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองเขารูปช้าง จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาวิชาสวัสดิการสังคม, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2558). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: สำนักราชบัณฑิตยสภา.

วิมล จันทร์แก้ว. (2555). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สุราษฎร์ธานี เขต 3. วิทยานิพนธ์ ค.ด.กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรังสิต.

สนธยา สวัสดิ์. (2562). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านร้องเม็ง ตำบลหนองแหย่งอำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. โครงการวิจัยทุนสนับสนุนจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่,มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สำราญ จูช่วย. (2555). คุณภาพชีวิตนักศึกษาวิทยาลัยราชพฤกษ์:กรณีศึกษานักศึกษาเข้าใหม่ 2555. วิทยาลัยราชพฤกษ์: นนทบุรี.

อรรฆพร ก๊กค้างพูล. (2564). คุณภาพชีวิตของประชาชนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีการจัดการ การท่องเที่ยวโดยชุมชนประเทศไทย, วารสารรัชต์ภาคย์. 15(43), 226-244.

อัมพร โอตระกูล. (2540). สุขภาพจิต. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.

Clarke, John J. (1957). Line of Local government of the United Kingdom. Sir Isaac Pitman. & Sons, London. Cronbach, Lee Joseph.

ESCAP. (1990). Guidelines on Methodological Approaches to the Conduct of a Regional Survey. UNITED NATIONS.

Fisher, W.A. (1984). Predicting contraceptive behavior among university men: The role of emotions and behavioral intentions. Journal of Applied Social Psychology, 14(2), 104–123. https://doi.org/10.1111/j.1559-1816.1984.tb02224.x

World Health Organization [WHO]. (1998). Word Health Day Safe Motherhood: Prevent. Unwanted Pregnancy.

Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper. & Row.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-11-29

รูปแบบการอ้างอิง

เวียงอินทร์ ธ. ., บุญมี ก. ., สิทธิวงษา บ. ., & ไชยศรีหา พ. . (2023). ปัจจัยที่มีอิทธิพลในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(6), 541–560. https://doi.org/10.60027/iarj.2023.271760

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ