แนวทางการจัดการแบบมีส่วนร่วมในการจัดการขยะอย่างยั่งยืน
DOI:
https://doi.org/10.60027/iarj.2023.271450คำสำคัญ:
แนวทางการจัดการขยะ; , การมีส่วนร่วม; , นิคมอุตสาหกรรมอมตะนครบทคัดย่อ
ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การจัดการแบบมีส่วนร่วมยังเป็นวิธีที่ดีในการทำงานกับปัญหาที่ซับซ้อนและต้องการมุ่งมั่นในการร่วมมือ แต่ต้องระมัดระวังและจัดการประเด็นที่เกิดขึ้นในการมีส่วนร่วมอย่างเหมาะสมเพื่อประสบความสำเร็จในโครงการหรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องแบบมีส่วนร่วมนั้น บางครั้งมีความไม่สมดุลในการมีส่วนร่วมซึ่งอาจทำให้บางฝ่ายมีอิทธิพลมากกว่าฝ่ายอื่น ๆ อาจส่งผลให้การตัดสินใจและการดำเนินงานเป็นไปตามแนวคิดของกลุ่มหรือฝ่ายที่มีอิทธิพลมากกว่า
ระเบียบวิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการวิเคราะห์เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ทำการวิเคราะห์เนื้อหาแล้วนำเสนอเชิงพรรณนาความตามวัตถุประสงค์การศึกษา
ผลการศึกษา : แนวทางการจัดการแบบมีส่วนร่วมในการจัดการขยะอย่างยั่งยืน เป็นระดับพื้นที่ใช้เป็นแนวทางในการปรับปรุงพัฒนางานด้านการบริหารจัดการขยะ โดยการพัฒนาแผนงาน หรือโครงการสร้างกิจกรรมให้ชุมชนให้เกิดความรู้การปลูกจิตสำนึกการสร้างความตระหนักและให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการขยะอย่างยั่งยืน เพื่อลดผลกระทบทางสุขภาพและสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการตกค้างของขยะ ซึ่งสามารถนำองค์ความรู้ที่ได้ไปพิจารณาปรับใช้ในการบริหารจัดการขยะตามบริบทได้อย่างมีประสิทธิภาพ และสามารถนำแนวทางการมีส่วนร่วมจัดการขยะมูลฝอยรอบชุมชนมาใช้เป็นระดับนโยบาย ในหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ทั้งหน่วยงานราชการ หน่วยงานเอกชน สามารถนำข้อมูลเพื่อเป็นแนวทางในการนำไปสู่การผลักดันนโยบายเกี่ยวกับการจัดการขยะในครัวเรือน โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนอย่างเหมาะสมกับบริบทชุมชนอย่างยั่งยืนและเป็นต้นแบบในการพัฒนาชุมชนรอบชุมชนต่างๆ ต่อไป โดยมีแนวทางการมีส่วนร่วมจัดการขยะมูลฝอยรอบชุมชน ซึ่งสามารถต่อยอดเชิงนโยบายและการจัดการโดยวิถีการพัฒนาที่เริ่มจากสภาพเดิมไปสู่การเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นขั้นตอน เช่น การรับรู้และการสร้างความเข้าใจแก่กลุ่มเป้าหมายก่อน และสามารถเผยแพร่องค์ความรู้ต่อสังคมอย่างกว้างขวางได้
สรุปผล: การจัดการแบบมีส่วนร่วมในการจัดการขยะอย่างยั่งยืนมุ่งสู่การปรับปรุงการบริหารจัดการขยะ โดยเน้นการพัฒนาแผนงานและกิจกรรมในชุมชนเพื่อสร้างความรู้และความตระหนัก ทำให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการจัดการขยะเพื่อลดผลกระทบทางสุขภาพและสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ การนำแนวทางการมีส่วนร่วมไปใช้ในการผลักดันนโยบายจัดการขยะในหน่วยงานราชการและเอกชนเป็นที่ทำได้ และสามารถเป็นต้นแบบในการพัฒนาชุมชนต่าง ๆ ที่ให้ความสำคัญและมีส่วนร่วมในการจัดการขยะที่ยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมมลพิษ. (2561). รายงานสถานการณ์มลพิษของประเทศไทยปี 2560. กรุงเทพฯ.กรมควบคุมมลพิษ. กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2563). สรุปสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย พ.ศ. 2562. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2564). สรุปสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย พ.ศ. 2563. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2564). แผนปฏิบัติการจัดการขยะมูลฝอยชุมชน “จังหวัดสะอาด” ตามแนวทางประชารัฐ ประจำปี พ.ศ. 2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
กองจัดการกากของเสียและสารอันตราย. (2562). เอกสารประกอบการประชุมเชิงปฏิบัติการ “ความร่วมมือในการดำเนินงานด้านการจัดการขยะมูลฝอย”. กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
เกษร เกษมชื่นยศ. (2563). การพัฒนาของไทยตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน. จันทรเกษมสาร, 26(1), 16-30.
คณะรักษาความสงบแห่งชาติ. (2557). มาตรการและแนวทางการแก้ไขปัญหาการจัดการขยะมูลฝอยและของเสียอันตราย. กรุงเทพฯ: กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
จันจิรา มงคล. (2555). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในการจัดการศึกษาของสถานศึกษาเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บานชื่น นักการเรียน. (2559). การพัฒนาที่ยั่งยืน. The Journal of Sirindhornparithat, 17(2), 64-69.
ภาสิต ศิริเทศ, ณพวิทย์ ธรรมสีหา. (2562). ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองกับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุ. 20(2), 58-65.
รุ่งทิวา แสงหิรัญ. (2561). ทฤษฎีความสามารถของตนเองกับการเลิกสูบบุหรี่. วารสารพยาบาลทหารบก. 18(3), 35-43.
วิจารย์ สิมาฉายา. (2559). แผนแม่บทการบริหารจัดการขยะมูลฝอยของประเทศ (พ.ศ. 2559-2564). Retrieved on 22 May 2022, from: http://infofile.pcd.go.th/waste/PP_Fukuoka2.pdf
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2562). การจัดการขยะมูลฝอยในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
อรรครา ธรรมาธิกุล. (2560). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างพลังอำนาจผู้สูงอายุเพื่อพัฒนาชุมชน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อัจฉราภรณ์ ทวีสิน. (2552). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดทำแผนด้านสิ่งแวดล้อม กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลบางสีทอง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Bloom, L., & Selznick, P. (1977). Sociology: A Text with Adapted Readings. 6th edition. N.Y.: Harper and Row, Inc.
Boissevain, J. (2014). Friends of Friends: Network, Manipulators and Coalitions. Oxford: Basil Blackwell.
Economy Division International Environmental. (2017). Technology Centre ASIA OUTLOOK Waste Management SUMMARY FORDECISION-MAKERS. Waste & Resource Management Indicators. Economy Division International Environmental.
The World Bank. (2019). A Global Review of Solid Waste Management, Waste Generation and Recycling Indices Overview and Findings. World Bank, 15(1), 115-122.
World Health Organization. (2019). Waste and human health: Evidence and needs. WHO Meeting Report. World Health Organization, 8(3), 15-22.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 Boonchu Satitmannaitham

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





