ความคาดหวังของประชาชนต่อพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของผู้บริหารเทศบาลเมืองชุมเห็ด อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์

ฉัตรชัย  มินารัมย์; สถาพร  วิชัยรัมย์; ธัญญรัตน์  พุฑฒิพงษ์ชัยชาญ

doi:10.60027/iarj.2023.271138

ผู้แต่ง

ฉัตรชัย มินารัมย์ นักศึกษาหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย ราชภัฏบุรีรัมย์ https://orcid.org/0009-0007-5603-1892
สถาพร วิชัยรัมย์ อาจารย์ประจำหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ https://orcid.org/0009-0009-0103-0758
ธัญญรัตน์ พุฑฒิพงษ์ชัยชาญ อาจารย์ประจำหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ https://orcid.org/0009-0002-1122-6227

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2023.271138

คำสำคัญ:

ความคาดหวัง;, พฤติกรรมเชิงจริยธรรม;, ผู้บริหารเทศบาล

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: ผู้บริหารถือว่าเป็นบุคคลที่สำคัญอย่างยิ่งต่อองค์กรเนื่องจากเป็นผู้ที่มีบทบาทในการกำหนดนโยบายการวางแผน การดำเนินงานแนวทางการปฏิบัติ และเป็นตัวอย่างให้กับผู้อื่นที่อยู่ภายในองค์กร หากผู้บริหารเป็นผู้ที่มีจิตใต้สำนึก ในการกำหนดนโยบาย และยึดแนวทางในการปฏิบัติอย่างมีคุณธรรมอีกทั้งรู้จักการบริหารงาน ที่มีประสิทธิภาพ และมีคุณธรรม ย่อมส่งผลมายังองค์กร และสังคมโดยส่วนรวม บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความคาดหวังของประชาชนต่อ พฤติกรรม เชิงจริยธรรมของผู้บริหารเทศบาลเมืองชุมเห็ด อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ 2) ศึกษาความคิดเห็นและข้อเสนอแนะต่อพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของผู้บริหารเทศบาลเมืองชุมเห็ด อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์

ระเบียบวิธีวิจัย: กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างตามตารางของเครจซี่และมอร์แกน ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงปริมาณจำนวน 375 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามได้ค่าความเชื่อมั่น 0.9101 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย: ความคาดหวังของประชาชนต่อพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของ ผู้บริหารเทศบาลเมืองชุมเห็ด อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์โดยภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับ มากโดยเรียงลำดับจากด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงไปหาต่ำ ได้ด้งนี้ ด้านการครองงาน ด้านการครองคน และ ด้านการครองตน ตามลำดับ ส่วนความคิดเห็นและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับความคาดหวังของประชาชน ต่อพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของผู้บริหารเทศบาลเมืองชุมเห็ด อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ได้แก่ ควรลงพื้นที่อย่างสม่ำเสมอเพื่อรับฟังปัญหาความเดือดร้อนและแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของประชาชนในชุมชนอย่างรวดเร็ว ควรพัฒนาระบบเทคโนโลยีที่ใช้ในองค์กรให้มีประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้น เพื่อรองรับการบริการประชาชน และควรจัดทำแผนพัฒนาเมือง เพื่อรองรับการขยายตัวของชุมชนเมืองทั้งในด้านโครงสร้างพื้นฐาน การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนและสิ่งแวดล้อม เป็นต้น

สรุปผล: ความคาดหวังของประชาชนต่อพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของผู้บริหารเทศบาลเมืองชุมเห็ด อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์สูงมากโดยรวม โดยมีค่าเฉลี่ยสูงที่สุดในด้านการครองงาน การครองคน และการครองตน ประชาชนคาดหวังให้เข้าพื้นที่อย่างสม่ำเสมอ พัฒนาระบบเทคโนโลยี และจัดทำแผนพัฒนาเมืองเพื่อรองรับการขยายตัวของชุมชนและพัฒนาคุณภาพชีวิตและสิ่งแวดล้อม

เอกสารอ้างอิง

เทศบาลเมืองชุมเห็ด. (2565). ข้อมูลประวัติและสภาพทั่วไป ทม.ชุมเห็ด. Retrieved on December 30, 2022 from: https://chumhed.go.th/public/.

ไพรวัลย์ พรหมนา. (2557). การพัฒนาการบริหารงานตามหลักพุทธธรรมของสถานีตำรวจเพื่อประชาชน. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). แนวการจัดกิจกรรมแนะแนวตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

จรินทร ศรีวรสาร. (2557). การศึกษาพฤติกรรมในการครองตน ครองคน ครองงาน ของผู้บริหารสถานศึกษา ระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ คศ.ม. (สาขาวิชาครุศาสตร์). นครราชสีมา:มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

ดวงทิพา พุ่มไม้. (2557). การศึกษาสภาพและแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดสุโขทัย. วิทยานิพนธ์ คศ.ม. (สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). พิษณุโลก:มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.

บุญมีมาลาวชิโร. (2550). ครองตน ครองคน ครองงาน. กรุงเทพฯ:ดีเอ็มจี.

บุษยา วีระกุล. (2558). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ:สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

ประสิทธิ์ สุวรรณรักษ์. (2555). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 10. บุรีรัมย์:คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

ปรีชา อยู่ภักดี. (2551). การศึกษาการปฏิบัติตนตามคุณธรรมจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา ตามความคิดเห็นของข้าราชการครูและกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในสังกัด สำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาชัยภูมิเขต 3. วิทยานิพนธ์ คศ.ม. (สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). ชัยภูมิ:มหาวิทยาลัยราชภัฎชัยภูมิ.

พระพงษ์ศักดิ์ สนฺตมโน. (2561). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานเทศบาลเมืองสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว. สารนิพนธ์ รป.ม. (สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). สระแก้ว:มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต) (2554). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ:สหธรรมิก.

พระราชธรรมวาที (ชัยวัฒน์ ธมฺมวทฺฒโน) (2552). ครองราชย์ ครองใจ. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง.

ภานุวัฒน์ บุญธัญกิจ. (2563). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานครตามทัศนะของผู้บริหารและครู. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (สาขาวิชาการจัดการศึกษา). กรุงเทพฯ:วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

รมรันดร์ แหมไธสงค์. (2554). ศึกษาพฤติกรรมด้านคุณธรรมจริยธรรมในการครองตน การครองคน และการครองงาน ของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดอุดรธานี. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.

รัตนะ ปัญญาภา. (2553). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาพุทธธรรม. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

ราชกิจจานุเบกษา. (2562). พระราชบัญญัติมาตรฐานทางจริยธรรม. ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 50 ก ลงวันที่ 16 เมษายน 2562.

ราชกิจจานุเบกษา. (2565). ประมวลจริยธรรมผู้บริหารท้องถิ่น. ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 139 ตอนพิเศษ 81 ง. ลงวันที่ 7 เมษายน 2565.

วริยา ชินวรรณโณ. (2546). จริยธรรมในวิชาชีพ. กรุงเทพฯ:สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย

อัญชลี มีบุญ. (2561). คุณธรรม จริยธรรม สำหรับผู้บริหารที่สอดคล้องกับการปกครองในองค์กรภาครัฐ แผนกเด็กอ่อนใน ระบบอิเล็กทรอนิกส์บนเว็บไซต์. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 11(3), 1399-1408.

อาคม มากมีทรัพย์. (2557). จริยธรรมผู้บริหารสถานศึกษา. สุทธิปริทัศน์. 28(37), 304-322.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.