การวิเคราะห์สมรรถนะผู้บริหารการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาในยุคพลิกผัน

ผู้แต่ง

  • อัญชลี ไหมทอง นิสิตหลักสูตรการศึกษามหาบัณฑิต (กศ.ม.) สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ https://orcid.org/0009-0000-8926-451X
  • ธีระภาพ เพชรมาลัยกุล คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ https://orcid.org/0009-0007-2434-3760

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.261

คำสำคัญ:

สมรรถนะผู้บริหารการศึกษา; , ยุคพลิกผัน; , การจัดการศึกษา; , สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา

บทคัดย่อ

ผู้บริหารการศึกษาที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง ในการขับเคลื่อนนโยบายสู่การปฏิบัติ นับเป็นหัวใจสำคัญของการยกระดับคุณภาพการศึกษาให้ประสบความสำเร็จ ผู้บริหารการศึกษาจึงต้องเป็นผู้ที่มีศักยภาพ มีสมรรถนะในการปฏิบัติงานที่สูงขึ้นตามระดับวิทยฐานะที่คาดหวัง และต้องมีความสามารถในการพัฒนาผู้เรียน การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการจัดการศึกษาในยุคพลิกผัน 2) ศึกษาและวิเคราะห์สมรรถนะผู้บริหารการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาในยุคพลิกผัน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นแบบสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้าง ที่มีการกำหนดคำถามในการสัมภาษณ์ไว้ล่วงหน้า ซึ่งเป็นคำถามปลายเปิด ผู้ให้ข้อมูลการวิจัยเป็นกลุ่มบุคคลที่มีคุณสมบัติเฉพาะตามการบริหารงาน แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านสมรรถนะ กลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านการบริหารการศึกษา และผู้กลุ่มเชี่ยวชาญด้านวิชาการ รวมทั้งสิ้นจำนวน 9 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาเพื่ออธิบายความสอดคล้องระหว่างสมรรถนะผู้บริหารการศึกษาเพื่อการจัดการศึกษาในยุคพลิกผันกับประสบการณ์ของผู้ให้ข้อมูลการวิจัย ผลการวิจัยพบว่า สภาพการจัดการศึกษาในยุคพลิกผันเปลี่ยนแปลงบทบาทไปจากยุคเดิม บทบาทของครูผู้สอน บทบาทของห้องเรียน บทบาทของผู้เรียนด้านบวกและด้านลบ บทบาทการวัดประเมินผล จะเปลี่ยนแปลงไปสู่การวัดการเรียนรู้ บทบาทการวางกรอบนโยบายการศึกษา ผู้บริหารการศึกษาต้องมีมุมมองในการวางกรอบนโยบายที่คลอบคลุมทุกมิติ 1) มิติของการขับเคลื่อนประเทศ 2) มิติคุณภาพของการศึกษา 3) มิติในด้านโอกาสทางการศึกษา 4) มิติของการบริหารจัดการศึกษา และสมรรถนะผู้บริหารการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาในยุคพลิกผัน ประกอบไปด้วย 1) สมรรถนะด้านเทคโนโลยี 2) สมรรถนะด้านภาษา 3) สมรรถนะด้านคุณธรรม จริยธรรม 4) สมรรถนะด้านการแก้ไขปัญหา 5) สมรรถนะด้านการบริหารงานที่ดี 6) สมรรถนะการคิดเชิงกลยุทธ์และนวัตกรรม 7) สมรรถนะการบริหารการปลี่ยนแปลง 8) สมรรถนะการมีความคิดรวบยอด 9) สมรรถนะของการสร้างแรงบันดาลใจ 10) สมรรถนะของการที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายและรวดเร็ว

เอกสารอ้างอิง

เกียรติอนันต์ ล้วนแก้ว. (2564). การศึกษาสร้างคนยุค Disruption เรียนรู้ - อยู่รอด - อยู่ให้ได้. Retrieved from: https://www.youtube.com/watch?v=CWAp04Gr90c

ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2557). ภาวะผู้นําร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.

ชูขวัญ รัตนพิทักษ์ธาดา ประทุมทอง ไตรรัตน์. (2566). สมรรถนะของผู้นำทางการศึกษาเพื่อการอยู่รอดและเติบโตในยุค BANI World. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 9 (1), 16-28.

นิฟิรดาวส์ นิ และชวลิต เกิดทิพย์ (2563). ทบทวนมุมมองการจัดการศึกษาอาชีวศึกษาในยุคสังคมพลิกผัน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. 12 (1), 111-126.

พิมพ์ประไพ ดวงบุบผา, เตือนใจ ดลประสิทธิ์. (2566). การบริหารการศึกษาในยุคดิจิทัลดิสรัปชัน. วิทยานิพนท์การศึกษามหาบัณฑิต สาชาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

มานะ ครุธาโรจน์, พิณสุดา สิริธรังศรี, สรรเสริญ สุวรรณ์. (2563). กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ยุคการศึกษา 4.0. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5 (9), 351-369.

รุ่งนภา มหาเกตุ. (2554). สมรรถนะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลต่อการบริหารตามกระบวนทัศน์ด้านการเรียนการสอนของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดปทุมธานี. ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ศิรินนาถ ทับทิมใส,พร้อมพิไล บัวสุวรรณ และ วรรณวิศา สืบนุสรณ์ คล้ายจ าแลง. (2563). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคการศึกษาที่พลิกผัน. น.28-39. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 8.วิทยาลัยนครราชสีมา.

ศิริยุพา รุ่งเริงสุข. (2561). HR วาไรตี้ คัมภีร์ บริหารคน. สถาบันบัณฑิตบริหารธุรกิจ ศศินทร์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์โพสต์ พับลิชชิง

สำนักงานข้าราชการพลเรือน. (2563). สมรรถนะสาหรับนักบริหารระดับสูงภาครัฐของไทยในศตวรรษที่ 21. สำนักงาน ก.พ., 62, 4. กรุงเทพฯ: สำนักงานข้าราชการพลเรือน.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2564). หลักเกณฑ์และวิธีการประเมินตำแหน่งและวิทยฐานะข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา ตำแหน่งผู้บริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา.

อัจฉรา สระวาสี ราชันย์ บุญธิมา สมชาย เทพแสง และ สมบูรณ์ บูรศิริรักษ์. (2559). การพัฒนารูปแบบสมรรถนะของผู้บริหารการศึกษา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 4 (2), 217-231.

Aitken, E.J., (2015). Core Competencies for School Principal. The Education Review Office. Retrieved August 19, 2017, from Available from: http/www.ero.govt.nz/Publications.htm

Bapat, A., et al. (2015). A Leadership Competency Model: Describing the Capacity to Lead. Retrieved on 9 September 2017 from: http://www.safiyahsatterwhite.com/wp-content/upload/2014/11/Leadership OnlineModel.pdf

Taylor, F.W. (1911). The Principles of Scientific Management. New York: McMillan.

Hellriegel, D., Jackson, S.E., & Slocum, J. W. (2005). Management a Competency-Based Approach. New Delhi: Cengage Learning.

McClelland, D.C. (1973). Testing for competence rather than for Intelligence. American Psychologist. 28(1), 1-14.

Spencer, L.M. and Spencer, S.M. (1993). Competence at Work: Models for Superior Performance. John Wiley & Sons, New York.

Zwell. M. (2000). Creating a Culture of Competence. New York: John Wiley & Sons.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-10-13

รูปแบบการอ้างอิง

ไหมทอง อ. ., & เพชรมาลัยกุล ธ. . (2023). การวิเคราะห์สมรรถนะผู้บริหารการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาในยุคพลิกผัน. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(5), 425–446. https://doi.org/10.14456/iarj.2023.261

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ