การจัดการความรู้ของธุรกิจแพ ตำบลบึงบูรพ์ อำเภอบึงบูรพ์ จังหวัดศรีสะเกษ
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2023.279คำสำคัญ:
การจัดการความรู้; , แพท่องเที่ยว; , ธุรกิจครอบครัว; , ธุรกิจขนาดเล็กบทคัดย่อ
การจัดการความรู้ (Knowledge Management) คือ การรวบรวมองค์ความรู้ที่กระจัดกระจายอยู่ในตัวบุคคล องค์กร ทำให้เกิดการเรียนรู้สิ่งต่างๆ เพื่อพัฒนาตนและพัฒนางาน เครื่องมือสำคัญในการพัฒนาองค์กร คือ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ซึ่งเป็นหัวใจหลักของการจัดการความรู้ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการดำเนินงานธุรกิจแพ ตำบลบึงบูรพ์ อำเภอบึงบูรพ์ จังหวัดศรีสะเกษ และ 2) จัดการความรู้ของธุรกิจแพ ตำบลบึงบูรพ์ อำเภอบึงบูรพ์ จังหวัดศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ประกอบการแพ จำนวน 12 คน โดยการเลือกกลุ่มเป้าหมายแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา นำเสนอในรูปแบบการพรรณนาความ ผลการศึกษาพบว่า 1) สภาพการดำเนินงานธุรกิจแพ ตำบลบึงบูรพ์ อำเภอบึงบูรพ์ จังหวัดศรีสะเกษ โดยผ่านกิจกรรมการการดำเนินธุรกิจ ด้านสถานที่ ด้านการผลิต ด้านบุคลากร และด้านบริการ สะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรมการทำธุรกิจแบบครอบครัว ที่มีการจัดการความรู้จากองค์ความรู้ที่สั่งสมมาจากบรรพบุรุษ ถ่ายทอดสู่รุ่นลูกหลาน ผ่านวัฒนธรรม ประเพณี ค่านิยม ความเชื่อ สืบต่อกันมา ภายใต้วิถีชีวิตของคนไทยพื้นบ้านจังหวัดศรีสะเกษ 2) การจัดการความรู้ของธุรกิจแพ ตำบลบึงบูรพ์ อำเภอบึงบูรพ์ จังหวัดศรีสะเกษ ได้รับความรู้มาจากบรรพบุรุษที่มีการปฏิบัติมาก่อน เป็นความรู้เกี่ยวกับการดำเนินซึ่งเกิดจากภูมิปัญญาชาวบ้าน ภูมิปัญญาท้องถิ่น และถูกพัฒนามาเป็นองค์ความรู้ใหม่ ให้เหมาะสมตามยุคสมัย โดยภูมิปัญญาเหล่านี้ถูกจัดเก็บ ไว้ในตัวบุคคล ในลักษณะของการจดจำ และมีการแลกเปลี่ยนความรู้กันภายในครอบครัว หรือคนใกล้ชิด ซึ่งพบว่าองค์ความรู้เหล่านี้ถูกถ่ายทอดกันในวงแคบ อาจเป็นเพราะว่าเป็นธุรกิจขนาดเล็กที่มีการบริหารจัดการกันภายในครอบครัว มีการสืบทอดธุรกิจนี้มาจากรุ่นสู่รุ่นมากกว่าการขายต่อกิจการให้คนนอกมาบริหารจัดการ ดังนั้นจึงควรให้ความสำคัญกับการกำหนดองค์ความรู้สำคัญของธุรกิจแพ และควรมีการจัดเก็บอย่างเป็นระบบ และเป็นแหล่งข้อมูลที่สามารถถ่ายทอดต่อผู้สืบต่อกิจการได้โดยง่าย อีกทั้งผู้สืบทอดกิจการในปัจจุบันไม่ประสงค์ที่จะสืบต่อ เนื่องจากสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปที่ส่งผลต่อการดำเนินชีวิตของคนรุ่นใหม่ ทำให้คนรุ่นใหม่หันมาให้ความสนใจกับการประกอบอาชีพอื่นแทน
เอกสารอ้างอิง
ขวัญจิตร โสภิตชา. (2549). สภาพการดำเนินงาน ปัญหา และอุปสรรคของธุรกิจแพอาหาร ในเขตพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จรุง วรบุตร. 2550. พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของประชำชนวัยกลำงคน อำเภอศรีสวัสดิ์. จังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2549). องค์การแห่งความรู้: จากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: รัตนไตร.
ธัญญรัศม์ คงวัดใหม่. (2555). แนวทางการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการประมงพื้นบ้านขององค์การบริหารส่วนตำบลเกาะสาหร่าย อำเภอเมือง จังหวัดสตูล. ขอนแก่น: วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธีรศักดิ์ ศิริพยัคฆ์, ชยากานต์ เรืองสุวรรณ และวิมลมาศ ปฐมวณิชกุล. รูปแบบการจัดการความรู้เรื่องตำรับยาโบราณกัญชาเพื่อการรักษาโรค. วารสารสหวิทยาการและวิชาการ, 3(2), 587-604.
บุญดี บุญญากิจ, นงลักษณ์ ประสพสุชโชคชัย, ดิสพงศ์ พรชนกนาถ และปรียาวรรณ กรรณล้าน. (2547). การจัดการความรู้ จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ.
ประมาณ เทพสงเคราะห์, จรินทร์ เทพสงเคราะห์, อดิศร ศักดิ์สูง, ศุภการ สิริไพศาล, พรศักดิ์ พรหมแก้ว และวรุตม์ นาที. (2556). การจัดการความรู้บนฐานทุนชุมชนเพื่อการพัฒนาคุณภาพวิตอย่างยั่งยืนในพื้นที่ลุ่มน้ำ ทะเลสาบสงขลา. วารสารการพัฒนามชนและคุณภาพชีวิต, 1(3), 217-231.
ปวีณา สปิลเลอร์. (2558). รายงานการวิจัย เรื่อง แนวทางการจัดการความรู้ของธุรกิจร้านอาหาร (SMEs) ในย่านเยาวราช. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
วิจารณ์ พานิช. (2549). KM วันละคำ: จากนักปฏิบัติ KM สู่นักปฏิบัติ KM เรียงร้อยถ้อยคำ “การจัดการความรู้” ที่ลึกกว่าถ้อยคำ. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2545). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่เก้า พ.ศ. 2545-2549. กรุงเทพฯ :สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 Piranya Champleng

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





